به نام خداوندی که هم بخشنده است و هم مهربان
سلام به دوستان عزیز
مدرسه ها تعطیل شدن و کارهای من سبکتر شده داشتم نوشته هامو مرتب میکردم ببینم چه دستگاههایی از بدن انسان مونده تا درموردش بنویسم و در محله با هم گفتگو کنیم که تلفن زنگ زد از شهرداری مشهد بود، قبلا از طریق تلفن 137 ثبت نام کرده بودم برای بازدید از مراحل ساخت مترو اعتقاد دارم که بزرگمهر از کودکی باید بدونه زیرساختهای شهری چطور ساخته میشن و وقتی سوار مترو میشه بدونه برای ساخت اون چه مراحلی پشت سر گذاشته شده منشی گفت بزرگمهر و برادرش نمیتونن بیان زیر 15 سال اجازه ی بازدید ندارن منم گفتم بزرگمهر یک کودک باهوش و نابینا ست و من دوست دارم با مراحل ساخت مترو آشنا بشه منشی هم با مسوولشون مشورت کردن و قرار شد با مسوولیت خودم ببرمش. صبح رفتیم میدان شهدای مشهد و اونجا رو به حرم ایستادیم و از راه دور به امام رضا(ع) سلام گفتیم و بعد بطرف ساختمان شهرداری به راه افتادیم، و در ساختمان شورای شهر منتظر نشستیم در ساعت 10 صبح لیست متقاضیانِ اون روز بررسی شد و با یک اتوبوس رفتیم به انتهای رضاشهر ، خط مترویی که الان در مشهد در حال فعالیت هست ، یک مسیر مستقیم ازپایانه ی غدیر هست تا انتهای وکیل آباد .خط 2 تقریبا عمود بر این مسیره و فعلا از میدان راه آهن میره تا کوهسنگی ، که یکی از بزرگترین بوستانهای مشهده و وسطش 2 تا کوه بسیار قشنگ هست که تا بالای کوه پلکان گذاشتن و…بگذریم ، اتوبوس وارد سایتی شد که گودبرداری شده بود و محل استراحت کارگران بود و البته محل استقرار بولدوزرها و کامیونها از اتوبوس پیاده شدیم و من محیط رو برای بزرگمهر توضیح دادم و بعد رفتیم در دهانه ی تونل ، مراحل ساخت تونل تمام شده بود ، شروع تونل هم گفتم میدان راه آهن مشهد هست و ما در انتهای تونل بودیم یعنی میدان رضا شهر ، بعد یک راهنما برامون توضیح دادن که تونل مسیر 1 به روش قدیمی ساخته شده و خیابونو میبستن ( من که یادمه!) و بعد گودال حفر میکردن و آب و گاز اون بخش رو قطع میکردن و از مته برای حفاری استفاده میشده … اما برای خط 2 از روشهای نوین و سریع تری استفاده شده و تونل اونقدر عمیقه که در زیرِ لوله های تاسیسات شهری هست و با اونا تداخل نداره ! و یک شرکت فرانسوی پیمانکار بوده و مهندسای ما اونجا دوره گذروندن و و بعد تیم متخصص فرانسوی برای حفر 500 متر اولیه مشهد بودن و بقیه رو مهندسای خودمون ادامه دادن البته با همکاری چین، در خط 2 ، اول یک بخش از زمین بصورت عمودی حفر میشه و بعد از دستگاه حفاری مکانیزه( TBM) استفاده کردن که درون زمین بصورت افقی نفوذ میکنه و زمین رو سوراخ میکنه و میره جلو و این دستگاه بسیار بزرگ سنگین و گران قیمته و روزی 25 متر زمین رو حفر میکنه ( این دستگاه از روی نوعی کرم که درون کشتیهای چوبی قدیمی نفوذ میکرده الگو برداری شده ،کرم ساقه خوار درخت) کرم وقتی وارد چوب میشه خیلی منظم اونو میخوره درنتیجه پشت سرش یک تونل ایجاد میشه، برای همین پشت این دستگاه (که واقعا شبیه کرم فلزی خیلی بزرگ و چاقه)، تسمه نقاله هست و خاک-سنگ یا هر چیزی رو که بلعیده ، میریزه روی تسمه نقاله و کارگران اونا رو تخلیه میکنن.موضوع ترسناک برای تیم سازنده ، روزایی بوده که از زیر بیمارستان قائم و امام رضا (ع) رد میشدن که خوشبختانه نشست نکرده ، یا وقتی زیر استخر بزرگ کوهسنگی تونل حفر میشده که البته آب اون رو هم در اون روزها تخلیه کردن و البته وقتی میرسیدن به رودخونه هایی که در زیر شهر جاری هست ، کار سخت تر و کند تر بوده ، البته من مسیر 1 رو که میساختن و رسیده بودن به رودخونه ای که در کنار باغ ملک آباد هست رو یادمه واصلا نمیدونستم زیر این خیابون همچین رودخونه ی بزرگی جریان داره…ما وارد تونل شدیم بلوکه های سیمانی که در سقف و کف تونل هست به شکل ذوذنقه والبته در سایز های مختلف ساخته شدن تا وقتی کنار هم قرار میگیرن بتونه نیم هلال بسازه ، بزرگمهر عاشق ذوذنقه است و مربی دو سال پیشش اشکال هندسی رو با مقوا به اون آموزش داده بود، دیگه بزرگمهر حوصلش سر رفته بود و رفتیم سراغ عکاسی در تونل. اول دیواره ها رو لمس کرد و مثلا پرسید این فرورفتگی ها چیه ، که شماره ی هر بلوک سیمانی روش حک شده بود و اونم که عاشق ژست گرفتنه ، خیلی زیبا یک پاشو گذاشت روی دیوار تونل، روی نوشته ها و لبخند زد و من هم عکس گرفتم بعد با کارگران عکس گرفت و… یک وقت هم حس پسرونش گل کرد و خاکهای کف تونل رو پخش کرد روی لباسای من و خودش! بازدید تمام شده بود و من با عجله رفتم سرویس بهداشتی و لباسای خودم و بزرگمهر رو تمیز کردیم و آخرین نفر سوار شدیم . اتوبوس از محل گود برداری خارج شد و دوباره به خیابان اصلی برگشتیم .
من همیشه به شاگردام میگم تربیت همه ی جامعه در دنیا با زنهای اون جامعه است ، نصفش که خودمون هستیم و نصف دیگه رو هم ما تربیت میکنیم ، پس وظیفه ی ما خانمها خیلی سنگینه ! وگرنه من بعنوان یک معلم زیست شناسی علاقه ی زیادی به ساخت و ساز ندارم ولی بعنوان مادر 2 پسر ، احساس مسوولیت میکنم تا از امکانات موجود استفاده کنم و فرزندم فقط کنار تلوزیون و کامپیوتر بزرگ نشه و مراحل ساخت بناهای مورد نیاز یک جامعه ی انسانی رو بشناسه … ما خیابون احمد آباد پیاده شدیم و این دفعه رفتیم از خط1 مترو برگردیم خونه. از پله ها پایین رفتیم گفتم بزرگمهر الان کجا هستیم گفت ایستگاه مترو گفتم بله و ایستگاه زیرِ زمین هست امروز متوجه شدی چطوری زمین رو حفر میکنن. نسیم خنکی در زیرگذر مترو جریان داشت و دیوارهای ایستگاه کاشیهای زیبایی داشت گفتم بزرگمهر کف ایستگاه چطوریه گفت سنگیه گفتم آفرین پس تونل خط2 که الان در حال ساخته کفِش خاکی بود بعد میسازن و انشا الله اونجا هم مثل اینجا تمیز و خنک میشه ریلها نصب میشن و قطار شهری در مسیرهای جدید براه میوفته …من وقتی بزرگمهر رو برای بازدید به محلِ جدیدی میبرم تا چند روز درموردش صحبت میکنیم تا اطلاعاتش کامل تر بشه و بعد ازش میخوام وقتی به دیدن دوستاش میره برای اونها هم توضیح بده و خوشحالم که خداوند این توان رو به من داده تا برای تربیت بزرگمهر وقت بیشتری بذارم. دوستان عزیز امیدوارم شما هم از این گزارش ساده ی من لذت برده باشین. در پناه حق