از وقتی با صدایت آشنا شدم،
عشق را در گوشم زمزمه کردی
عشق،
این جادوییترین کلام دنیا
که هیچکس
جز خود آدم
نمیتواند درکش کند.
بعد برایش رنگ هم تعیین کردی:
مشکی!!!!!
موافق زیاد
و مخالف زیادتر
و من اما
موافق سادگیهایت بودم
موافق احساس لطیفت
که در کلام جاری میشد
موافق پویایی ات،
اینکه یک روز از دنیا خسته شدی
و خواستی بایستد تا پیاده شوی
و یک روز
خواستی با کفشهای آهنی از دنیا جلو بزنی.
اینکه عشق پاک زمینی را
سبب رسیدن به اوج دانستی و زمزمه کردی:
خدا با منه تا تو با من عجینی.
آری،
عشق پاک زمینی آدم را به چنان اوجی میرساند
که دیگر دست خودش هم به خودش نرسد
عشق پاک زمینی،
همان عشقی که تمام هستی و مستی ات شود،
همانی که وقتی دلش از غمهای دنیا میگیرد
لبخند خدا را می آوری
و میریزی روی لبهایش،
همانی که وقتی کنارت است
میتوانی بگویی:
ممنونم اجازه دادی با تو زندگی کنم،
این عشق تو را در آغوش خدا جا میدهد
همان آغوشی که از درد خبری نیست…
مرد با احساس!!!!
تا همیشه عشق را زمزمه کن.
پ.ن 1: سعی کردم متنم به سادگی ترانه های عمو رضا باشه.
پ.ن 2: خیلی جاهاش رو باید ی رضا صادقی گوش کن باشی تا بفهمی
پ.ن 3: تولد سلطان مشکیپوش مبارک…
و در پایان:
قصد و غرض هوا نیست
قصه ی ادعا نیست
نقل یه اعتقاده
عشقه، یه جور ادا نیست
حکم نگاه تازست
رمزی که رمز شب بود
فهم یه عشق بی مرز
نهایت طلب بود
تو رسم مکتب دل
رهایی شرط عشقه
مشکی فقط یه رنگه
یه رنگیش رنگ عشقه
گفتنیا رو گفتم اهل دلا شنیدن
اما هنوز یه عده
گیر سیاه سفیدن
رنگ ما رنگ عشقه
عشقمونم یه رنگه
ساده بگم تا زندم
مشکی برام قشنگه
بعضی میگن که حرفه
بعضی میگن که وهمه
اونی که مبتلا نیست
نمیتونه بفهمه