سلام دوستان هم محله ای خوبید؟خوشید؟امروز آمده ام تا گوشه ای از داستان زندگیم را برایتان تعریف کنم که اصلا چی شد من هم به جمع نابینایان پیوستم قبلش خدمتتون عرض کنم نابینایی تنها موضوعی بود که حتی در ذهنم هم نمیگنجید شاید متنی را که می نویسم شبیه داستانهای تراژدی باشد ولی واقعیت دارد وقتی هفده ساله بودم یک روز با یکی از دوستانم به خانه دیگر دوستمان رفتیم دوستم با موتور برادرش آمده بود وقتی به خانه دوستم رسیدیم و او ما را به داخل خانه دعوت کرد من یادم افتاد که کتاب درسیم را نیاورده ام با موتور برادر دوستم برگشتم که کتابم را بر دارم که در راه تصادف کردم و بی هوش شدم اورژانس مرا به یکی از بیمارستانهای نزدیک محل تصادف برد چون بینی من شکسته بود فورا به اتاق عمل منتقلم کردند بعد از اینکه از بیمارستان مرخص شدم کم کم سردردهای عجیبی را در سرم احساس کردم هر چه پزشک در شهرمان بود رفتم ولی هیچ کدام دلیل واقعیش را پیدا نکردند و فقط با داروهای مسکن کمی دردم را آرام کردند تا اینکه دانشگاه پذیرفته شدم دوستان دیگرم که پزشکی میخواندند مرا به استادشان معرفی کردند وقتی پیش دکتر رفتم سریعا دستور داد از سر من عکس mri بگیرند و مشخص شد که توموری در مخچه ام در اثر آن تصادف پدیدار شده است پزشکم گفت تومور بزرگ شده و هر چه زودتر باید عمل کنی وگرنه یک شب که خوابیدی صبح بیدار نمیشوی چون عصب تنفسی زیر تومور بسیار ضعیف شده است عکسم را به چند پزشک دیگر هم نشان دادم ولی همگی آنها همان مطلبی را گفتند که دکتر اول گفته بود وقتی برای عمل حاضر شدیم دکترم گفت این عمل یک ریسک بسیار بزرگ دارد ممکن است عصب بیناییت را مجبور شویم برای دسترسی به تومور ببریم البته عمل پیوند را انجام میدهیم ولی با خداست پیوند بگیرد یا نه بالاخره پس از مقاومتهای زیاد من مرا زیر تیغ جراحی بردند و نتیجه این شد که پیوند تا درصد فقط کمی بینایی ام را برگرداند و بعد از دوران نقاهت از بیمارستان مرخص شدم سالهای ابتدای نابینایی آن چنان افسرده شدم که هیچ روانپزشکی نتوانست افسردگی مرا درمان کند تا اینکه کم کم شرایط کمی بهتر شد و با اعمال جراحی سنگین بینایی من بهتر شد روزی یکی از دوستان نزدیکم گفت تو چرا ادامه تحصیل نمی دهی البته من هم بدم نمی آمد که اوقات فراغتم را با رشته ای پر کنم که زمانی عاشقش بودم به همین جهت دوباره در کنکور سراسری ثبت نام کردم و فقط در انتخاب رشته زبان و ادبیات فارسی را انتخاب کردم در دانشگاه شهرمان پذیرفته شدم و کارشناسی زبان و ادبیات فارسی را هم گرفتم هر چند اکنون ادبیات زیاد به کارم نمی آید ولی همانطور که عرض کردم خودم هم از ادبیات زیاد توقع نداشتم دوستان هر آنچه در ذهنتان هم نمی گنجد من تجربه کرده ام و اکنون بیشتر قدر مواهب زندگی را میدانم و سعی میکنم از آنچه دارم بهترین بهره را ببرم در حال حاضر هم با برادرم در بورس کار میکنیم پیشاپیش از صبر و حوصله شما بسیار ممنونم پیروز و موفق باشید.