به عقیده من حیف ۲۵ مگ که بخایم صرف این کنفرانس ها بکنیم.
البته من این اشتباهو تو کنفرانس شماره ۱۱ کردم.
آخه وقتی تو یه کنفرانس شرکت می کنیم یا دانلودش می کنیم میخایم یه چیز جدید یاد بگیریم نه این که همون چیزایی که قبلاً می دونستیم تکرار بشه.
در ضمن تو صحبتی که با مجتبی داشتم قرار بر این شد که لینک های صوتی به دو شکل تو محله منتشر بشه یک نوع با کیفیت خوب و حجم بالا و دیگری با کیفیت پایین تر و کیفیت مطلوب.
اگه کسی به این پیشنهاد که از طرف من گفته شد نظری داره زیر همین پست بنویسه.
در ضمن ممکنه شما این نظر را چند بار خونده باشید که این به دلیل اشتباهی سهوی بوده.

با دورود فراوان مجتبی خان کنفرانس ها را دانلود میکنم و دوازدهمین کنفرانس به نظرم از تمامیشان بهتر بود چون مزاحم نداشت فکر میکنم مدیریت شما و راهکار های سعید خان درشیان جالب و کار ساز بوده است با امید پیروزی و بهروزی همگان در ضمن امید وارم شیراز خوش بگذرد .

سلام بچه ها منم کنفرانس دوازدهم را شنیدم. چقدر دردها و دغدغه هایمان به هم نزدیک است. چقدر بعضی از دوستان در گفتن دردها و مشکلات شهامت و جسارت دارند. البته اینها همه ی دردها و تنهاییها نبود. من فکر میکنم همین دغدغه های مشترک و مشابه و همین هم زبانی و همدلیهاست که برخی دوستان را تشویق به ازدواج با هم نوع میکنه. این مسائلی را که عزیزان گفتند بیشتر مربوط به بیرون از خانه و در مهمانیها و جشنها میشد اما تصورش را بکنید که در خانه ای باشی زیر سقف آن با شریک زندگیت زندگی کنی ولی احساس تنهایی بکنی. احساس کنی که نمیتوانی جوابگوی نیازهای بصری و دیداریش باشی. شریک زندگیت لباسی میخرد باید از اطرافیان یا بچه ها بپرسد که آیا خوب است یا نه, آیا بهش میآید یا نه. و کلی قضایا و ماجراهای دیگر که همش احساس دلتنگی و تنهایی به آدم دست میده. وقتی اطرافیان میبینند که تو نمیتوانی نظر دهی به تدریج از صحنه خارجت میکنند یعنی دیگر برایشان اهمیت ندارد که باشی یا نباشی. اما زوجهای هم نوع میبینند که با شریک زندگیشان لا اقل دیگر این بامبول بازیها را ندارند. هر دو مثل همند خواسته ها و سلایقشان خیلی بهم نزدیک است و لذا احساس آرامش خاطر بیشتری دارند.
به هر حال کنفرانس خوبی بود ولی باز همچنان می گویم که جای کارشناسان و متخصصین خالیست و بیشتر به درد دل و تبادل تجربه میپردازیم تا بررسی علمی موضوع.