سلام بر برادر مجتبی خادمی
خیییلی از شما ممنونم که وقت گذاشتید، به داستان دقت کردید و اشتباهاتو گوشزد کردید خییییلی از نکاتی که گفتید قبول دارم اما بعضی از اشکالات وارد نیست شاید هم باز ایراد از من بود که نتونستم درست مفهومو برسونم شاید اگر به قول عمو چشمه اگر داستانکک نبود می تونستم درست اصل هدفمو برسونم خب اگر اجازه بدید من در باره ی نکاتی که گفتید مطالبیو عرض کنم البته باز هم از شما ممنونم که اشتباهاتو گفتید من دوست دارم که داستانی که می نویسم انتقاد بشه و از اینکه همه بیان بگن عالی بود هیچ اشکالی نداشت همش گل و بلبل بود خوشم نمیاد
۱-اینکه کلی بگیم پدرا بچه ها رو قوی بار میارن و مادرا بچه ها رو لوس می کنند مطلق نیست خیییلی مواقع هم برعکس این چیزیه که شما گفتید ولی قضیه ای که هست اینجا بحث لوس کردن بچه نیست بحث حرف مردمم نیست بلکه بحث اذیت شدن بچه ای است که هنوز قدرت دفاع از خودشو نداره چون برای آروم کردن بچه ی بزرگتر که نمیرن شیر و بیسکوییت بیارن این مال بچه ی کوچیک تره خیییلی از پدرا هستند که وقتی می بینن بچه ها بچشونو اذیت می کنن کار ندارن که خودشون بزرگن و اونا بچه چه پدر بچه ی نابینا چه غیر نابینا میرن دخالت می کنن و این بیشتر مادرا هستند که باید اینجور موقع ها جلوی پدرا رو بگیرن که مداخله نکنند که در بسیاری از مواقع موفق میشن و در بسیاری مواقع موفق نمیشن منظورم ضعف پدرا نیست منظورم حساسیتشون روی بچشونه.
۲-ببینید مادر هیچ ترس از حرف مردم نداره چون از داستان هم فکر کنم البته معلوم باشه که مادر چندبار بچشو به مسجد برده قبول دارم که اینو تذکر ندادم خب خواننده که نمی تونه مفهوم توی ذهن منو بخونه ولی مادر از کجا فهمیده که بچه ها بچشو اذیت می کنن همونطور که اشاره کردم اصلاً بحث حرف مردم نیست بلکه فقط بحث اذیت شدن بچه ای هست که نمی تونه از خودش دفاعی کنه البته به علت سن کمش.
۳-نه مسجد بردنش. بحث حرف مردم هم نیست ولی چون چندبار مسجد بردنش بچه ها تأکید می کنم بچه ها اذیتش کردند دیگه نبردنش من فکر می کردم از جمله ی اول که پدر به مادر میگه که نه خانم بچه رو مسجد نبر بچه ها اذیتش می کنن معلومه که خانم عادت داره به بردن بچه به مسجد ولی این بار پدر طاقت نیاورده اجازه نمیده البته قبول دارم که این مطلبو باید واضح تر تو داستان می نوشتم شاید همه از این جمله اینو برداشت نکنن که خب پس اولین بارش نیست. بابت ناقص بودن داستان عذرخواهی می کنم.
۴-(شکلک خنده) من تو داستان حرفی از تعداد آدمکا و آدم آهنی ها و حرفی از جانماز نزدم فقط مهر و تسبیح بعدشم تو هر خونه ی مذهبی ای کلّی مهر و تسبیح هست همشم توی یه کشو یا یه کیسه یا یه جایی بالاخره هست من که همیشه اسباب بازی هام توی یه سبد مرتب و منظم کنار هم بودن ولی واقعاً راست میگید توی یه مدت کوتاه حتی دو سه تا آدمک و آدم آهنی و مهر و تسبیحو نمی تونه پیدا کنه تازه بره تو حیاط و بچینه شاید باید می گفتم که مادر بزرگ گفت برو با آدمکات بازی کن تا من نماز بخونم و بعد شیر گرم کنم و با بیسکوییت برات بیارم یا همین که شما میگید مادربزرگ باید با صحنه ی صف در حال چیده شدن مواجه میشد.
۵-قضیه ستینگو هم قبول دارم باید بیشتر درباره ی علی توضیح میدادم اما وقایع بی ربط و نامفهومو قبول ندارم.
در کل برادر واقعاً از شما ممنونم که دقت کردید وقت گذاشتید کامنت دادید و تمام اشتباهاتو به من تذکر دادید شکسته نفسی هم نفرمایید سبک انتقاد شما نشون میده که منتقد حرفه ای هستید من هستم که نویسنده که هیچی یادداشت نویست مبتدی ای هستم بازم از شما ممنونم.