سلام به همه گوشکنیها! و یه سلام ویژه به سرسپردگان شعر و ادبیات فارسی.
سلام ای حریفان شعر و ادب،
سلام ای رفیقان پهنای شب،
خخخ اینو همین الان یه هویی از خودم در وکردم. بهتره که بیخیال شم و با زبون آدمی زاد صحبت کنم.
میدونید که دیروز روز شعر و ادب فارسی و بزرگداشت استاد شهریار بود. گفتم بهونه خوبیه که اهالی شعر و ادَبو دور هم جمع کنم و حق این روزو ادا کنم. من که متأسفانه هیچّی در مورد ایشون نمیدونم. هر کدوم از شما که اطلاعاتی در باره ایشون دارید تو کامنتها بنویسید. جسارتا اگه میخواید مطلبی از یه سایت کپی کنید، دقت کنید که منبعتون موثق باشه. ولی اگه از کتاب بنویسید عالی میشه. به نظر من مطلبی که میزارید، بهتره که در مورد آثار و اشعار ایشون باشه و خیلی تخصصی نباشه. دونستن زندگینامه شهریار و این که عشق باعث شد تحصیلو ول کنه و مواردی از این قبیلو منم میدونم و دونستنش در عمل به ما کمک نمیکنه.
من عاشق شعر و ادبیاتم و اُوقاتم رو با خوندن شعر و بحث در مورد اون و گوش دادن به موسیقی سنتی که پر از اشعار عرفانیه طلَف میکنم. نه ببخشید ، اشتباه شد، میگذَرونم. الانم ده دوازده ساله که دانشجوی ادبیات فارسیَم و هنوز به هیجّا نرسیدم و هیچّی یاد نگرفتم. خب غیر از این تنها کاری که تونستم بکنم اینه که هی انجمن ادبی محله ای تشکیل بدم و هی به خاطر اعضای کم و تنبلی خودم و عوامل دیگه جمعش کنم. از روزی که شبکههای اجتماعی رواج پیدا کرد و مردم به جای حضور تو انجمنهای مختلف عضو گروههایی که تو این شبکهها تشکیل میشه شدن، منم هوای ساخت گروهی ادبی تو این شبکهها رو در سر میپروروندم و بالاخره تصمیم گرفتم که بر اندیشه خویش جامه عمل بپوشانم. تصمیمم رو با دوستی در میان نهادم. به اتفاق گروهی ساختیم و جمعی از اقربا و دوستان ادیب خویش را گرد آوردیم.
خلاصه گروهو ساختیم و سر انجامش این شد که الان بیست و اندی عضو داره و فقط شیش هفت نفر فعالن. اونا هم فقط شعر میفرستن. ولی الان میخوام گروه دیگه ای رو در کنار این گروه با هدف و برنامه مشخصی تشکیل بدم. الان دیگه کسانی که عضو میشن با شیوه کار گروه موافقن و همون رَوَندو دنبال میکنن.
اهداف گروه:
1. هدایت ذوق شعری افراد به مسیر درست.
میدونید که هیشْکی زوری شاعر نمیشه. یعنی حتما باید ذوقشو داشته باشه، که اینجا همه دارن. ولی گاهی چیزی که تو احساس یا اندیشش هست رو نمیتونه رو کاغذ بیاره یا یه کم زیاده روی یا کمروی میکنه، یا قالب اندیشه شو اشتباهی انتخاب میکنه، یا نمیدونه باید چجوری شروع کنه و چجوری تموم کنه و هزار و یک سؤال دیگه داره. خب تو گروه ما متخصصهایی هستن که میتونن کمکش کنن. اصلا کسی که ادبیات خونده غیر از اینکه به شاعرا چنین راهنماییهایی کنه به هیچ دردی نمیخوره. به قول یه دوست، اگه شاعرا نباشن دکترای ادبیات میخواد چی کار کنه؟ خخخخ
2. تقویت قوه نقد.
نقد کردن فقط ویژه کسایی که ادبیات خوندن نیست و تو این گروه کسایی هستن که ادبیات نخوندن و خیلی بهتر از تحصیلکردههای ادبیات مینقدن. نقدم که میدونیم ایراد گرفتن نیست. ولی اونقدم سخت نیست و با تمرین میشه یادش گرفت. میخوام تو این گروه همه مون این نقد کردن و پذیرفتن نقد رو یاد بگیریم. البته نقد ادبی. پس قراره همه هم شعر بگیم و هم شعرامونو نقد کنیم.
3. آشنایی با ادبیات معاصر.
اگه بخوایم شعر بگیم، اصولا بهتره که شعرامون رو به زبان عادی و امروزی بسراییم. بهترین راه برای نزدیکتر شدن اشعارمون به زبان امروز خوندن شعرهای قوی معاصره.
هر کس میخواد عضو این گروه یا گروهی که فقط برای فرستادن شعره بشه، به من پیام بده و اسمشو بگه و بگه که میخواد عضو کدوم گروه بشه. اسم اون گروه پنیان هفترنگه و اسم گروه جدید خانه دوسته. اینم بگم که گروه مخصوص نابینایان نیست و عضو بینا هم داره.
برنامه گروهم با هم مشخص میکنیم. فقط یا پنج شنبهها یا جمعهها بداهه سرایی داریم که موضوعی مشخص میکنیم و همه در مورد اون شعری میسرایند و به نوبت میزارن تو گروه و بقیه در موردش نظر میدن. شایدم یه روز در هفته مشاعره داشته باشیم.
شماره من: 09192261989 منتظرم.

و اما آخرین سخن: این فکر دیروز به ذهنم رسید ولی تا نوشتمش و تا منتشر شد، امروز شد. خخخ حالا اشکال نداره. وُژداناً بیاین بداهه سرایی کنیم. یه موضوع میدم در موردش بسرایید. خودمم هستم. خیلی لذتبخشه. نمیتونم توصیف کنم که از این کار چه لذتی میبرم. الان که دارم مینویسم در پوست خودم نمیگنجم. آها! موضوعو یادم رفت بگم. خود شعر. درباره شعر بسرایید. مطمئنا خودتونم خوشتون میاد. خواهشا همکاری کنید و نگید من بلد نیستم. اینجا همه دوستیم. قرار نیست امتحان تافل بدیم که تخصص خاصی بخواد. فقط ذوق میخواد که مطمئنم همه تون دارید. بیایید، ذوق خودمونو محک بزنیم.
اینم یه غزل معروف از شهریار تقدیم شما.
آمدی جانم به قربانت ولی حالا چرا
بی وفا حالا که من افتاده ام از پا چرا
نوشداروئی و بعد از مرگ سهراب آمدی
سنگدل این زودتر می خواستی حالا چرا
عمر ما را مهلت امروز و فردای تو نیست
من که یک امروز مهمان توام فردا چرا
نازنینا ما به ناز تو جوانی داده ایم
دیگر اکنون با جوانان ناز کن با ما چرا
وَه که با این عمرهای کوته بی اعتبار
اینهمه غافل شدن از چون منی شیدا چرا
شور فرهادم بپرسش سر به زیر اَفکنده بود
ای لبِ شیرین جواب تلخ سربالا چرا
ای شب هجران که یک دم در تو چشم من نخفت
اینقدر با بخت خواب آلود من لالا چرا
آسمان چون جمع مشتاقان پریشان می کند
در شگفتم من نمی پاشد ز هم دنیا چرا
در خزان هجر گل ای بلبل طبع حزین
خامشی شرط وفاداری بود غوغا چرا
شهریارا بی حبیب خود نمی کردی سفر
این سفر راه قیامت میروی تنها چرا
اینم یه غزل زیبا از استاد با صدای خودش

خب فعلا خداحافظ. تنهام نذارید.