درود. این ترانه رو هم زمستون سرودمش. همین طوری الکی الکی ننوشتمش، یک جریاناتی تو زمستون واسم پیش اومده بود که این یه ماه آخر رو سخت افسرده بودم و همش ترانه و شعرهای غمگین میسرودم.
امیدوارم بپسندیدش. آرزومه یه روز یه آلبوم موسیقی با ترانه هایی که خودم گفتم منتشر کنم، خسته شدم از بس که تقلیدی و روی آهنگهای بیکلام خوندم.
و اما متن این ترانه که میشه گفت یه خرده طولانیه:
به پات افتاده این دل چون که بیتابه،
همش تو فِکرته، اصلاً نمیخابه.
میدونی واسه چی هر لحظه بیداره،
چِشاشو رویِ هم دیگه نمیذاره؟!
جوابِش روشنه، ترسیده از اینکه،
خبرهای بدی در پیش و نزدیکه.
همش میترسم از نه گفتنت ای وای،
بگو تا کِی خدا افسوس، تا کی وای؟!
درسته چهره ام مثل تو زیبا نیست،
درسته این دلم مثل تو دریا نیست.
درسته من تو رو با چِش نمیبینم،
ولی با گوش هام هر لحظه میچینم.
گل شادی رو از باغ صدای تو،
هوایی میشم از عطر هوای تو.
برام زیباترین موجود دنیایی،
کنارِت زِندِگی هم، میشه رؤیایی.
به تو فِک کَردَنَم سرگرمی من شد،
شدم با عشق تو من از خودم بیخود.
همش تو ذِهنَمی، بیرون نِمیری تو،
نَیاد اون روزی که از من بگیری تو.
همین یک ذره امّیدم به فردا رو،
بریزی رو سرم آوارِ دردا رو.
خبر میدم بهت از عشق و احساسم،
تویی تنها دلیل زندگی واسم.
بدون اینو که چِشمای دلم بیناست،
دروغی نیست توشون چونکه میگَن راست.
نباشی پیش من دریای آتیشم،
چی میشه تا ابد یارم شی و پیشم.
بِمونیّ و برام معنای شادی شی،
به بودن در کنار من تو راضی شی.
نمیدونم چه جوری از کجا میشه،
بِفهمی جونِ من واست فدا میشه