مهدی، ببین، همیشه پست هات همون لحظه منتشر نمیشند. برای اینکه پست های ی نویسنده ی خاص، زیاد و تکراری نشند، اگه ی نفری چندتا پست بفرسته، در زمان های مختلفی منتشر میشه. توی این محله، همه چی غیر قابل پیشبینی هستش. ی وقت الان پست میزنی، من یک هفته دیگه منتشرش میکنم. خخخ! اینطوری هاست! بعدشم، تو اگه نگی هم همه ی کادر مدیریت حواس‌شون به قضیه هست. یعنی ما ی صف داریم که بهش میگند صف مطالب منتظر بررسی. هر وقت کلید بندازیم در محله رو باز کنیم، نوشته هایی که منتظر بررسی هستند، می دوند به عمو مجی یا بقیه مدیر ها سلام می کنند، می پرند توی بغل ما و خودشونو لوس می کنند و میگند، تو رو خدا ما رو منتشر کنید، خسته شدیم از بس منتظر بررسی موندیم. یکی‌شون میگه من مال مهدیم، یکی میگه من مال حدیثم، یکی میگه من مال خاله زهره ام و خلاصه اینکه نوشته ها همه دستو رو نشسته و ناشتا عجله دارند منتشر بشند ولی ما ی دستی سر و روی نوشته ها می کشیم، نوشته ها رو می بریم حمام، خوب صابون می زنیم، تمیز که شدند، می فرستیم پای بخاری خشک بشند، بعد می فرستیم‌شون توی محله.
سر تا ته کار رو گفتم که بدونی اینجا صبر حرف اول رو میزنه.
بپر بالا.
کیف کن و لذت ببر از زندگی.
همیشه خوشحال باش و شیطونی کن.