به نام الله مهربان
سلام دوستان و هم محله ای های عزیزم خوبین؟خوشین؟سلامتین؟باز هم تاکید می کنم پندآموز خاطره ی شخصی ترانه نیست بازخورد عمومی ماست به هر کس یا هر چیز که نزدیکمونه و :
می خواهی نزدیکت باشم ، می خواهی بیایم و دست هایت را در دست بگیرم اما در قلب من تپشی ست من به دستانت نیازی ندارم من نیازمند یکی هستم که او نیز نیازمند من است هم سن من !هم سنخ من !تو حرف می زنی و من کم کم عصبانی می شوم خجالت می کشم که بگویم مزاحم نشو !بر گرده ام سوار نشو!بگذار منو و بگذر!تو عین آن قوری قدیمی شده ای او به کار تو نمی آید و تو به کار من !رهایم کن !من از اضطراب هایت حالم خراب می شود !شاید حق با من است که می خواهم با تو کاری کنم که تو در حق آن قوری کردی در گوشه ای گذاشتی او را و طعم چایی های خوشمزه اش را از یاد بردی شاید زمان کنار گذاشتن تو هم فرا رسیده است آه که چقدر خسته ام از نصیحت های تو تو گفتی چایی در این قوری کهنه دیگر به تو و من و ما نمی چسبد حرف های تو نیز برای من رنگ تکرار گرفته اند منو بگذار و برو در چشمانت حلقه ی اشک می درخشد اما این حلقه دیگر قد انگشت دلم نیست غرور بی نیازی ام جای این حلقه را سال هاست که تنگ تر کرده است حتی تو برای در بر کشیدنم اندکی فرتوت گشته ای مادر !پس تو را به نزد کسانی می برم که خاطراتت را برایشان همسان کنی داستان های تو را بچه هایم نمی خواهند گوش کنند امروز مادربزرگ های صوتی صدایی جوان و زیبا تر دارند مرا بگذار و برو !تو را به سرعت از خود دور می کنم تا عشقم نرنجد از بهانه گیری های پیری ات ! او هم حق دارد تو را مثل قوری قدیمی لای اشیای خاک گرفته پنهان کند .طعم چایی قدیمی شاید دل او را نیز زده !مرا بگذار و برو می خندی و می گویی : من با صدای بچگیت پیمان بسته ام که تا زنده ام تنهایت نگذارم نه به صدای بی نیازیت که تکرار می کند مرا بگذار و برو !من یار دیر ترین و دورترین سال های نیازمندی تو هستم جایی جز در کنارت ماندن ندارم تو اگر نمی خواهی مرا ،مرا بگذار و برو .من حتی قوری قدیمی را به احترام سالیانی که برایم با عطر چایی خوردن با تو خاطره کرد نگذاشتم برود اما فرزندم باکی نیست تو اگر نمی خواهی مرا منو بگذار و برو .