سلام.
بهتون تسلیت میگم.
پدر و مادر من دختر عمو پسر عمو هستن. امروز صبح عموی پدر و مادرم فوت کرد و ما هم الآن کرج هستیم تا بریم برای مراسم. امیدوارم روح همه ی رفتگان شاد باشه.
این اتفاق برای همه هست و خدا کنه که اگر روزی قراره نباشیم، یادگاریهامون باعث لبخند دیگران بشه تا اشکشون.
همه ی ماها اگر مرگ رو باور کنیم شاید خیلی کارها رو نکنیم. خیلی دلها رو نشکنیم. شاید اگر شهروز بدونه که امشب معلوم نیست به صبح برسه، انقدر ظالمانه برخورد نکنه. انقدر نرنجونه. انقدر برای بخشیدن دیگران سرسخت نباشه.
ما آدمها داریم تو یه دنیا سوء تفاهم و کدورت زندگی میکنیم و وقتی که طرف دیگه بینمون نیست، براش جلسه ی ترحیم میزنیم و جلوتر از همه هم وایمیستیم. در صورتی که تا همین دیروز به خون طرف تشنه بودیم. خدا کنه تا تو این دنیا هستیم، اگر هم با هم دوست نیستیم، دشمن هم نباشیم. حسابمون با هم پاک باشه چون اگر حساب پاک نشده با کسی داشته باشیم و بریم، معلوم نیست چه به سرمون خواهد آمد.
ای کاش بخشیدن رو یاد بگیریم. ای کاش جرأت خواستن بخشش رو داشته باشیم. ای کاش تو همین محله تمرین کنیم حد اقل کنار هم باشیم تا روزی نرسه که حسرت یه لحظه شنیدن صدای دوستمون رو داشته باشیم ولی اون دیگه نباشه.
ای کاش و خیلی ای کاشهای دیگه که همه ی ما این مواقع جوگیر میشیم و میگیم و مینویسیم. ولی فردا که شد، از این حال و هوا که در اومدیم، بازم میزنیم تو سر و کله ی هم و تا حد ریختن آبروی هم پیش میریم تا حقانیت خودمون رو ثابت کنیم.
ای کاش یه بار هم شده درس بگیریم از این رفتنها و دیگه نبودنها.