پدر ها و مادر ها سلام.در این نوشته، با بخش دوم باید ها و نباید های استفاده کودک نابینا از عصا در خدمت شما هستیم.
فرزندتان را به شمردن قدم هایش عادت ندهید. اگر فرزندتان استفاده ی صحیح از عصا را بلد باشد، عصایش او را از رسیدن به بالا یا پایین پله ها و رسیدن به مقصد مورد نظرش آگاه خواهد کرد.
شمردن بیش از حد قدم ها یک عادت نادرست است که در تمرکز بر روی صدا ها، بو ها و مرزنما ها که نسبت به شمردن، نشانه های با‌ارزشتری هستند، اختلال ایجاد می کند.
هرگز اجازه ندهید خودتان و کودکتان به خاطر استفاده از عصای سفید در مکان های عمومی یا کلا هر مکانی خجالت بکشید.
فرد نابینا، فردی قابل احترام است و عصای سفید و بلند، نماد عادی‌بودن و استقلال نابینایان است.
چنانچه شما و کودکتان یاد بگیرید همین حس را داشته باشید و از عصا خجالت نکشید، رفته رفته، نگاه های مردم به شما کمتر می شود، مردم از نشان دادن شما به یکدیگر خودداری می کنند و به جای دلسوزی و ترحم، با ادب و احترام با نابینایان رفتار خواهند کرد.
به کودکتان کمک کنید وقتی از عصا استفاده نمی کند آن را به درستی در جایی مناسب قرار دهد. در اتومبیل میشود عصا را قبل از سوار شدن، وارد ماشین کرد یا بعدا به داخل ماشین آورد. حتی در ماشین هایی که اتاق های کوچکی دارند، با کمی تلاش میتوان عصا را در امتداد یا مابین صندلی و درب یا کنار ماشین، قرار داد. باز اگر این کار مقدور نباشد، کودک میتواند عصا را با زاویه، روی شانه اش قرار دهد. در کلاس، رستوران، سینما و اماکن عمومی، میتوان عصا را طوری که بیرون نزند و مزاحم رفت و آمد نشود، در زیر میز یا صندلی قرار داد. همچنین میتوان عصا را به راحتی در گوشه ای یا به دیوار، تکیه داد.
اگر هیچ کدام از مواردی که گفتیم ممکن نبود، کودکتان میتواند عصا را کنار خودش به شانه اش تکیه دهد.
عصا به راحتی و بدون زحمت قابل نگهداریست.
توضیح تصویر: وقتی بدانید کودکتان از عصا برای رفت و آمد ایمن استفاده می کند، به او اجازه می دهید جلوتر از شما بدود.
ترجمه: مجتبی خادمی.
ادامه دارد…
۱۴ دیدگاه دربارهٔ «تشویق کودک نابینا توسط والدین جهت استفاده از عصا و استقلال. چه بکنیم؟ چه نکنیم؟ بخش دوم»
سلام مجتبی.
عالی بود، عالی.
سلام
مجتبی این عالیه
مرسی که مرتب این کار رو ادامه میدی
مترجم خبره ای هستی به خودت افتخار کن
موفق باشی
مجتبی عالی بود، مثل همیشه. کارت ۲۰ ما میگیریم ۲۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰
سلام. ترجمه ی چنین مقالاتی بسیار ارزشمنده. مخصوصا که فقدان این اطلاعات خیلی احساس می شه.
ممنونم.
سلام به مدیر خوب محله
عالی است این مطالب رو به نام خودتون پرینت میگیرم برای مدرسه ی بزرگمهر روی بردهای مدرسه نصب بشه چون من هم از مطالب آموزشی که در مدارس نصب میشه خیلی استفاده میکنم. در پناه یزدان پاک سربلند باشید و پیروز
درود! به کودک نابینا یا کم بینای خود بفهمانید که در چه وضعیتی قرار دارد و باید با چه کم بودهایی زندگی کند تا مانند من تا کلاس چهارم فکر نکند که همه مانند خودش هستند، سپس متوجه شود که اینطور نبوده و همیشه مشکل بینایی داشته است و همه فکر میکردند کودک خجالتی است و خود کودک هم فکر میکرد خجالتی یعنی ندیدن!
سلام آقای عدسی
این موضوع خیلی درسته چون وقتی انسان ویژگی ها یا مشکلات خودش رو بشناسه و توی زندگی بر اساس همون داشته ها برنامه ریزی کنه سریع تر میره جلو .من هم با راهنمایی دوستان خوبم خیلی به این موضوع اهمیت میدم. مثال میزنم الان بزرگمهر از وسایل خیاطی من ی پلاستیک دکمه برداشته میخواد بازی کنه من هم بهش گفتم پسرم دکمه ها رو بعد از بازی جمع میکنی میدی به من و فکر نکنی چون چشمهات خوب نمیبینه اجازه داری اونا رو بریزی من جمع کنم. این تذکر شما بجاست و من هم مثال نوشتم تا اگر پدر و مادر دیگه ای به این محله سر میزنن در مورد فرزندشون با صداقت باهاش صحبت کنن البته مراجعه به مشاوره های خوب هم خیلی کمک میکنه مدارس هم که چندین ساله مشاور استخدام میکنن و رایگان برای والدین کلاس آموزشی میذارن.البته لزومی نداره هر روز هم بهش یادآوری کنیم ، بذاریم از زندگیش لذت ببره و شاد باشه.
ببخشید مدیر محترم امیدوارم باعث ایجاد مشکل در کامنتهای پست شما نشده باشم. در پناه یزدان مهربان پیروز باشید
سلااام دااش مجی جوون خععلی خعلی عااالی بود
فقط یه مطلبی اگه منبعش رو هم بذاری دیگه بهتر از این نمیشه
شلا،لا،لا،لا،لا،لا،لا،لااااآااا،م،ی،که،خوبی مدیر جووونی،ام،ام،ام،امییی،این فوق العاااادست،یعنی که کلا عااااآاااالیه مجتبی عاااالی،احسنت،اینه،واقعا اینه،اینه که لازم و ضروریه اینجا برا والدین و بچههاشون،بازم ایوووول مدیر،مرررررسی بینهایتتا،هوهو هوهو،هورااااآاااااا،خدافسی
سلام
این پست از عالی هم عالی تر بود
و به قول دوستان می‌پسندیم اون هم نه یک بار که هزار بار…..
همیشه سربلند باشید و البته کاش هیچ پدر و مادری فرزند نابینا نداشته باشند البته از این به بعد ها “خداییش سخته ببینی فرزندت عصا به دست توی کوچه به این ور و اون ور بخوره …. خب سخته دیگه …” یه کم حق دارند ولی می‌دونم که درک می کنند …..
باز هم مرسی و سربلند باشید
سلام داداش عالی بود اما بدبختانه تو شهرهای ما اگر با عسا بیرون بریم فکر میکنن جنایت انجام دادیم بازم مرسی امیدوارم گوش شنوا هم وجود داشته باشه آخه اینجا هیچکس از عسا استفاده نمیکنه تو شهر ما نابیناها یاد گرفتن منت بکشند اما از عسا استفاده نکنن چون فکر میکنن از غرور شون کم میشه یکی از دوستام چند روز پیش میگفت بین دوتا از کلاسام چند ساعت فاصله بوده مجبور شدم دم در کلاس بشینم چون نمیتونستم حتی چند قدم برم به جلو این دوستم میگفت همه میومدن رد میشدن و من سنگینی نگاه شون را قشنگ احساس میکردم نمیدونم مشکل واقعا چیه گاهی فکر میکنم نابیناهای شهر ما هنوز مشکلشون را باور ندارن راستی خودم هم یکی از همونها هستم ببخشید که کامنتم زیادی زیاد شد موفق باشید
مهدیه، جنایت کن.
مهدیه. غرورت رو خرد کن.
بشکنش.
بگذار ی کمی تحقیر بشی.
مهدیه. هیچی از استقلالت واست مهمتر نباشه.
مهدیه. حرف ها رو بشنو و اشک بریز.
از مردم ناراحت بشو و گریه کن.
ده بار نه. صد بار از اینکه به حرفم گوش کردی و عصا دستت گرفتی پشیمون بشو ولی بازم برگرد و عصا رو دستت بگیر، سرتو بالا بگیر، با غرورت که شکستیش و حالا ی غرور قویتر ازش متولد شده، راه برو، مستقل باش و بگو من اینم! ی نابینای مستقل. مهم نیست جنسم چیه! مهم نیست پسر باشم یا دختر! من ی نابینای مستقلم. نه. من ی انسان مستقلم که اتفاقا نابینا هم هست.
اگه مستقل نباشی، فقط ی مرده ی متحرکی. ی جنازه بیشتر نیستی.
مهدیه جان من کاملا درکت میکنم,چون خودم دقیقا شرایط تو رو دارم,واقعا دلم شکست!
حرفاتو خوندم یاد بدبختیای خودم افتادم مهدیه! فقط میتونم بگم واقعا متاسفم!
کاش هیچ وقت تو شهر کوچیک به دنیا نمیومدیم,خیلی ناراحت شدم بخدا!
سلام آقای خادمی,ممنون از پست مفیدتون