درود

همه ما با کلمه زیبای “مادر ” آشنائی دیرینه داریم . از هنگامی که متولد شدیم با ضربان قلب مادر آرامش یافته ایم و از شیره جان او مکیدیم و روز به روز با محبت و مهربانی مادر از غصه ها و غم هایمان کاسته شده و به آرامش رسیدیم .مادر در واقع با سوختن خودش ما را ساخته و آماده ورود به اجتماع میکند و البته که نباید در این میان از وظایف و ایفای نقش پدران هم غافل ماند !

به هر حال هر چه از زیبائی و آرامش این نام برایتان بگویم همه شما به سادگی می فرمائید که ما خودمان  کاملا واقف به این موضوعات هستیم ولی تکرار این نام و یاد آوری آن هم مثمر ثمر است و توجه و عنایت ما را به این پدیده هستی که مهربانی و محبت او برای فرزندش زبانزد عام و خاص است خالی از لطف نیست .

و اما تکرار این موضوع توسط من بیشتر به خاطر دلتنگی و غم خودم است ؟ غمی که فردا هشتمین سال آن را برایم زنده میکند .غمی که انگشتانم را از حرکت باز میدارد  ، حتی توان تایپ را هم از من گرفته است ،مغزم کار نمیکند ،دلم گرفته و چیزی قلبم را سخت می فشارد ،دلم می خواهد که زار زار بگریم ! اما من با این سن و سال غرورم اجازه نمی دهد که اشک هایم را همسر و فرزندانم ببینند ! امروز غروب سخت و وحشتناکی است برای من  از روز چهارشنبه عصر در منزل نبودم و گویا حضور من در هوای بسیار سرد شهرستان همجوار ضعف بر آن غالب شد و دیروز بعد از طی درد و تب طولانی و عدم توان خوردن ناهار مجبور شدم به درمانگاه بیمارستان همان شهر بروم و متاسفانه خاطره دردناک سال 86 برایم زنده شد ؟ روز اول اسفند سال 86 بود که  وضعیت مادرم به وخامت کشید و ما مجبور شدیم با شرایط ویژه او را به مرکز استان اعزام کنیم ! به دنبال آمبولانس به هر بیمارستان و مرکز خصوصی تماس گرفتیم ولی نشد و در ابتدای ساعت با رئیس شبکه شهرستان تماس گرفتیم که متاسفانه ایشان هم بنا به وضعیت بنزین و دستور بالا دستی دقیقا بیان کرد که خود من دستور صادر کردم که آمبولانس ها چه دولتی و خصوصی  حق ندارند که بیمار را جابه جا کنند ! لذا روند دیگری را در پیش گرفتیم و از پزشک متخصص همان بیمارستان درخواست اعزام تخصصی را نمودیم و ایشان هم این دستور را صادر کرد و ما تا آن شهرستان از اورژانس دولتی که باز هم آشنا بودند گرفتیم چرا که بیمار نیاز به مراقبت ویژه داشت و ما مجبور به استفاده از روابط شدیم ! چشمتان روز بد نبیند بعد از انتقال به بیمارستان شهرستان مواجه با کارشکنی ها و درد سرهائی شدیم که پزشک عمومی موافقت نمیکرد که مریض را به استان بفرستد و قصد مداوای او را داشت ؟با اصرار و پیگیری ها و مذاکره با دفتر پرستاری فهمیدیم  که پزشک عمومی از صدور اعزام پزشک متخصص آن هم  در زمانی که خودش نیست ناراحت شده و کارشکنی میکند تا اینکه دفتر پرستاری شماره پزشک فوق تخصص را از من خواستند و من با کمی درنگ گفتم که با ایشان تماس می گیرم اگر موافقت کردند به شما اعلام میکنم ! در همان ابتدای صبح تماس گرفتم و خانم دکتر که خدا خیرش دهد با روی خوش برخورد کردند و اجازه ی اعطای شماره را به دفتر دادند و حتی عنوان کردند که خودش تماس بگیرد که از ایشان تشکر کردم و شماره را اعلام کردم و بعد از تماس خود دفتر پرستاری در اورژانس حاضر شد و با پزشک به تندی برخورد کرد و با من هم برخورد تند نمود که چرا برای گرفتن آمبولانس نرفتم البته که خودش گفته بود که هر موقع اعلام کردم بروید ولی تماس با پزشک گویا ایشان را متحول نموده بود و شاید هم اعلام بحرانی بودن حال مریض و حوزه ی مسئولیتیش این رفتار را به دنبال داشته .خلاصه در این مدت مادرم در حالی که حال خوشی نداشت در راهروی اورژانس رها بود و من در عذاب ؟و بعد از انتقال با سختی های ناشی از درد اجتماعی و عاطفی در صبح روز دوم اسفند همزمان با اذان صبح به رحمت ایزدی پیوست و همزمان هم آسمان غرش کنان رعد و برق زد و باران ملایمی شروع به باریدن کرد که تبدیل به برف شد و روز سردی را به ما نوید می داد اما با گذشت زمان و علیرغم پوشش برف در شهر ما هوا آفتابی شد و همزمان با اذان ظهر نماز بر میته خوانده شد و در جایگاه ابدیش آرامید .روحش شاد .

دوستان ببخشید که غم نامه برایتان نوشتم اما قصد اصلی من قدردانی از زحمات مادران عزیز و بزرگوار بود و مادر من هم مصداق واقعی آن بود ! منی که اکنون خانواده تشکیل داده ام و فرزند دارم هنوز هم نیاز به محبت مادرم را میبینم و نیاز شدید عاطفی به وجود او دارم .مادری که اگر روزی نمی دیدمش روزم غروب نمی شد و هنگامی که دلتنگ می شدم بر روی پله های خانه او می نشستم و او حال مرا می دید خوب می فهمید و چقدر با محبت و مادرانه مرا کمک میکرد تا از دلتنگیم به در آیم .و حال هم می خواهم توصیه کنم بچه ها از نعمت مادرانتان به بهترین نحو بهره ببرید این مادران خصوصا برای معلولان یک نعمت عظیم و باارزش هستند قدرشان را بدانید و بر زحماتشان ارج نهید یادمان باشد که اگر مادران ما نبودند ما بدین جا نمی رسیدیم و در برابر ناملایمات و دلتنگی ها قالب تهی میکردیم .

دلم میخواهد که شما خوانندگان نسبت به کلمه ” مادر “و یا هر خاطره ای که از مادر دارید در بخش دیدگاه های این پست مطلب بنویسید .باشد که بتوانیم با ابراز محبت و درج مطالب ارزشمند بخش کوچکی از زحمات این عزیزان را ارج نهیم و پاس بداریم .

دوستان در بخش دیدگاه ها می بینمتان و از جملات ارزشمندتان بهره می برم .

روح تمامی مادرانی که اکنون در بین ما نیستند شاد و برایشان طلب آمرزش دارم .روحشان شاد باد .