سلاااام دوستان باحال گوشکنی, آخرش فرصت پیدا کردم تدریسی رو که قولش رو داده بودم شروع کنم.
بنا بر میل بعضی از دوستان تصمیم گرفتم تدریس به صورت متنی باشه و در آخر فایل وردش در اختیار دوستان قرار بگیره.
حالا بریم سراغ درس 1:
شما تو این درس با چند اصطلاح و یه سری نکاتی پیرامون شعر و تفاوتهاش با نثر آشنا میشید.
اصطلاحات: 1- حرف: نخستین واحد زبان و کوچکترین واحد حرف نامیده میشود. لازم به ذکر است که در شعر شکل ملفوظ حرف مبنای تشخیص قافیه و آرایه های لفظیست نه شکل نوشتار.
مصوت و صامت: حروف ملفوظ بر دو نوع است, صامت و مصوت.
مصوت:زبان فارسی دارای 6 مصوت است 3 مصوت کوتاه و 3 مصوت بلند. مصوتهای کوتاه عبارت است از: َ،ِ،ُ.
و مصوتهای بلند عبارت است از: آ،ای، او.
صامت: زبان فارسی دارای 23 صامت است.
2- قافیه ی شعر فارسی: شنیدستم که در ایام دیرین, شبی حلوای نذری پخت شیرین.
این بیت دارای قافیه است, دیرین و شیرین قافیه است و و ین هم حروف قافیه که در درس مربوط به قافیه به حروف قافیه بیشتر پرداخته میشود.
3- ردیف: به کلمه ای که آخر هردو مصرع یک بیت تکرار میشود ردیف گفته میشود. لازم به ذکر است که ردیف بعد از قافیه و عیناً چه از نظر لفظ و نوشتار تکرار میشود.
مثال: به نام خداوند جانآفرین, حکیم سخن در زبان آفرین. که در این بیت کلمه ی آفرین ردیف محسوب میشود.
واژه های قافیه: واژه هاییست که حرف یا حروفی در آخر آنها مشترک باشد.
حرف یا حروف قافیه برای قافیه سازی بسیار لازم است.
حروف قافیه دارای دو قاعده است: 1- هریک از مصوتهای آ و او به تنهایی اساس قافیه قرار میگیرند و مصوت ی معمولاً به تنهایی قافیه نمیشود البته شاعرانی به ندرت چنین کاری انجام داده اند. مانند منوچهری.
مصوت ِ نیز گاهی اساس قافیه قرار گرفته است, به ویژه در مواردی که قافیه ی شعر الحاق داشته باشد.
2- هر مصوت با یک یا دو صامت بعدش قافیه قرار میگیرد.مثال: کی شعر تر انگیزد خاطر که حزین باشد, یک نکته از این معنی گفتیم و همین باشد.
خدا نگهدار. تو نظرات منتظر همهتون هستم.
انتقادی هم اگر نسبت به شکل تدریس و هر چیز دیگه ای داشتید بنویسید تا بررسی و در صورت امکان برطرف بشه.