سلام شهروز جان از شما ممنون از پستت .
ولی از آقای امیر صرمدی که پتانسیل کاریشون زیاد هست چرا باید حرفی بزنن که بعضی ها جور دیگه ای فکر کنن .
تمام مصاحبه شما یه طرف اون زمانی که گفتی بچه های نابینا میشینن تو خونه تا منتظر کارن و از اینجور حرفا یه طرف ..
برین از آقای سامی ملک محمدی که تو مرکز توانبخشی خزانه معلم و استاد نی بودند صال هشتاد و سه و چهار بود قبل از اینکه من نابینا بشم و برم اونجا ایشون اونجا بودن ولی وقتی با ایشون آشنا شدم که سال هشتاد و هفت بود گفتم دیگه چرا نمیرین مرکز و تدریس کنی و موقعیت ایشون رو پرسیدم که ایشون چهل سال سن داشتن اون زمون که الان پنج شیش ساله که گذشته گفتن من مجردم و خونه پدرم زندگی میکنم گفتم چرا تدیس نمیکنید شما که هنرمند هستین . ایشون گفتن که مرکز به من ماهیانه سی هزار تومان حقوق میده که نزدیک ده هزار تومن کرایه میدم بیست هزار میمونه اونوقت من چی جوری زندگی کنم . اونها باید از یکی مثل این گزارش بگیرین نه از اونایی که یجا گیر کار شدن .
خود من اون زمانی که قبل از اینکه بیمه تامین اجتماعی بگیرم شصت جا رفتم شصت بار بهزیستی رفتم واسه کار که نشد که نشد . هر روز یه بهانه و یه پیچوندن . من اگه بیمم رو هم جور نمیکردم الان تو این سایتها نبودم . با اینکه بازم رفتم گفتم که طرف بینای کامل هست و دو شیفت کار میکنه باز دیدم که کم اورده توی زندگیش تازه زنش هم کار میکنه اونوقت توقع داره ما به یه شیف بشینیم کلامون رو بندازیم رو هوا . تازه میگفتن دنبال کار نرو چون اگه ببینن حقوق بگیر هستی حقوقت رو قطع میکنن .خیلی ها رو خودت توی این سایت میبینی که کلی استعداد دارن حالا اسم نمیبرم ولی بیکارن و با یارانه زندگی میکنن لابد اونها هم آب هندونه خوردن .نه .. نه دادا از صد تا یکی قرعه به اسمش در میاد که حالا شاید خونوادش از لحاظ مالی پشتش بودن که به یه جایی رسیدن . وگرنه اونی که پشتش خالی باشه باید بره غاز بچرونه .
از فرهنگ خارجی گفتی اونجا که خارجی ها فلانن بسالن .ای کاش شما هم با فرهنگ اونوری ها آشنا بودین .
یه آشنای تقریبا نزدیک که تا هفته پیش هم ایران بود و پیش ما هم بود .میگه که یارانه اونجا ماهی سیصد یورو هست که به پول ایران میشه ماهی یک میلیون و دویست هزار . در کشور آلمان .
حالا این دوست ما اونجا سر آشپز یه رستورانی هست که ماهی سه هزار یورو حقوق داره یعنی دوازده میلیون ایران .
حالا این با پنج هزار یورو که به پول ایران میشه بیست میلیون . بهترین ماشین رو خریده ماشین دو در و از این خارجکی مارجکی ها که ببینه آدم فقط دوست داره باهاش عکس بنداز و باهاش صحبت کنه .
ولی توی مملکت ما من حساب کردم باید طرف چهار تا پنج سال کار کنه تا یه پراید بخره اونم بدون اینکه بخواد بخوره از اون ولی اونجا با چهل روز کار کردن که یک ماه و نیم میشه طرف بهترین ماشین رو میخره
حالا دیگه به معلولین دیگه ببین چقدر هواشون رو دارن . اونور بچه که به دنیا میاد یه خونه به اسمش میخوره که در سن هیجده سالگی میتونه بره تحویل بگیر یا میتونه از پدر و مادرش جدا بشه تنها زندگی کنه که از طرفی هم مزاحم پدر و مادر یه وقت نشه . اونجا از لحاظ مالی خیلی به آدمهاش میرسن خط ثابت رایگان همراه رایگان ولی اینجا حالا درسته ایرانسلش ارزونه ولی اونم پولی هست و همراه اولش بیشتر هزینه داره . ما نمیگیم تا آخر عمر بخوریم و بخوابیم اصلا کسی اینجوری نمیتوننه زندگی کنه اونور کسی مشکل مالی نداره ولی از لحاظ کاری اگه کسی غیر از روزای تعطیلی که شنبه هست و دو یا سه روز در ماه قانونی که هست اگه کسی یه روز بیشتر غیبت کنه هزینه پنج یا ده روز جریمه میشه یعنی اونور از غیبت کردن میترسن . یعنی فرمول کشور خارجی اینجوریه . یکی به میخ یکی به نعل همه چیز هم رو حساب کتاب میره جلو . ما هیچی نمیخوایم از اینور ولی اون چیز که شما باید میگفتی رو نگفتی بما چه که کی میخواد شورا بشه و بیاد توی کاندید ها نهایت پنج درصد نابیناها اینجوری باشن کانیدد ماندید باشن ما باقی نابیناها همون کارگر ساده باشن که اپراتور باشن و زندگی کنن بعد بتونن مسکن تهیه کنن .ما دوتا مشکل داریم . اولی اشتغال دومی مسکن . دیگه مشکلات فرهنگ و چاله چوله به چش نمیاد چون دلمون گرمه .
ولی اگه جای دیگه خواستین مصاحبه کنین بگین اول اشتغال بعد مسکن . همین . مشکلات کاندید ماندید واسه بچه ها نون و آب نمیشه . ناراحت نشی امیر آقا ولی اون حرف شما برازنده بچه های نابینا نبود . بچه هایی که شب و روز تو این مراکز میدوون تا دستشون بجایی گیر بشه .

درود . شهروز جان شما خودتم میدونی که اگه ده تا کاندید هم داشته باشیم چه بینا چه نابینا همونی هستیم که هستیم . کسی ابر قدرت هستش اونایی که مدیر بهزیستی یا معاونت دولتی و از اینجور حرفها اونها که هستن و میدونن و میتونن که چکار باید بکنن برای رفاه و آسایش بچه ها ولی کننده نیستن و دریغ میکنن مطمین باش اگه ده ها شورا و کاندید هم برن هیچوقت به بالا دست و بالا سر خودشون نمیتونن حرفی بزنن چون حرف اول رو اونها میزنن که زدن . ولی غیر مستقیم زدن که ما کاری برای شما نمیکنیم . با این حرفها هم دردی از بچه ها دوا نمیشه چون این بحث ها تکراری شده نه تنها اینجا نه تنها برنامه های رادیویی نه تنها امیر ثرمدی هر جا که باشیم و باشن قدم از قدم نمیشه برداشت . شهروز جان درسته ما چند جلسه همدیگه رو زیارت نکردیم ولی تو این مدت کوتاه به خلوص همدیگه پی بردیم . اگه حرفام بوی منطق رو نداشت و حرفی روی حرفم اوردی میفهمم که اونهایی که پشت میزی هستن حق میگن . داداش شما میگین که هستن کسانی که خونه نشستن و میگن بی خیال و از اینجور حرفها : خوب به نظر خودت مردی که مرد زندگی باشه اگر مشکل ذهنی نداشته باشه و اگر کاری هم نداشته باشه یعنی نمیدونه که در آینده باید یه زندگی فراهم کنه و احساس مسیولیت بکنه و یه زندگی رو بچرخونه چرا برادر من خودت هم میدونی خدای شما هم میدونه که مرد اگه مرد باشه و تعصب برای زن و بچش داشته باشه و مشکل ذهنی نداشته باشه بخاطر این مشکلات آروم نمیتونه بشینه و مثل اسپند رو آتیش بالا پایین میپره که مبادا شرمنده زن و بچش نشه .
آره شایدم دور و اطراف شما کسانی باشن و هستن که شاغل هستن و مشکل کاری و زندگی ندارن و لابلای اونها هم عده ای باشه که حالا به دلایلی مثل حمایت مالی خانواده و یانا توان فکری یا ذهنی طرف برای زندگی . این دو دسته فرداشون براشون مهم نیست وگرنه خودت مردی و میدونی حرف یه مرد چیه . ولی دور و ور من پر از آدمهای بیکار که امروز و فردا سنشون به نصف عمرشون میرسه ولی هنوز مجرد هستن بخاطر مشکلات اشتغال و مسکن .
این حرفها درد داره که طرف چهل سالش باشه وو هنرمند هم باشه ولی بخاطر مشکلات اشتغال و مسکن حصرت یه روز عشق بمونه و مونده باشه توی دلش .
ببین دوست عزیز شهروز جان اصلا بحث این نیست که آقای ایکس خوش اخلاق و آقای ایگرگ بد اخلاق یا آقای ایکس متفکر و آقای ایگیگ بی فکر باشه . مهم اینکه کسی که منطقی حرف میزنه جوری دیگه محاکمش میکنن . . قدرت نه توی کاغذ هست که مدارک تحصیلی باشه نه توی ذکر آدم قدرت توی فکر آدم هست .
حالا متوجه منظور من شدی داش اگه شصت تا کاندید و شورا هم جمع بشن و برن توی هر ارگان و سازمانی مشکل ما حل شدنی نیست . به قول قدیمی ها آب از سر چشمه گله .
شده مثلا احساس کنی که چهره بسیار بسیار زیبا و جذاب و سینمایی داری که تو چش باشی ولی نتونی کاری کنی شده به خودت ببالی و بخاطر جامعت بنالی . من خیلی از نابیناها رو میشناسم .
خود من برای مشکلات بچه ها به این فکر رسیدم که باید بچه ها رو جور دیگه جمعشون کرد من تصمیم گرفتم که چندین بار یعنی سه تا چهار بار بچه های نابینا رو جمع کنم و به خرج و مخارج خودم مثل سرویس برم از سر کوچشون وردارم برم همرا با پذیرایی ازشون میدونم باید چند بار اینجوری برم چون اونجوری اگه براشون نفعی نداشته باشه قدم از قدم بر نمیدارن .
این وسط هزینه ای که از جیب دادم که نوعی ریسک حساب میشه که به امید خدا در آینده جواب میده حالا من فکر بحث مالی نیستم . میدونی مثل چی میمونه مثل شروع کار میمونه . کسی که میخواد بره سر کار و شروع به کار کنه طرف باید دستور بشنوه تا یه روزی دستور بده منم باید این راه رو برم تا به اون یکی راه برسم .
من قبل از اینکه مستمری بگیر بشم خواستم بزنم توی یه کاری . خواستم پیک موتوری بزنم که مسول تلفن بشم و چند تا از رفیقامم که بیکار بودن رو به یه سر و سامونی برسونم که خوب کار زیادی نیست میخواستم یه تلفن جواب بدم و یه آدرس بگیرم . ولی اینم بگم لحظه به لحظه کار رو سنجیده بودم که به بشکه نخورم .
رفتم بهزیستی گفتم قضیه از این قراره گفتن شما اجاره نامت رو بیار تا ببینیم میشه کاری کرد یا نه : گفتم آقا رو باش من اگه داشتم که پیش شما نمیومدم . خلاصه داش داستان زیاده که خودم سرم درد گرفت چه برسه بشما .ولی موقع خوندن سرعت مینا رو کم کن چون انگار با هم دعوا داریم . این تازه فهمیدم .
نتیجه گیری : تبادل نظر
شرمنده جای کامنت پست شد .

سلام به امیر ثرمدی . اگه زود جوابتو میدم دوست دارم با آرامش تمام وکمال حرفام رو بگم .
ما میگیم نره شما میگی بدوش .
وقتی راه بستس بچه ها کجا میتونن برن . یعنی اینکه در رابطه با کار بچه ها اول باید راه رو باز کنیم که بعدش راه رو بازتر کنیم .
یعنی از پله اول شروع میکنن این رو هم همه میدونن آدم نمیتونه از پله یک به پله ده برسه . یعنی اول باید مشکل کار حل بشه بعد باید کیفیت کار بهتر یا بیشتر بشه بعد ارتقاع بدن .پس باید اول راه باز بشه بعد بازتر بشه .
نه اینکه طرف رو روز اول ببری بزاری پشت میز جای رییس رعسا یا مدیر ها بشینن بعد بگی که امضای بریل بزن یا انگشت بزن جای امضا .
داش شما واقعا داری کتابی و محالی صحبت میکنی . مثل اینکه طرف بعد از سی سال بچه دار نشه بعد که خدا بهش بچه بده بعد طرف طلب شیش تا بچه کنه . مگه با عقل جور در میاد که تو اون حرفو میزنی . ما ها سخاوتمند هستیم و به کم قانع هستیم .
آره ما ها به جایی نمیرسیم تا وقتی امثال شما که نابینا هستی بگی که شاخه کاری ایران ضعیف هست یا اینکه بگی توی اجتماع بیناهاش توی کار موندن دیگه چه برسه به ما . وقتی یکی مثل تو این حرفو بزنه دیگه از آدم بینا چه توقعی باید داشت . گفتم بازم میگم حرف ماها دردی رو دوا نمیکنه تا وقتی استارت نزنیم . ولی من فکرم اینه که گفتن حرف درست به آدم نیرو میده و به هدف میرسونه . حتما نباید که همه دکتر بشن و مهندس . من میگم کمترین کار واسه بچه ها اپراتور هست که دولت باید انجام بده کاری هم ندارم که کی چی میگه و تا آخر همین حرف رو همه جا و به همه میگن . بزار تو راه بیفتیم یعنی راه رو باز کنیم بعد ببین راه خود بخود بازتر میشه . وقتی یکی مثل شما بزرگترین استارت رو کوچیک میبینی وای بحال اونی که حرف شما رو گوش میده . شما بالا مالا سیر میکنی . مگه همین مرکز ابا بصیر نبود که تا دو سال پیش چند صدتا نابینا رو تو مرکز دو راه قپون داشت که خیلی ها هم دکتر و دکترا بودن و مدارک بالا با حقوق پنجاه هزار تومن کار میکردن که اون رو هم جمع کردن .
اون دسته از آدمهایی که شما دیدین و ما ندیدیم که میگی بی خیال فردا و کار و بار هستن .
۱ یا مشکل ذهنی دارن . ۲ یا پشتشون گرمه و خانواده هواشون رو دارن . ۳ یا بی خیال زندگی و زن و بچه هستن که بی عار و بی غیرت و بی تعصب تشریف دارن که من دیدم که بنده خدا تا حدی مشکل ذهنی داره .
وگرنه بازم میگم کسی مرد باشه و به فکر فرداش باشه هیچوقت این حرفو نمیزنه . بعدشم این به قشر نابینا نیست فقط بینا ها هم اینجوری هستن . من خیلی از رفیقای بینام هستن که بیخیالن . مهم نیست که سر کار برن یا نرن باشه میرن نباشه نمیرن ولی در صورتیکه کسی که به فکر زندگیش و زن و بچش باشه هیچوقت از این فکرا نمیکنه چه بخواد از این حرفا بزنه .
از کشور خارجی و فرهنگ گفتی آره اونجا پول بنزینش خداد تومن هستش . ولی گفتم فرمول خارجی ها اینه که امکانات رو دادن و مردم استفاده میکنن بعدشم این آشنای ما اینقدر سوار ماشین شده سرد شده یعنی خوشی زده زیر دلش خواستی کنفرانسی بیرم تو کنفرانس گوشکن تا ریز به ریز حرف بزنه براتون . اگه زندگی به کامش نبود یعنی در کل خونوادش . گونی گونی پول نمیاوردن ایران .
آهان یه مطلبی خود من هزار جور فکر ریختم واسه مستقل شدن بچه های معلول بدون نیاز کمک دولت .
اگه یه نابینا با یه ویلچری یکی باشن و یه مغازه بزنن شراکتی . که مثلا ویلچری بخاطر داشتن بینایی کارهای فتوشاپ و از اینجور حرفا و نابینا بزنه تو کار کارهای اینترنتی و تهیه انواع سی دی برای مشتری مخصوصا سی دا های کودکان یا موزیک . دو سال پیش من به رییس انجمن معلولین ایران پیام دادم که اگر توی اون ساختمانی که شما همه بچه های معلول ر یجا جمع میکنی اگر اتفاقی بیفته مثل آتش سوزی یا زلزله یا هر چیز دیگه . بنظر شما که همه بچه ها رو تو یک ساختمون ریختی نابینا و ویلچری و ناشنوا و همه جور کجه کوله و اوراقی رو یجا ریختی اونم شیش تا طبقه اونوقت بچه ها چی جوری میخوان نجات پیدا کنن . آخه معلول چیه که زخمی شدنش چی باشه .
بعد همون سال طرف اومد بچه ها رو تو پنج شیش تا هتل تقسیم کرد . اینم نوشتم که اگه ساختمون نباشه و ویلایی باشه یعنی همکف باشه بهتره . که حالا اون مشکل رو جور دیگه ای حل کرد . ولی متاسفانه همه چی تو این زمونه شده کاغذ . مدرک تحصیلی رو میگم . کسی که مدرک نداشته باشه یه آدم لال به چشم میاد . این رو هم همینجوری نوشتم حوصلم سر رفته بود .
نتیجه گیری : امسال تابستان خوبی رو داشتیم در کنار خانواده .
شرمنده جای پست کامنت شد .