سلام
انگار دیدم چند وقتی است جای خاطره در این محله خالی است گفتم تا کسی به کسی نیست امشب یک خاطره باحال براتون بگم که خلاصه بی بهره نباشید از خاطرات گران بهای من
هاها
امروز که منظورم همان جمعه باشه سر نهار داشتیم بازی فینال بسکتبال را میدیدیم. اطرافیان بالا و پایین می پریدند و با بازی کنان همراهی می کردند و کلی داشتند خلاصه خودشان را می کشتند که ناگهان ذهن من در پس کلی خاطره یک خاطره باحال یادش آمد
بله دبیرستان بودیم و روزهای اول سال بود که من هنوز یخم آب نشده بود و خوب از آنجایی که وقتی من وارد جمعی می شوم باید یکم صبر کنم تا یخم آب بشه بعد میترکونم من هنوز یخی بودم.
آره کلاس یا همان زنگ ورزش بود و بچه های بینا به فوتبال و تنیس یا والیبال یا بسکتبال مشغول بودند و در این میان خوب من باید مثلا چی کار می کردم خوب معلوم است باید مخ یکی را می گرفتم به کار دیگه وگرنه که زنگ ورزش کلی طول می کشید.
اما از بخت بد ما اون یک نفر یک باره گیر داد که بیا یک توپ بسکتبال پرت کن ببینیم میرود توی حلقه یا نه.
گفتم بیخیال بابا آخه من که نمی تونم این توپ را توی حلقه بیندازم خودت می تونی؟
گفت حالا که طوری نیست بیا بنداز ببینیم چی می شود. گفتم بیخیال ول کن
حالا از اون اصرار از من انکار آخه یکم هم روم نمی شد خجالت می کشیدم الکی توپ را پرتاب کنم بخوره توی دیوار.
این قدر گیر داد که چند نفر دیگه هم جلب شدند که بیایند اصرار کنند بینداز ببینیم چی میشود. من هم بیشتر خجالت می کشیدم و دنبال راه فراری بودم گفتم بابا بیا حد اقل توپ فوتبال را بده یک شوت بزنم. نگو تازه این پیشنهاد چند نفر دیگه را هم جلب کرد که نه تو رو خدا توپ را بینداز ببینیم می رود توی حلقه.
آخه شما فکر کنید توپ بسکتبال به اون سنگینی البته چون توپش استاندارد بود و حالا حلقه اون بالا بالا که اصلا من نمی دونستم کجاست چجوری باید می انداختم.
البته یک نکته ای را هم آرومکی بگم ها حالا اگه برخی دوستان نابینا لاف زن پیدایشان بشود مثل همیشه این هم برایشان کاری ندارد مثلا احتمال می گند من خودم چند سال توی بازیها دسته یک آمریکا بسکتبال می زدم چیزی نیست. اصلا چنتا فیلم هم احتمالا رو می کنند که دارند با بهترین بازی کنان بسکتبال قرن بازی می کنند ولی خوب من دیگه چی کار کنم خنگم بلد نیستم توپ بزنم هرچند شاید کار آسانی هم بود.
به هر حال دیدم راهی نیست جز این که یک بار توپ را الکی پرتاب کنم و جون خودم را راحت کنم. گفتم بده ببینم توپ را البته توی دلم گفتم اون نکبت را بده و البته چچنتا کلمه دیگه هم گفتم که حالا خانوما هستند زشته بگم.
حالا فکر کنید جلوی پانزده نفر من می خواهم توپ پرتاب کنم دارم از خجالت هم میمیرم چون می دونم توپ الکی میره یک جایی تاپی صدا می کنه من خیت میشم.
آره گرفتم و با خودم گفتم الکی پرتش می کنم از شرشان خلاص می شوم ولی ناگهان به سرم زد که اول یکم خودم را جدی نشان بدهم که وقتی توپ نرفت توی حلقه دوباره گیر ندند که پرت کن.
آره گفتم آقا دقیقا حلقه کجاست؟
گفتند مثلا فلان جا و مکان دقیقش را برام توصیف می کردند و هر کس از دیگری سبقت می گرفت تا بهترین توصیف را بدهد. من هم الکی آره بله می گفتم و در همان حال توپ را توی دستانم می چرخاندم.
آماده شدم توپ را یکم بالا پایین انداختم یعنی دارم تمرکز می کنم بعد توپ را الکی به سمت بالا و روبرو پرتاب کردم که ناگهان
بچه ها ریختند روی سرم
ایول ایول ایول ایول بابا چی شد مگه خودم هم یکم شکه شدم
ایول دقیقا توپ را زدی وسط حلقه چجوری این کار را کردی
عجب. خداییش چجوری رفت توی حلقه اصلا خودم هم باور نمی کردم الکی الکی رفت توی حلقه.
من هم دیگه باد انداختم توی غبغب و گفتم ببینید ما نابینا ها می توانیم از روی توصیفات محل دقیق را بفهمیم و کلی حرف مفت دیگه هم قاتیش کردم که یعنی من خیلی آدم حرفه ای هستم.
نگو که بدبختی بعدی توی راه بود دوباره اصرار که آقا یک بار دیگه بینداز
من هم که اعتماد به نفس پیدا کرده بودم دوباره توپ را گرفتم و این دفعه کاملا جدی آماده شدم سعی کردم دقیقا مثل دفعه قبل پرتاب کنم.
شوت
و صدای خنده بچه ها
چی شد؟
توپ ده متر اونتر خورد توی دیوار
یک بار دیگه. گرفتم این بار با تمرکز بالاتر پرتاب
هاهاهاهاهاها
چی شد؟ اصلا توپ بالا نرفته بود دو متر اون ور تر خورده بود زمین. باز توپ را دادند یک بار دیگه پرتاب این بار دیگه بدتر رفت خورد توی در و دیوار
یعنی داشتم می ترکیدم آخه چی شد اون دفعه اول الکی رفت توی حلقه حالا دیگه حتی سمتش هم نمی رود ای بابا
آره خلاصه بچه ها دیگه کلافه شدند ول کردند رفتند سر بازی ولی من مات و مبهوت ماندم که چجوریا بود که این جوریا شد؟؟؟؟؟؟؟