از ماست که بر ماست. این یک گلایه نامه خودمانی است بچه ها. قضیه اصلا شخصی هم نیست؛ یک مقدار پرس و جو که کردم چندتایی از همنوعان گفتند تجربیات مشابهی داشته اند. ببینید دوستان, یک مسائلی هست که ما اگر بین خودمان مطرح و حل نکنیم به جایی نمی رسیم و مردم هم شعار های “ما می توانیم” را که همه جا سر می دهیم جدی نخواهند گرفت. حالا قضیه چیست؟ گاهی یکی از ما پا پیش می گذارد و پیشنهادی می دهد, مثل خود منِ گردنشکسته که مدتی پیش مطلبی نوشتم و گفتم کتابدوستان در حد توان و تمایلشان گهگاه هزینه ای پرداخت کنند تا صرف ضبط کتاب بشود و آثار تولید شده در همین محله برای استفاده همگی و به اسم خود محله قرار گیرد. یک عده اصلا محل نگذاشتند و صد البته که جای هیچ گله ای هم از آنها نیست؛ بالاخره همه که اهل کتاب خواندن نیستند, یا دستکم آنقدر نیستند که بابتش پول هم بدهند. کاملا طبیعی است که سلایق آدمها متنوع باشد. ولی این وسط چند نفری هم استقبال هایی کردند در حد تیم ملی و کامنت نوشتند که ما هستیم و حمایت می کنیم و پای کاریم و از این فرمایش ها. منِ بیتجربه آن وعده ها را جدی گرفتم و یک فهرست تهیه کردم از کتاب هایی که می شود با این پولها ضبط کرد. باز حمایت ها تکرار شد و باعث شد قضیه را جدیتر بگیرم. بعد شماره حساب دادم که بسم الله. آنوقت دیگر خبری نشد که نشد. من ماندم و کلی سوال بیجواب: آیا به من اعتماد ندارند؟ می ترسند پولشان را بالا بکشم؟ خب اگر ندارند, چرا حمایت کردند؟ مثلا می توانستند بگویند پول را دست مجتبی می دهیم تا حساب و کتابش را از طرف ما داشته باشد. آیا کتاب برایشان دغدغه نیست؟ اگر نیست, آن حمایت ها به خاطر چه بود؟
بگذارید تا یادم نرفته همینجا یاد کنم از آن همنوع عزیزمان که همیشه شهد و شکر از کلامشان می بارد. این عزیز نسبت به بنده تفقد بیشتری فرمودند و کامنت گذاشتند که فلانی, توی نابینا بساط گدایی از نابیناها عَلَم کرده ای. نمی دانم, شاید حرف دل یک عده دیگر هم بوده است. همانطور که به ایشان هم گفتم, این کار, حتی اگر اسمی مودبانه تر از چیزی که به ذهنشان آمده نداشته باشد, چون برای کتاب است, از افتخارات بنده به حساب می آید. بگذریم. برای من تجربه ناخوشایندی بود اما مهمتر اینکه یک تجربه عمومی هم برای همه گوشکنیها شد, تجربه ای که به ما کمک می کند ارزیابی واقعبینانه ای از توان خود برای کار های جمعی به دست آوریم.
می ماند دوتا نکته پایانی. یکی اینکه لطفا دوستان در موارد مشابه یا وعده ای ندهند, یا سر وعده بمانند. هیچ اشکال ندارد اگر با کاری موافق نیستید, همان اول آنرا نقد کنید و اصلش را زیر سوال ببرید. ولی بعد که اعلام آمادگی کردید….
دوم اینکه موقع نوشتن مطلب, پیامکی آمد از همان بانک صادرات که شماره حسابش را داده بودم, و پیام آورد که اقلا یک نفر سر قولش بوده و 50 تومن کمک کرده است. از ایشان, که بعد فهمیدم خانم پریسیما هستند, خیلی ممنونم.