سلام
آقای هند آبادی علی رغم اعتقادات مشترک من و شما ظاهراً در نحوه تحصیل تفاوت فراوانی با هم داریم..
من اینجا یه سؤال دارم نوشتید که:خدا برای این که به ما احکام را برسانَد عقلن باید مبلغانی را به میان انسانها بفرستد
اگر این افراد هم چون سایرین دچار خطا و اشتباه شوند به نظر اطاعت از آنها پسندیده نیست چرا که، ممکن است در تفسیر دچار اشتباه شوند چنان که فلاسفه و عرفا شده اند.. حالا سؤال من اینه که آیا این پیامبران و مبلغان از جنس انسانها بوده اند یا نه؟
وقتی جواب سؤالم رو گرفتم بقیه حرفامو هم مینویسم.

اول این رو بگم که با بخش دوم کامنت شما شدیداً موافقم. امروزه ما و جامعه فقط نام اسلامی بودن رو یدک میکشیم وگرنه در عمل نه حکومت و نه مردم (البته نه همه) بویی از اسلام نبردن یا نبردیم..
اما درباره جوابی که به سؤال من دادید و من هم جزء این رو نمیخواستم.. حالا آیا این انسانهای مبلغ چطور تونستند با وجود زمانمند و مکانمند بودنشون با کسی یا قدرتی در ارتباط باشند که هیچ سنخیتی با خودشون نداشته؟ اصلاً چطور تونستند دستوراتش رو بگیرند و به جامعه ابلاغ کنند؟.. اگر بخواید بگید از طریق فرشتگان که جزء این رو هم نمیگید باید گفت که شما اونها رو هم زمانمند و مکانمند دونستید پس اونها هم چنین رابطه و ارتباطی رو نمیتونن داشته باشن.. حالا نتیجه میگیریم: یا ارتباطی اصلاً نبوده (که این رو عقلاً رد میکنیم چون دلایل زیادی مبنی بر ارتباط و وحی داریم) یا ارتباط بوده و قطعاً هست و فرشتگان هم واسطه این ارتباط بودند و به واسطه یک سری مشترکات که با انسان داشتند میتونستند واسطه ارتباط باشند و قبل از اون هم به واسطه اشتراکی که بین اونها و خداوند بوده تونستند از خداوند وحی رو بگیرند.. پس علت العلل حتماً یک وجه اشتراک با فرشتگان یا عالم مجردات داره و این عالم مجردات هم دارای وجه مشترک با خداوند و انسانها هستند.. این وجه مشترک چیزی جز بعد غیر مادی یا روح مجرد نیست.

۱. حقایقی که هستی را تشکیل میدهند، به راستی ممکن است اصلا حقیقت نباشند و حتی اگر باشند، مطمئنا قابل شمارش نیستند. وقتی کسی میپذیرد که قابل شمارشند، مسلما تا پایان مواردی که میفرمایید را باید بپذیرد. نه اینکه نخواهیم بپذیریم ولی واقعا حقایق تشکیل دهنده ی هستی را نمیتوانیم بشماریم چرا که طبق یکی از ضعیفترین استدلال ها که همان استنتاجی باشد، روز به روز، حقایق بیشتری از تشکیل دهنده های هستی کشف میکنیم. این موضوع تا این لحظه که پایانی نداشته. پس خیر. این موضوع را نمیتوان پذیرفت.
۲. زمان به هیچ وجه قابل اندازه گیری نیست. چرا زمان باید قابل اندازه گیری باشد. تعریف شما از زمان چیست؟ جریان هستی؟ گردش زمین و ماه؟ نور افشانی خورشید؟ تفاوت یک مقطع لحظه ای با قبلی و بعدیش؟ حتی چنانچه همه ی اینها از کار بیفتند. باز، زمانی وجود دارد و این زمان در حال گذر است. پس چیزی به اسم آغاز نمیتواند وجود خارجی داشته باشد. یعنی هستی آغازی نداشته است. همیشه بوده و همیشه خواهد بود. حتی اگر هستی نیستی بشود، باز هم خواهد بود.
۳. چرا از هیچ، چیزی نمیتواند پدید بیاید؟ فعلا که عده ای معتقدند همه چیز از هیچ بوده و عده ای می گویند شاید هم نبوده ولی چیزی که مسلم است، این است که ما در حد کشفیات و دانسته هایمان بحث میکنیم و استدلال میآوریم حال آن که نادانسته هایمان بسیار زیادتر است.
۴. آیا خداوند به طرز خیلی خیلی بهتری نمیتوانسته ما را از احکامش آگاه کند؟ آیا اگر خودش به بشر مستقیم بگوید که من خدا هستم و حرف فلانی را باید گوش بکنی حجت بر بشر تمام نمیشود تا اینکه مبلغ های دروغین و احتمالا راستین باهم قاتی بشوند و نماینده پیدا کنند و آخرین کتابی که منصوب به خدا و پیامبرش است، بیش از ۶۴۲ تفسیر داشته باشد؟
۵. یک تفسیر از قرآن نشان بدهید که از پیامبر یا افرادی که بی خطا بوده اند به جای مانده باشد.
۶. من مخالف مذهب نیستم ولی بررسی سرسری این شبهات و موارد، به شکل گیری پایه های سست باورها منجر میشود.

سلام. من فقط در مورد آن قسمت از سخنان بهزاد و خانم شفیعی نظر میدهم که می گویند اگر به اسلام عمل میشد چنین بود و بهمان بود و الآن هر اشکالی که هست بخاطر این است که به اسلام درست عمل نمیشه.
من فقط مایلم این اسلامی را که می گویید اگر بهش عمل میشد همه چیز درست میشد را لطفا بیشتر توضیح بدهید. مثلا می گویید که چون مردم درست کار نمیکنند و یا بهتر بگوییم کم کاری میکنند پس به اسلام درست عمل نمیکنند, اینکه برادر یا خواهر من نشد جواب.
درست کار کردن یا نکردن مربوط میشود به نوع تربیت مردم که به آنها چقدر آموزش مسؤولیت پذیری داده باشند, مربوط میشود به امور مدیریت و اخلاق کار به داشتن انگیزه برای کار و….
من هم بدنبال همین هستم که چرا می گویید اگر درست به اسلام عمل میشد مملکت گل و بلبلی داشتیم در حالی که میبینیم ممالکی که اصلا مذهب ندارند ولی مردمشان را ساعی و کوشا بار آورده ان و شیوه ی مدیریت را درست به مردم آموخته اند موفق هستند.
باز هم می گویم که لطفا بفرمایید در اسلام چی هست که اگر به آنها عمل میشد اوضاع مملکت و جامعه هم خوب میشد, آیا مثلا در اسلام الگوی اقتصادی خاص و ویژه ای داریم که در دنیا کسی آن را نشناسد و نشناخته باشد و حتی خودمان هم ندانیم چیست و در نتیجه به آن عمل نمیکنیم و در نتیجه اوضاع اقتصادی بد است؟
ما جز زکات و خمس دادن که آن هم مخصوص آخوندها و مراجع است و صدقه دیگر چه اقتصادی که بشود اسمش را اقتصاد اسلامی گذاشت داریم.
یا در امور اجتماعی جز تعدادی اخلاقیات که مثلا با زیر دستان خوب رفتار کنید به پدر و مادر نیکی کنید به ایتام رسیدگی کنید و…. چیز دیگری هم هست که ما ندانیم؟
یا مجموعه ای از احکام مثل نجاسات آداب دستشویی رفتن آداب غسل کردن شکییات نماز, و اینجور امور داریم, مشکل و چالش اصلی مؤمنین حجاب خانمهاست, آیا چیزهای دیگری هم هست که ما ندانیم؟
ما تا شنیده ایم و تا از اسلام برایمان گفته اند همین بوده که آقا اسلام اشکال ندارد و اشکال از مسلمانی ماست ولی هیچ کس نمیگوید که این اسلام واقعی چیست اقتصادش, عدالتش, امور اجتماعیش. حتی سیاستش.
لطفا شعری نگوییم که در قافیه اش بمانیم.
مشکل همین است که آن بی خداها و از خدا بیخبرها نشسته اند عقلشان را بکار بسته اند پس موفق هم شده اند, ولی ما تا بوده یا فقهایمان با هم اختلاف داشته اند یا فیلسوفانمان یا متکلمانمان و هیچ کدام هم هیچ گلی نه به سر فرهنگ جامعه و نه به اقتصاد جامعه و نه به هیچ کجای دیگر این مردم نزده اند.
شرمنده که باز پست را از هدف اصلیش که همانا اثبات وجود خداست خارج کردم.
من دیگر سکوت میکنم تا ببینم بالاخره بهزاد خان و خانم شفیعی میتوانند خدا را برای ما به اثبات برسانند تا لا اقل کاری صورت گرفته باشد.

بهزاد جان بار دیگر می گویم که اندازه گیری زمان اعتباری و کار انسان است. آنچه واقعیت است این است که زمینی و خورشیدی هست. زمین به دور خود میچرخد و همچنین به دور خورشید. گاه به خورشید نزدیکتر میشود و گاه دورتر. این نزدیکی و دوری سبب بوجود آمدن گرمای بیشتر یا سرمای بیشتر میشود که انسان نامی بر آنها گذاشته است و آنها را بهار و تابستان پاییز و زمستان نامیده است.
واقعا از نظر گردشی چه فرقی بین گردش زمین در پارسال و امسال یا ده سال پیش یا آینده دارد. همچنین زمین به دور خودش میچرخد مدتی را رو به خورشید است که انسان آن را روز نام نهاده و مدتی هم پشت به خورشید است که باز انسان آن را شب نامگذاری کرده است.
بعد این شب و روز را به ۲۴ساعت تقسیم کرده و بعد ماه و سال را از این گردش بوجود آورده است.
بعد میبینیم که انسان بدنیا میآید اول نوزاد و ناتوان است بعد بتدریج رشد میکند جوان میشود و باز دوران عفول و پیری و کهنسالی را شروع میکند و بعد هم ریق رحمت را سر میکشد. این هم یک واقعیت و حقیقت است. حال میشد بگونه ای دیگر تقسیم بندی کرد که مثلا یک انسان ۸۰ساله را بگویند ۵۰۰ساله یا ده ساله. این توفیری در اصل قضیه ندارد این رشد و عفول کار خود را میکند.
پس واقعا زمان را نمیشود دارای کمیت عددی واقعی و حقیقی دانست بلکه آنچه هست اعتباریست که انسان بمرور زمان به آن داده است.
شما اصرار دارید که موجودی که قابل اندازه گیری باشد و در نتیجه ابتدا و انتهایی داشته باشد و متجزی باشد قابل پرستش نیست.
عزیز من میشه بگی اصلا پرستش یعنی چه, تمام این صغری کبری ها به اینجا میرسد که آقا به احکامی که مراجع از طرف پیامبر و امام گفته اند عمل کنید مگر غیر از این است؟ اگر شما از پرستش معنای دیگری دارید بفرمایید. آیا این خدا این قدر نیازمند است که روزی ده ها بار مردم بگویند ای خدا تو یکی هستی نمیزایی و زاده نمیشوی. واقعا پرستش این است؟
وانگهی کی شده که واقعا انسان یکتا پرست باشد. همین امروز و در زمان ما در حالی که من و شما و یک امت داریم از پرستش خدای یگانه صحبت میکنیم, آیا واقعا یکتا پرست هستیم.
آیا واقعا و قلبا او را قادر متعال میدانیم.
همین امشب را در نظر بگیرید که ملت میروند در مساجد خیلی جالب است که بجای خواستن از خدای همیشه بوده و خدای حاکم بر همه چیز و خدای قادر بیهمتا, میروند متوسل به بندگانی میشوند و تازه از آنها میخواهند که بروند پیش این قادر متعال و آرزوهایشان را برایش بگویند. انسانهایی که خود مشمول زمان و مکان بوده اند, بیش از هزار سال است که زمان بر آنها گذشته و مانند همه ی موجودات دیگر در طبیعت تجزیه شده اند, باز انگار انسان خواستن از قادر متعال را کافی و لازم نمیداند و باید دیگرانی را واسطه قرار دهد.
همان طور که داوود می گوید این هم ریشه تاریخی دارد. همیشه ی تاریخ بشر این گونه بوده که علاقه زیادی به خلق وسیله و واسطه بین خود و آن قادر توانا داشته است.
اگر بگوییم چند خدایی جزو ذات و فطرت انسان بوده خیلی به بیراهه نرفته ایم چون همه ی شواهد و اسناد تاریخی هم این ادعا را ثابت میکنند و حتی خود کتابهای آسمانی هم بر این امر اذعان دارند.
همان طور که در قرآن هم آمده فرعون به مردم می گوید من رب یعنی تربیت کننده و پرورش دهنده شما هستم ولی هرگز خود را خالق نمیداند.
منتها هر زمان انسان این چند گانه پرستی را به گونه ای توجیه کرده است. مثل امروز که اگر از مؤمنین بپرسید که مگر خدا را قادر و آگاه و بصیر نمیدانید و مگر خودش نمیگوید که من از رگ گردن به شما نزدیکترم پس چرا به دیگران پناه میبرید و بین خود و خدا واسطه قرار می گویند خیلی راحت توجیه میکنند که اینها انسانهای آبرومند و بزرگی نزد خدا هستند پس ما از آنها میخواهیم که از ما شفاعت کنند.
پس ببین واقعا انسان گرایش به پرستش خدایان چند گانه است. هرچند که میدانم باز شما هم همین را هم توجیه خواهید کرد.

دوستان عزیز از یکی از کامنتهای پیشین بهزاد مطالبی را انتخاب کردم و خود هم حاشیه هایی بر آنها نوشته ام. لطفا توجه کنید.

بهزاد: برای شما مثال آوردم که اگر کسی خدا و جهان دیگر را باور نداشته باشد
این جهان وی را قانع نمیسازد
عمو حسین: بهزاد جان, همین ادعا را چگونه میتوانی ثابت کنی که اگر انسان خدا و جهان دیگر را باور نداشته باشد این جهان نمیتواند او را قانع کند؟ آیا شما از همه ی انسانها پرسیده ای و همه جواب واحد داده اند؟

بهزاد:بدین بیان که، قوانینی که بشر وضع میکند کامل نیست و همیشه کسانی هستند که از آن فرار میکنند
عمو حسین:لطفا بفرمایید که آن قوانینی که خدا وضع کرده و کامل است و همه ی نیازها و ضروریات را در نظر گرفته است, کدامند؟ اصولا اگر همه چیز از طرف خدا آماده و شسته رفته آمده بود, چه نیاز بود که انسان زندگی اجتماعی و قوانین مربوط به آن را در طول تاریخ زندگیش بوجود آورد.

بهزاد:امید به بودن جهانی دیگر و رستاخیز اول از همه، یک آرامش نسبی به افراد میدهد و این آرامش از لحاظ روانی بسیار تأثیر گذار است
فرق میکند میان کسی که امید دارد که به حقش میرسد و از کسی طلب کمک میکند با کسی که احساس میکند هیچ کسی را ندارد که غمخارش باشد
حتا احساس به این که فردی هست و ما را اجابت خواهد کرد با احساس به تنهایی بسیار متفاوت است

عمو حسین: خوشحالم که بالاخره بعد از این همه صغری کبری داریم به یک نتیجه میرسیم و آن اینکه شما هم اعتراف میکنی که این اعتقادات و باورها ذهنی و روانی و احساسی هستند. شما به تأثیرات روانی داشتن اعتقاد به خدا اشاره کردی من هم در همه ی نوشته هایم همین را گفته ام که این اعتقادات بخودی خود نمود خارجی ندارند و این انسان است که چون در جاهایی کم آورده و نتوانسته با دیگر همنوعانش پیش رود و عقب مانده است, لذا بهترین کار را در این دیده که خود را بگونه ای راضی و اقناع کند که اگر اینجا و حالا نشد روزی روزیگاری این کمبودها و عقبماندگیها جبران خواهد شد. ولی واقعا معلوم نیست که چنین شود چنین اتفاقی بیفتد. وقتی ما به خواب میرویم دیگر احساس نمیکنیم که مثلا فقیریم, کسی به ما ظلم کرده, حقمان را خورده, مردن هم همین وضعیت را دارد. بنا بر این همانطور که خودت گفتی و من هم بارها, این امور ذهنی هستند و ما نمیتوانیم آنها را ملاک استدلالها و استنادات خود قرار دهیم.
وانگهی همانقدر که اعتقاد به رستاخیز برای عده ای میتواند آرامش بخش باشد میتواند برای تعداد بیشتری ملال آور و ترسناک باشد. مثلا برای من این اعتقاد نمیتواند آرامش آورد چون بر اساس آنچه بهم گفته اند بخاطر باورهایم سر و کارم با جهنم و گرزهای آتشین خواهد بود پس من میتوانم با عدم اعتقاد به آن بخود آرامش دهم البته منظورم من نوعی است.
بهزاد: اگر امید داشته باشیم که خدایی هست و میتواند به ما کمک کند حتا اگر این کمک را انجام ندهد خود این اندیشه به نفسه به ما احساس آرامش میدهد
عمو حسین: خب دیگر آفتاب آمد دلیل آفتاب. حتی اگر خدا نباشد و اگر کاری هم نکند, باز امیدش مؤثر است, یعنی همان خیال پردازی و توهم گرایی. یعنی اینکه در جامعه ای دیگر و با فرهنگی دیگر میتوان به گونه ای دیگر امید و آرزو به آینده داشت. یعنی اینکه پس این اعتقادات اصالتً و بخودی خود معتبر نمیباشند و بستگی به فرهنگها و جوامع و مرامها و مسلکهای مختلف دارد.
بهزاد: از شما میپرسم آیا خدا باوری آن قدر سخت و مشکل است و زندگیه شما را مختل میکند که آن را باور نمیکنید
عمو حسین: من هم از شما میپرسم که مگر بزور میشود چیزی را باور کرد؟ وقتی انسان عقل دارد و با عقلش نتواند به این نتیجه برسد, چگونه بزور بخود بقبولاند. آیا همین نیست که بگویید که بخود تلقین کنید خود را اجبارا قانع کنید یا بهتر بگویم خود را فریب دهید چون حد اقلش این است که آرامشی بدست میآورید.
بنظر شما آیا به هیچ راه دیگری انسان نمیتواند به آرامش برسد؟ آیا اگر در جوامع تبعیض و نابرابری نباشد, آیا اگر مردم بیاموزند و تربیت شوند که به حق خود راضی باشند و به حقوق دیگران تجاوز نکنند, آیا اگر بجای ترساندن کودکان و نوجوانان از عذاب الیم و گرز آتشین و…. به کودکان راه زندگی مسالمتآمیز را بیاموزند, مردم چنین جامعه ای احساس آرامش نخواهند کرد؟
آیا باید حتما حتما باور کنیم که اسباب آرامش خاطر انسان باید در همه ی زمانها و مکانها یکسان باشد و نمیشود راه های جدیدی را تجربه و کشف کرد؟
بهزاد: پس خدا باوری اگر هیچ چیز را برای ما به ارمغان نیاورد آرامش، ترس احساس نیاز و بسیاری از موارد ما را از لحاظ ذهنی مرتفع میسازد
عمو حسین: بله بهزاد جان باز هم بر ذهنی بودن این امور تأکید کردی که من هم در این زمینه با تو موافقم. که اینها همه القائات و تلقینات است که اگر خدا باور باشی چنین خواهی شد و چنان نخواهی شد.
اما یک سؤال هست و آن اینکه چرا همه ی امور مربوط به خدا و قوانین کاملش و عدالتش به پس از مرگ حواله داده شده است؟ یعنی از زمانی که انسان میمیرد و وی را در گور میگذارند و آخرین سنگ را رویش قرار میدهند, ظاهرا کار خدا شروع میشود, یعنی درست زمانهایی که دیگر از چشم انسان بدور است و قابل اثبات و رؤیت نیست و فقط و فقط باید باورش کنی بزور هم که شده باید بهش اعتقاد داشته باشی. جالبه که اگر جنازه ای را دفن نکنند و مثلا در تابوت شیشه ای بگذارند و بتماشای او بنشینند باز شاهد هیچ اتفاقی نخواهند بود و اگر از مذهبیها بپرسی شاید بگویند که خدا میداند که الآن جنازه در تابوت شیشه ای است و مردم دارند بهش نگاه میکنند, پس آنقدر صبر میکند تا وقتی او را واقعا در گور خاکی گذاشتند و خاک رویش ریختند آنگاه نکیر و منکر را بفرستد که با گرزهای آتشین بروند سراغش و از باورهایش و اعتقاداتش بپرسند و اگر کمی جابجا گفت با گرز بر سرش بکوبند که ای نامرد تو چرا نتوانستی به این نتیجه برسی که خدا هست و یکی هم هم هست. چرا پیامبر را باور نکردی, چرا علی را ولی خود ندانستی, چرا وقتی به تو گفتند که امامی هست و غایب است و برای آمدنش به روز مبادا حواله ات دادند, منطقا و عقلً نتوانستی آن را بپذیری؟ ببینید درست تفتیش عقاید و درست عذاب انسان بخاطر عقایدش.
حال نمیدانم که این خدای عادل در آنجا اجازه میدهد که انسان از خود دفاع کند و بگوید که ای خدا تو خودت به من عقل دادی, خب این معنیش چی بود یعنی هم قدرت انتخاب داشته باشم و هم آنچه از طرف تو به من گفته شده بود بااااااید ایمان پیدا میکردم؟ ای خدا تو فردی را فرستادی که او ادعا میکرد که از طرف توست ولی وقتی ازش خواستیم که معجزه ای بیاور گفت که این کار خدا است و کار من نیست. ادعا کرد که در یک چشم به هم زدن همه ی آسمانها را طی کرده است و پیش تو آمده است صحنه های زیادی را دیده است و ما چاره ای جز قبول نداشتیم با اینکه این ادعاها با عقلمان جور درنمیآمد. ای خدا همه ی ادعاهایی که مدعیان ارتباط با تو داشتند قابل اثبات نبود تأثیری در جایی هم نداشت, ای خدا این من انسان ناقص و حقیر بودم که فضا را کشف و تسخیر کردم این من بودم که علوم مختلف را با تحقیق و مطالعاتم کشف کردم و حتی بیش از مدعیان ارتباط با تو تو را به همنوعانم شناساندم.ولی آنچه تو و واسطه ها و وسیله های مرتبط با تو به من میگفتند قابل تجربه تحقیق و مطالعه نبود حال چرا باید مجازات شوم؟ چرا مرا هم مانند حیوانات و فرشته ها خلق نکردی که از روی غریزه تو را عبادت کنم و اینطور به محاکمه کشیده نشوم؟. یا نه

با سلام خدمت شما دوستان عزیز آقا بهزاد مگه شما نفرمودید که اندازه گیری توست انسانها انجام میشود خوب اگه چنین باشد بینهایت قابل اندازه گیری نیست و لزومی هم ندارد که با برداشتن چند سیب از یک مجموعه ی بینهایت چیزی از آن کم شود اگر ممکن است بینهایت را برایم تشریح کنید تصور شما از بینهایت چیست با تشکر خدا نگهدار