درود بچه ها.

با گرما چه میکنید.

راستش چند تا اتفاق جالب واسم افتاده که کلاً خاطرات جالبی شدند گفتم واسه شما هم تعریف کنم.
پس بریم که داشته باشیم یکی دو تا خاطره و یه گپو گفتی با شما که امیدوارم خوشتون بیاد.
نه. قبلش باید از ته دل و قلب و وجودم تولد گوش کُنو پیشاپیش به همگیتون تبریک جانانه بگم و بگم که امیدوارم بهترین روزها و سالها در انتظار گوش کن عزیز خودمون باشه.
خب حالا بریم سراغ خاطرات.

اینترنت, منو مخابراتو گربه.

ماجرا از اونجایی شروع شد که من تو اسکایپ بودم داشتم چت میکردم. که به یک باره دیدم که اینترنت از دسترسم خارج شد.
از اونجایی که همه چی به سرویس دهنده برمیگرده و همیشه مشکل از سرویس دهنده هست, من هم گوشیمو برداشتم طرح روزهای گرمی رو گرفتم زنگ زدم.
20 20. گفتم آقا این چه بازی هست من اینترنت ندارم و دارم هزینه میدم.
خلاصه بهم گفت که آقا شما مشکل از طرف خودته. گفتم یعنی چی آخه؟ تو همین حال بودم و در تعجب که صدای مامانمو شنیدم که میگه علی بیا.
وقتی بیرون رفتم سیم تلفنو بهم نشون داد که گربه با دندوناش قطعش کرده بود.
آخه سیمکشی خونه رو تغییر دادم و سیم تلفنو مستقیم اوردم پایین پیش خودم. چون سیم خونه خراب شده بود  من هم گفتم این کارو کنم به صرفه تره.
پیش خودم گفتم که چه کنم این گربه دوباره اذیتم نکنه و این مشکل تکرار نشه که یهویی یه فکری به نظرم رسید.
اومدم یه سیمی کنار همون سیم تلفن رد کردم و اون قسمت سیما که پیدا بود و گربه میتونست دوباره قطعشون کنه رو به هم چسب کردم و سیما رو جفت کردم کنار هم.
بعدش یه برق ضعیفی تو سیم رد کردم که کنار سیم تلفن بود و یه کمی گوشت هم زدم به اون دو تا سیم که کنار هم بودند.
جوری که در معرض دید گربه باشه و بخواد که بره اون گوشتو بخوره.
خلاصه ما این کارو کردیم و گربه رو گذاشتیم به حال خودش. یعنی اینکه نموندیم نگاهش کنیم که بترسه نیاد سراغ گوشت.
داستان از اینجا جالب شد که گربه وقتی اومد گوشتو ببره سیم رو هم برید که برق پرتش کرد اونور. ولی برق جوری بود و جوری ضعیفش کرده بودم که کشته نشه.
الآن خیلی وقته که از دست این گربه راحت شدم و دیگه جرأت نمیکنه بیاد سیم رو قطع کنه خَخ.
خب حالا بریم سراغ خاطره ی بعدی.

خرید پاور یا گدایی.

رفته بودم مغازه رفیقم که یه پاور واسه سیستمم بگیرم چون پاور قبلیش خوب کار نمیداد.
آقایون و خانما براتون بگم که وقتی پاور رو خریدم به دوستم گفتم که صد تومان بکش بقیشم بهم بده.
خلاصه بقیه پولو که 30 هزار تومان بود میخواست به من بده یه پیرمردی داشت رد میشد به دوستم گفت خدا کمکت کنه که داری کمکش میکنی خَخ.
حالا فکر میکنین اون پیرمرد کی بود.
اون پیرمرد همونی بود که وقتی من تو مغازه دوستم بودم اومد واسه نوه اش سیستم بخره جلو خودش من واسش سیستمشو بستم چون دوستم سرش شلوغ بود و به من گفت کارشو راه بنداز.
کلاً من از اونجایی بیشتر خندیدم که طرف منو هم میشناخت و با وجود اینکه میدونست نابینا هستم و با وجود اینکه جلو خودش سیستم واسش بستم ولی باز هم انگاری دو هزاریش هنوز نیفتاده بود.
حالا یکی نیاد بگه که خب فراموش کار بوده و از این حرفا که من باهاش حرف زیاد زدم و اینجوری نبود و خیلی سر حالتر از من هم بود.
کلاً خدا بعضی از این بیناها رو خودش به راه راست هدایت کنه یا راه راستو سمتشون کج کنه یا اصلاً راه راستو سمتشون هدایت کنه خَخ.
خب این از دو تا خاطره و حالا بریم سراغ یه تشکر جانانه.

واقعاً تشکر.

من از ته ته ته ته ته ته ته ته ته ته ته ته قلب و وجودم صادقانه و صمیمانه ازتون تشکر میکنم که فضایی و شرایطی به وجود اوردین که قدیمیای محله رو میبینم و از این بابت خیلی خوشحالم و ازتون تشکر میکنم

مرسی بچه ها. ممنون از همگیتون. امیدوارم این روند همچنان به شدت ادامه داشته باشه و همگی در کنار هم روزای خوشی رو سپری کنیم.
تشکر تنها کاریه که فعلاً از دستم بر میاد و نمیتونم و نمیدونم که چه طور بگم که چه قد از این اتفاقای اخیر خوشحالم.
راستی بچه های تهران اگه دوست داشتن با فرهنگسرای بهمن یا رودکی هماهنگ کنند و بگن که میخوان سخت افزار آموزش ببینند تا قبل از اینکه برم زیر خاک اگه چیزی بلدم بهشون منتقل کنم.
چون من قبلاً به رودکی گفتم اونا هم گفتن کسی نیست که آموزش بده و کسی هم نیست که آموزش ببینه.
بچه ها همگی بیاییم تو این پست خاطره بگیم, تفریح کنیم, شوخی کنیم, سر به سر هم بذاریم, و خلاصه که بترکونیم.
باز هم تولد گوش کُنو پیشاپیش تبریک میگم: و امیدوارم سالای خوبی در انتظار گوش کن عزیزمون باشه.
پس بچه ها گوش بکنین, ولی جدی گوش نکَنین.
تو کامنتا میبینمتون, قربون همتون.
فعلاً بای. همگی موفقتر از همیشه باشید.