درود بر شما دوستان عزیز و دوست داشتنی خودم حقیقتش چند وقتی میشه که پستی نگذاشتم دیدم جای من این وسط مسط ها خالی هست گفتم بگذار حکایت منم بشه حکایت اون سوار معروف که قبلا توی منطقه ما زندگی می کرده
حتما می پرسید جریان سوار چیه نمی دونم شایدم نپرسید ولی من چون در این لحظه عقده گفتنش داره بد جور قلقلکم میده باید بگم جونم واسه شما بگه در زمان شاه یه بار که سوار های خان اومده بودن توی منطقه گشتی می زدن و به قول معروف واسه خودشون جولان میدادن یه آدم خل وچلی بود که یه الاغ پیر و بدبختی داشت این آدم اومد و با افتخار سوار این الاغ شد و رفت میون سوار های خان ایستاد حالا تفنگچی های خان هر کدوم سوار یه اسب اصیل و جوون و زیبا بودن و این آقا هم سوار اون الاغ درب و داغون بود تصور کنید چه صحنه خنده داری میشه
مردم بعد از این که خوب از خجالتش در اومدن و اون بنده خدا و خرش را مسخره کردن بهش گفتن آخه بدبخت تو این وسط چی می خوای اونم با غرور گفت مگه چه اشکالی داره همه سوار هستن منم سوارم دیگه
خلاصه منم گفتم حالا که همه سوارن منم سوارم بگذریم
یکی از مسائلی که بدبختانه توی کشور ما خیلی طرفدار داره و مردم کلی از وقت و پول بی زبون خودشون را صرف اون می کنن گرفتنِ دعا هست پدیده شومی که فکر نکنم هیچ گاه دست از سر افراد ساده لوح و زود باور برداره حالا شما گمان نکنید که این فاجعه فقط مخصوص افراد بی سواد هست من تا به حال افراد تحصیل کرده زیادی را دیدم که دچار این قضیه شدن و برخی از اون ها متحمل ضرر های جبران ناپذیری شدن خلاصه هر کسی از راه رسیده و یه دکون و دستگاهی واسه خودش زده و یه مشت ابله هم دور اون ها را گرفتن و حسابی اون ها را به نون و نوا می رسونن بگذریم هدف من از ارائه این پست طرح یک مقاله یا این جور چیز ها نیست فقط می خوام دو تا خاطره درباره این قضیه بگم و برم
چند سال پیش شهرت پیدا کرده بود که یه دعا نویس توپ اومده که اگر دعاش را روی سنگ بگذاری اون سنگ بلند میشه و بندری می رقصه نمی دونم شایدم کردی یا لری می رقصه حالا یکی نیاد توی این هاگیر و واگیر ما را خِفت کنه که چرا اسم ما را بردی کجا بودیم؟ آره داشتم می گفتم که خیلی از این یارو تعریف و تمجید می کردن یه روز که بحث این آقا توی دفتر مدرسه گرم بود یکی از همکار هام که اتفاقا نابینا هم هست گفت بیا زنگ تفریح تفریح خودمون را کامل کنیم منم که سرم درد می کنه واسه همین کار های به قول معروف اکازیون گفتم هستم شدییییییید اونم گفت می دونستی دکون اون دعا نویس در همسایگی مدرسه ما هست؟ گفتم مرگ تو نمی دونستم اونم گفت مرگ خودت خلاصه قرار گذاشتیم زنگ تفریح بریم یه سری بهش بزنیم زنگ تفریح را که زدن چایی را بی خیال شدیم و مثل جت به طرف اون جا رهسپار شدیم البته خودمون را هم مظلوم گرفته بودیم و این طور نشون می دادیم که به قول شیرازی ها دچار یی حالاتی شده بودیم
وقتی که وارد اون خونه شدیم دیدیم یا خدا چه خبر هست جای سوزن انداختن نیست یه حیاط بزرگ بود که پر از آدم بود ما چون پارتی داشتیم زود آقای منشی ما را وارد کرد تازه وقتی وارد حیاط شدیم موجی از نچ نچ بلند شدن و همه با از خود گذشتگی کامل اجازه دادن ما خارج از نوبت وارد بشیم وقتی وارد اتاق شدیم یه نفر گفت بب ب ب ب بفرمایید ب ب ب ب ب ب بنشینید این همکارم گفت ببخشید کسی که معجزه می کنه شما هستین اونم گفت ب ب ب ب بله یه دفعه زد زیر خنده و گفت مردک تو اگر معجزه داشتی اول لکنت زبون خودت را که یه مشکل ساده هست معالجه می کردی این را که گفت هر دو زدیم زیر خنده اون قدر خندیدیم که اومدن و ما را از اتاق بیرون انداختن تازه بعضی از مردم توی حیاط به ما گفتن به خاطر همین بی اعتقادی هست که خدا شما را کور کرده یکی هم داد زد خدا خرش را شناخت که شاخش نداد خلاصه با کلی خنده از اونجا خارج شدیم البته این را اضافه کنم که ما قصد مسخره کردن اون بنده خدا را به دلیل داشتن لکنت نداشتیم چون همچین کاری درست و انسانی نیست و تازه مشکلی که اون داشت بیشتر اوقات با چند جلسه گفتار درمانی خوب می شد
و اما خاطره دوم به همین چند وقت پیش برمیگرده راستش چند وقتی هست که شدیدا سرگیجه دارم چند تایی هم آزمایش دادم که چیزی نشون نداد یکی از نزدیکانم که باهاش کمی رو دربایستی دارم پافشاری زیادی کرد که من را پیش یه دعا نویس ببره اولش کلی مسخره بازی در آوردم بعد که خیلی پافشاری کرد گفتم واسه تفریح میام وقتی به اون جا رفتیم اون آقا بعد خوندن یه سری الفاظ و پرسیدن اسم پدر و مادرم و یادداشت کردن اون ها گفت یه روز غروب که رفتی دم در یکی از ملایکه ملعون از کنارت رد شده و بادِ اون به تو گرفته به همین دلیل دچار این مشکل شدی ما رو میگی؟ زدیم زیر خنده دِ بخند خلاصه نزدیک بود اون مردم متعصب ما را با لگد و پس گردنی از اون جا بیرون کنن اون فامیلم هم پشت دست خودش داغ کرده تا دیگه هیچ وقت چنین خدمتی را به انسان بی اعتقادی مثل من نکنه چه قدر حرف زدم این بود دو خاطره از من امیدوارم که پسندیده باشید