سلام مهدیه خانم ,
اول باید بهت تبریک بگم و بگم که ایشاالاه سالگرد ازدواجتون سه رقمی بشه , بعدش باید بگم که من سابقه چندین سال زندگی بینایی و همین طور زندگی با همسر بینا رو دارم , در ابتدای ازدواجمون , با اینکه همسرم بسیار با تجربه و کار بلد بود و نیز بینا , ولی بسیاری از این مشکلاتی که شما براش گریه کردید رو حتی صد برابرش رو بر سر من بیچاره آورد و من جرات نکردم جیکم در بیاد خخخخ شما که هنوز کاری نکردید , این نگرانی شما رو میتونم اینجوری ترجمه کنم و تجربه هم ثابت میکنه که شما هم مثل تمام نو عروس ها , نگران ادامه و تقویت بنیان زندگی مشترک تون هستید .
این بسیار بسیار عالی و از نظر من طبیعی هست , خیلی از هم سن و شرایط های شما , که بینایی هم دارند از این موضوع نگران هستند و قابل درک هم هست که شما نمیخواهید زندگی مشترکتون دچار خدشه بشه .
اشکالی که من رسما به شما میگیرم , اینه که شما باید زود تر شروع به تمرین و آزمون و خطا در این زمینه میکردید و الان مثل دانش آموزی هستین که سر امتحان , یادش به این میفته که درس رو تمرین نکرده .
اما باید بگم که هنوز دیر نشده و خوشبختانه شما اول راه هستید و میتونید با نظم و انظباط که به وسایل منزل میدهید , بسیاری از این مشکلات رو بهش فایق بیایین .
ببینید من بینا بودم و هنوز هم عادت نکردم که بسیاری از عادات و شلخته بازی های خودم رو اصلاح کنم , از مدتی که نابینا شدم , این عدم داشتن نظم خیلی من رو آزار داده , مخصوصا زمانی که تمرکزم رو از دست میدم یا به فکر کارهای دیگر می افتم , پس بسیار توصیه میکنم که به جای گریه و شیون , شروع به تمرین نظم و انظباط در چیدمان وسایل منزل کن و تمرکزت رو از دست نده .
ببین خواهر خوبم , شما میتونید با این مشکل کوچیک قافیه رو ببازید و میدان رو خالی کنید , یا بمونید و مثل کسانی که پیروز شدند و من بسیاری سراغ دارم , بجنگید و یک عمر زندگی با آرامش رو به خودتون و همسرتون عرضه کنید . باور کنید که میتونید و همه این کارها شدنیه چون من این راه ها رو لمس کردم و دیدم که هر کاری در نابینایی شدنی هست .
همسر شما اگه با یه نابینا زندگی داره میکنه و انتخاب کرده که زندگی کنه , پس بدونید و آگاه باشید که در شما چیز هایی رو دیده که در یک بینا وجود نداشته , و شما دارای قابلیت هایی هستید که خیلی از بینا ها ندارند , خوب میشه از اشتباهات کاست و به این قابلیت ها پرداخت و پر رنگ تر اش کرد . زندگی همه اش که این ضعف های ما نیست . باور کنید که میتونید .
با همسرتون هم رو راست بشینید و در برقراری این انضباط وسایل منزل صحبت کنید و با روی خوش ازش بخواهید که در این چیدمان کمکتون کنه , چون میدونم که آقایون اکثرا مثل من شلخته هستند و بی نظم , که امیدوارم همسر شما مثل ما نباشند خخخخ .
از این به بعد بیایید و از موفقیت هایتون بنویسید , تا دوستان مجرد که ترسیدند و قایم شدند , دلگرم بشند .
ببخشید که کامنت من به یک انشا تبدیل شد ولی چون دیدم که کمی دارید احساسی و ناامید مینویسید , خواستم به عنوان کسی که تجربه ای داره به شما بگم که هم نگرانیتون و هم مشکلتون راه حل داره و میبینم اون روزی رو که به این مشکلات میخندید .
موفق و خوشبخت باشید .