کریس اور، دستگاهی را که کلر دیویز، مهندس ارشد مکانیک و سخنران، برای حرکت مستقل نابینایان طراحی نموده است، امتحان میکند.
فکر میکنید بتوانید بدون چشم، راه خود را پیدا کنید؟
عصا و سگ راهنما پیمایش مسیر بدون چشم را امکانپذیر میکنند ولی شاید روش نوین تری نیز در راه باشد.
کلر دیویز، سخنران و مهندس ارشد مکانیک از دانشگاه اوکلند، مشغول کار بر روی یک دستگاه فراصوتی است که نابینایان را قادر میسازد تا با استفاده از انعکاس صدا در محیط حرکت کنند.
به یکی از شهروندان خوششانس ریمیورا، کمک هزینه ای معادل پنج هزار دلار جهت تست سومین نمونه ی آزمایشی این دستگاه، تعلق میگیرد.
به علاوه، کلر، در مسابقه ی ملی کار خود را عرضه کنید، یکی از نامزدهای راهیافته به فینال، جهت اخذ بورسیه است.
اسامی افرادی که بورسیه به آنها تعلق میگیرد، چهارشنبه، مورخ 29 آبان 92 اعلام میگردد.
نزدیک شدن به اتمام این پروژه، برای دکتر کلر که آن را حدود به ده سال پیش در راستای تز دکترایش کلید زد، چشم انداز هیجان بخشی به شمار میرود.
اسم این دستگاه را آدیو گذاشته اند که مخفف “تشخیص موانع محیطی با فراصوت” در زبان انگلیسی است.
این دستگاه که به صورت یک هدست طراحی شده است، از خود، صدایی توسط امواج فراصوت، ساطع میکند و هرچه فرد نابینا به اشیای ثابت یا متحرک نزدیکتر میشود، طنین صدایش افزایش مییابد.
این دستگاه با این هدف طراحی شده است که بطور موازی در کنار عصای سفید به کار گرفته شود و نابینایان را قادر میسازد تا از برخورد با موانع موجود در فضای بالا تنه ی خود، اجتناب ورزند.
این ایده زمانی به ذهن دکتر کلر خطور کرد که از نزدیک، روش زندگی یکی از دوستان خانوادگیش را زیر نظر گرفت. به او گفته بودند چون مهارت استفاده از سگ راهنما را یاد نمیگیرد هرگز مستقل نخواهد شد.
اما دوست دکتر توانست تکنیک استفاده از انعکاس صدای محیط را یاد بگیرد و موانع مخاطره انگیز محیطی را تشخیص دهد.
دکتر میگوید: “با او در یک ساختمان نیمه کاره قدم زدیم و او تنها با تولید صدای تق تق با زبانش قادر بود پرتگاه ها را تشخیص دهد.”
این دکتر 39 ساله، با بررسی دستگاههایی که تا کنون برای نابینایان ساخته شده اند، به این نتیجه رسید که بازار از نبود یک وسیله ی ساده که نابینا را بمب باران اطلاعاتی نکند، رنج میبرد.
مشکل دیگر دستگاه های کمکی برای حرکت نابینایان این است که به ساعت ها آموزش نیاز دارند. این دستگاه طوری طراحی شده است که از جعبه بیرون بیاورید و استفاده اش کنید.
شین پایندر، همسر دکتر که سرپرست بخش مهندسی کانون فنآوری منیوکا میباشد، کمک کرد تا کلر بتواند اولین نمونه ی آزمایشی دستگاهش را بسازد.
پس از ساخت دستگاه، آن را بر روی افراد بینا که چشمبند به چشم داشتند امتحان کردند. آنها تشخیص و عبور از خروجی ها و ورودی هایی مانند دهانه درب های ساختمان ها، تشخیص فاصله تا مانع و تشخیص محل اصوات خاصی را بررسی کردند.
کریس اور، مشاور اطلاعرسانی محیطی بنیاد سلطنتی نابینایان نیوزلند، همین هفته، دستگاه را در اوکلند امتحان کرد.
او میگوید: “وقتی از آن استفاده میکنی، مثل این است که به زمان گذشته سفر کرده باشی ولی مزیت این دستگاه، ساده بودن آن است.
افراد بینا معمولا اطلاعات بسیار زیادی از محیط دریافت میکند. اشخاصی که رانندگی میکنند، با استفاده از اطلاعات بصری که در اختیار دارند، مدام، مسیر را حدس میزنند. فرد نابینا نیز دقیقا همین عمل را انجام میدهد ولی اطلاعاتش را از روشهای دیگری به دست میآورد.
او می افزاید: “شما میتوانید انعکاس برخورد اصوات با دیوار یک ساختمان را بشنوید، اما در مورد موانعی مانند داربست، این امر صدق نمیکند چرا که داربست، پهنای کمی دارد.”
چنین دستگاهی استعدادهای بالقوه ی فرد نابینا را جهت مسیریابی مستقلتر، بالفعل میکند و اطلاعات موثقی از محیط در اختیار آنان قرار میدهد تا بتوانند تصمیمهای مناسب اتخاذ کنند.”
این زوج، در طول تابستان، به تنظیم و تست نهایی نمونه ی ماکت دستگاه مشغول خواهند بود.
ترجمه: مجتبی خادمی ورنامخواستی.
لطفا پیش از انتشار این مطلب در جایی دیگر، از من اجازه ی کتبی بگیرید و یا حتما اسم مترجم و سایت ما را ذکر بفرمایید. ممنونم.
۱۲ دیدگاه دربارهٔ «AUDEO, همیار جدید نابینایان!»
خبر خیلی خوبیه مخصوصا برای کسایی که نورو هم تشخیص نمی دن. مرسی
خواهش.
ای خدا. چی میشد من اونجا زندگی میکردم؟
اصلا چی میشد دولت ما هم از این کمک هزینه ها میدادمون؟
بابا اگه اینها یک کاری بکنند
آبی از دولت ما گرم نمی شود
بیایید مهاجرت کنیم
پاسپورت گیرت اومد منو بیخبر نذاری!
salam mojtaba jan khabareh khoobi hastesh ama fekr nakonam zyad bekar man byad chon man nor va ashyayeh dorsht ra motvajeh misham rasti yesoal chera jaws 14 darsad bargiri safeh ra nemikhoneh???
سعید جان فارسی بنویس. فارسی.
اگر هی فینگلیش بنویسی بچه ها متوجه نمیشن خوب.
سلام من بدونه کمک هزینه هم حاضرم امتحان کنم، کاشکی امتحانش رو به مناقصه می ذاشتند!
خوب اون وقت خودم اولیش بودم که به دستم میرسید چون دیگه ترجمهش نمیکردم، اول میگرفتمش، بعد خبرشو میزدم اینجا! اون وقت دل همهتون میسوخت. هوهو هاها.
بعدش خلاف انتظار همه، فراخوان میدادم یک جا جمع میشدیم و همه ی گوشکنیها باهم تستش میکردیم.
اوهوم. ما اینیم.
چی میشد دولت ما هم یک کم به مخترعین اهّمّیت میداد. من قول میدم اگه این جوری میشد ما هم میتونستیم یک همچین چیزی بسازیم. اونها به کجا رسیدن اونوقت ما هنوز دنبال اینیم که مبادا یک فیلتر شکن یا vpn ای از یه جا بیاد فیلترها را بشکونه.رد شه مثلا بره تو فیسبوک یه مطلب علمی بخونه.
سلام اقار می کنم خلاف انتظار من هست، خودم چندان صبور نیستم صبر کنم همه جمع شند بعدش امتحانش کنم 🙂
آقا مجتبی سلام ممنون از خبری که ترجمه کردید، سوالی که ذهن بنده را مشغول کرد این بود که این دستگاه با عینکهایی که r n i b میفروشد، همانهایی که موانع را اعلام میکنند و احتمالاً شما هم از آن خبر دارید، چه تفاوتی دارد. جالب است بدانید سال ۱۳۷۲ توی کتابخانه ی ابابصیر در حال پرسه زدن بودم یکی از مجلاتی را که از r n i b برایشان میآمد برداشتم و نگاهی به آن انداختم، در یکی از خبرهایی که در آن شماره که اتفاقا آن موقع چیزی از انتشارش هم نمی گذشت، خبر از ایده ی یک مبتکر داده شده بود که قصد دارد یک دستگاه را برای سهولت جهتیابی نابینایان و آگاه سازی آنها از موانعی که از سطح زمین ارتفاع دارند مانند شاخه های درختان و… اختراع کند، از مطالبی که یادم هست این بود که قرار است این دستگاه به صورت یک هد سِت بر روی سر نابینا قرار گیرد و با بوقهای مختلف او را از نزدیک شدن به موانع آگاه کند. وقتی این خبر شما را خواندم به یاد آن زمان افتادم، از این که بالاخره این دستگاه رونمایی میشود خوشحالم از شما هم که با نقل این خبر یاد آن زمان (ابتدای جوانی) را برایم زنده کردید ممنونم.
درود
اول اینکه داریم به امید مان نزدیکتر می شویم امید بهتر و برتر بودن از افرادی که می بینند !
بعد واقعا غبطه می خورم که شما این همه توجه را در درون محل و شهر زندگی اتان نمی بینید و فکر میکنید که اون طرف آب خبری هست واقعا !
در مسیر و شهر ما که تنها یک خیابان اصلی و شلوغ دو کیلومتری که مسیر یک کیلومتری آن در وسط شهر دارای مشکلات رفت و آمد عدیده ای است در مسیر عابران پیاده سدی از آهن گذاشته اند که بیا وببین حتی کالاسکه بچه از این محل هرگز عبور نمی کند و عابران باید یک وری از میان آنها بگذرند .تنها همین نیست بعد شورای محترم عنوان می کند برای جلوگیری از عبور و مرور موتور سوار ها وحتی اتومبیل ها هر محلی که کسبه آن درخواست کنند شورا آماده است تا در آن محل نیز حصار بگذارد و بدنبال پیگیری های من دیروز به دائی من گفتند که به یگنت بگو ما یک در میان آنها را برداشتیم !حالا با خواندن این پست واقعا می توان این کمک هزینه را در شهر کوچکی مثل شهر ما اجرا کرد و این موضوع قابل پیشنهاد است که اگر مغازه به مغازه این حصارها ایجاد شود یک مسابقه پرش از موانع برای افرادی همچون ما وبگذارند و کمک هزینه ای هم به ما بدهند اینطوری هم امنیت داریم و هم پول .
به دلیل وجود مبتکران و مخترعان زبر دست ایرانی ما اعلام می کنیم هیچ جا نمی ریم همینجا هستیم .بالاخره چهند سده بعد هم این امکانات به همنوعان ما خواهد رسید .