به تو گفتم که عمر تو به باد است.
بگفتی زندگی اینگونه شاد است.
به تو گفتم نده عمر خود از کف.
بدان کل زمانت از کفت رفت.
به تو گفتم ته کارَت تباهیست.
دعا پیش خدا بهر رهائیست.
تو گفتی من بدانم از برم رو.
بگفتم تو ندانی در حد جو.
اگر دانی که حرف من درست است.
فنا و فقر عمرت را بجست است.
چرا خود را به دست بد سپاری?
چرا طی میکنی عمرت به خاری?.
به من گفتی شده بهر من عادت.
به این جمله بشد کار تو راحت.
به تو گفتم نیار اینقد بهانه.
بگفتی تنبلان را هست نشانه.
به تو گفتم بشو آدم حسابی.
به من گفتی برو فعلا تو خوابی.
بگفتم آن تویی در خواب غفلت.
گرفت ایام خوبی از تو شهوت.
به تو گفتم فرارت هست دشوار.
به من گفتی برو ای مرد بیکار.
به من گفتی که اللافی چه خوب است.
به تو گفتم فرارت بیش خوب است.
به تو گفتم چه چیزی بهتر از کار.
به من گفتی که از سر دست بردار.
به تو گفتم بیا ترک عمل کن.
به من گفتی تو اللافی بغل کن.
بشو بیکارو اللافو ارازل.
بکن کارو تلاشو زندگی ول.
به تو گویم رها کن بچگی را.
بیا جدی بگیر این زندگی را.
بگفتم کار تو جِدً خطا است.
بگفتی بهر من همچون دوا است.
به مشکلهای من مرهم گذارَد.
تن رنجور من در هم فشارد.
بگفتم بلقمی بودن دُرُس نیس.
رها چون شَلقَمی بودن دُرُس نیس.
بگفتی سخت چون گیری تمام است.
تنت از تخت چون گیری تمام است.
بگفتم با دعا وارد شو در راه.
بشو مانع ز افتادن در این چاه.
بگفتم بهر پندت نکته بسیار.
دگر گشتم ملول از کار تکرار.
بفهمیدم نصیحتها خراب است.
بفهمیدم که راه من سراب است.
فتادم بنده در فکر هدایت.
بکردی کار این جانب تو راحت.
به من گفتی که فکرم اشتباه است.
به من گفتی که کار تو تباه است.
دگر من نکته با چون تو نگویم.
دگر اشکال کارت را نجویم.
به پایان میرسد اینجا نصایح.
بشد کور از سرت ذوق و قرایِح..
شعر از خودم بودا! منتظر نظراتتون هستم