یه سلام دوباره به اونجایی که هنوز منو نمیشناسن.راستش من اصلا نمیدونم چطوری باید تو این بحث شرکت کرد چون هیچ کس و نمیشناسم.(شکلک ناراحت) دیشب خوابم نمیبرد به همسرم گفتم پاشو بریم بیرون من حالم عوض شه اونم برای دک کردن اینجانب این سایتوباز کردو گذاشت جلوم بعد رفت خوابید.واما من….چشتون روز بد ببینه تا پنج صبح چشام میخ شده بود به مانیتور.دوستانی ام که جواب منو داده بودید خییییییییلی تشکر.به ترانه خانمم به خاطر تولد فرشته کوچولو شون بسیار تبریک.میدونم هیچ ربطی به صندلی داغ نداشت…..!!!!! میدونم

ربطی به صندلی داغ نداره ولی دیدم همه اینجا جمعن خواستم یاد آوری کنم امشب شب آرزوهاست.برای آروزهای همدیگه دعا کنیم.منم یادتونباشم لفطا

سلام عمو حسین عسسسسیس.مرسی از این خوش آمد گویی بسیار گرمتون.حتما همین طوره انقد داره بهم خوش میگذره که نگو…..انقد زیاد که همون آدمی که منو فرستاد دنبال نخود سیاه دو روزه بدون نهار و شام مونده.شما اشتباه متوجه شدید به قول رعد بزرگ ایشون هم نبین هستن.گهگاهی دیده بودم به این سایت یه سری میزنه ولی خب هر چی میخوندم هیچ کامنتی به اسمش ندیدم.در هر صورت من که از با شما بودن خیلی خوشحالم.

من واقعا از آقای کریمی عذر میخوام.خواهش میکنم خودم گفتم بپرسید اشکالی نداره من تقریبا تمام مطالب توی این سایت به همراه تمام نظرهایی که راجع بهشون نوشته شده بود رو خوندم.اونجایی که درباره ازدواج نابینا با کم توان جسمی بود.دوستان نظرات مختلفی داشتن ولی دوتاش منو خیلی به فکر فرو برد و یک کم هم ناراحت شدم.دوستان میگفتن شاید یه نابینا بتونه با یه کم توان زندگی کنه چون تا حدودی میتونن همدیگرو درک کنن چون هر دو معلول هستن.ولی ازدواج نابینا با یه بینا فقط میتونه از روی ترحم و دلسوزی باشه که دربارش یه مثال هم نوشته بودن.هر چی دنبال این حس تو وجود خودم گشتم نسبت به همسرم تو این دو سال و نیمی که دارم باهاش زندگی میکنم هیچی پیدا نکردم.آخه چرا این فکر?????? من از این طرز فکر بدم میاد .چون خودم اینجوری نبودم.من آرامش زندگیمو کنار ایشون پیدا کردم.شاید این پست رو بخونه که امیدوارم بیاد این کارو کنه و خودش بیشتر براتون توضیح بده.من تک دختر خانواده ام و سه برادر بزرگتر دارم از اول به خاطر یه دونه بودنم هر چی خواستم برام فراهم کردن که فقط ناراحت نباشم.من تجربه یه زندگی مشترک دوماهه رو قبل از ایشون داشتم که وقتی فهمیدم اعتیاد به شیشه داره یک لحظه هم حاضر نشدم اون زندگی رو تحمل کنم.به نظرتان اون بیشتر احتیاج به ترحم و دلسوزی نداشت یه آدم بدبخت که هیچ اراده ای از خودش نداره .پیشنهاد ازدواج با امیر با پررویی تمام از جانب من بود.الان تو زندگیم هم خیلی آرامش دارم و از ته دل رضایت.نه اینکه زندگی من سختینداره ها نه ولی وقتی میبینی یه کسی هست انقد دوستت داره به خاطر اینکه آب تو دلت تکون نخوره هر کاری هر کاری که از دستش بر میاد میکنه  کارایی که نمیتونه برات انجام بده اونم به خاطر محدودیتی که داره اصلا به چشت نمیاد نگاه ها و حرفای مسخره و بی سر و ته مردم. رو هم بیخیال .اینم بگم من از نظر جسمی هیچ مشکلی ندارم ۴سال هم از ایشون کوچیکترم

آخییییییییییش از وقتی اون پست رو خوندم همه ی اینا تو دلم گیر کرده بود واقعا ممنون.آقای کریمی بازم معذرت

سلام خانم عبدلی نمیدونم چرا ولی خب منم مثل نغمه فک کردم قسمت دوم سوالتون از علی مربوط به ما میشه.خواستم بگم من ام توی اون دوران ی که خونشون رفت و آمد داشتم بهش علاقه مند شدم ولی خب جرات مطرح کردنشو نداشتم تو خانواده پدری نغمه ۱۲ نوه پسسوالهایی دختر.
با وجود همه این شرایط چون امروزمو غیر ممکن میدونستم ترجیح دادم چیزی نگم.
من و نغمه به خیلی از برنامه های تلویزیونی دعوت شدیم ولی نغمه هیچ وقت حاضر نشد تو هیچ کدومشون حضور پیدا کنه.میگفت اگه برم قبول کردم یه کار عجیب انجام دادم در صورتی که فقط به حرف دلم گوش کردم.یعنی همون چیزی که علی همش داره تو جواب همه ی سوالایی که مربوط به ازدواج میشه مینویسه
علی جون کلا آمار کامنتای صندلی داغت به خاطروجود ما داره میره بالا حالشو ببر داداش ما کلا از این جور خانواده هایی هستیم