خانه
جستجو
Close this search box.
جستجو

خب، دستگاه کارت چک کن بلیط رو هم دیدم،

سلام سلام،
بی مقدمه میرم سر خاطره ی امروز، البته به خاطره نپیوندیده شده، یعنی پیوندیده نشده، یعنی پیوند نداده شده، یعنی پیوند داده نشده، چقدر انتخاب عنوانش سخت بود،!
مطمئنا اگه اتوبوسهای شهر شما کارتی باشه یه سری مسئولینی هستن که میان بالا کارتهای مسافرهارو چک میکنن،
من چون کلا نصف عمرم تو اتوبوسا گذشته دیگه همشون منو میشناسن،
یکیشونه که چنان با من رفیق شده که انگار بیست ساله منو میشناسه،
خلاصه امروز دیدمش با چنان ذوقی گفت سلاااام عزیییزم، ولی من جوابشو ندادم،
حالا چرا، چون مطمئن نبودم با منه خخخخ.
دوباره اومد نزدیکتر گفت سلاام منم آروم جوری که اگه با من نبود ضایع نشم گفتم سلام،
بعد دیگه دستشو اورد جلو واسه دست دادن، منم کلی تحویلش گرفتم و بهش گفتم چون اتوبوس شلوغه و صداتون واضح نیست از این به بعد یا اسممو صدا کن یا دستتو بزن به دست یا شونم که سریع جواب بدم،
یعنی این توضیحات بهتر از این بود که دفعه بعد یا خیلی دیر جوابشو بدم یا جواب یکی دیگه ای رو بدم،
خلاصه کلی خوش و بش کرد که نیستی و اینا، منم کلی تحویلش گرفتم، وقتی دیدم اوضاع اینقدر بر وفق مراده، ازش درخواست کردم که دستگاه کارت چک کن، رو به من بده که لمسش کنم، که با کمال میل دستمو گرفت و کامل واسم توضیح داد،
مثل یه موبایل بود،، مثل تبلت البته، بزرگ، بالاش یه صفحه مانیتور هست که کاری که انجام میدن رو نشون میده، پایینش هم از یک تا فکر کنم همون 9 شماره هایی تعبیه شده که میگفت کد رو وارد میکنیم و کارت هم روی دستگاه قرار میگیره و ثابت میکنه که کارت زده شده،
مثلا حتی تو اگه اشتباه سوار شده باشی و کارت زده باشی بعد هم پیاده و سوار اتوبوس دیگه ای شده باشی، نمیتونی دروغ بگی که اینجا کارت زدم، چون هر اتوبوسی طبق گفته ی دوستم کد مخصوص خودشو داشت،
یعنی درسته این خط، خط فرضا 34 هست ولی هر اتوبوسی کد مخصوص خودشو داره، خیلی جالب بود.گفتم شاید کسی مثل من کنجکاو باشه واسش جالب باشه،
من که وقتی کنجکاویم برطرف میشه کلی انرژی میگیرم، راستی چند وقت پیش هم کارتخوانهایی هستن که داخل فروشگاهان، چون حدود 5 6 تاییش بود و روی میز قرار داده شده بود رو لمس کردم،
فکر میکردم نابینا میتونه حد اقل به تنهایی از کارتخوان استفاده کنه که دیدم نمیشه،
تا خاطره ای دیگر خدا یارو نگهدارتون،
ویییژژژژژ

****اغلب مردم میخواهند اول به خوشبختی برسند،
بعد به زندگی بخندند.

ولی نمیدانند تا به زندگی نخندند،
به خوشبختی نمیرسند…****

۵۷ دیدگاه دربارهٔ «خب، دستگاه کارت چک کن بلیط رو هم دیدم،»

سلام سلام درود درود بر خانم اتوبوس سوار شو محله و کنجکاو در این زمینه ها سلام بر خانم مظاهری واااااایییی عجب پستیییی وااااایییی عجب خاااااااطرهییییی واااااایییی عجب لمس کردنی یا به همون زبون نابیناها عجب …. بودااااا میگما این خععععععلیییی خاااااطره ی خوبی بود من که الآن یه هفت هشت سالیه دیگه سوار اتوبوس نشده و آژانس سوار شوی محله هستم کلاً خعععععععلیییی پول خرج رفت و اومدم میشه ببین مثلاً این ترم گذشته که از بهمن ۹۴ تا آخر خرداد ۹۵ بود و من یه روز میرفتم دانشگاه چون دو واحد نداشتم شد حدوداً دوازده یا سیزده هفته که میکنه پانصد هزار تومان خرج رفت و اومد به دانشگاه توی کل دوره ارشد یه چیزی دور ور دو سه میلیون خرج رفت و اومدم شداااا میگم خعععععععلیییی دلم واسه اتوبوس تنگووووولییییده ولی دیگه این قد با تاکسی تلفونی این ور اون ور رفتم دیگه خعععععلییی های کلاس شدم خخخ و کلاسم به اتوبوس نمی خوره خب من برم اول این همه واتسآپ رو بچکم بعدشم برم ورزش ۳ اخبار ورزشی رو بخونم بعدشم برم نود رو بخونم بعدشم ببینم دیگه سایتی هست اون رو بخونم راستی آفیس ۲۰۱۰ نصبیدم و ایشالله به زودی با پست هفتم از اون پست سفارشیم روونه محله میشه خخخ کلاً خععععلییی خاطره ی زیبایی بود و منُ یاد اتوبوس سوار نشدن انداخت ببخشید که بازم من خعععععلیییی چرند پرند و چرت و پرت حرف زدم شبتوووون مث این بستنی سنتی که من الآن میخوام بزنم بر بدن شیرین و خوش ایام به کام شبتووون مث دریا آروم شب خوش و بخیر در پناه یگانه دادآر دادآفرین بدرود و خدا نگه دار

اصلاحییه به این کامنت منظورم پست سریالی بود که نوشتم سفارشی کلاً که احمد آجانس سوار شو میگه خععععععلییی خوش به حالت که این همه سوار اتوبوس میشی و این همه کارت خوان بلیت خوان پول خوان حساب خوان نمیدونم چی خوان رو میلمسی خب فعلاً بااااییی

نه میدونی کلا وقتی واسه شماها صرف نمیکنن، میدونن که نمیزنین هرچی هم بگن فایده نداره،
هاهاهااا،

حقیقتش من به درجه ای از عرفان رسیدم که این مسئولین بی آرتی هستن، اون میله هست که واسه برگشت میتونی ازش رد بشیا، اونا خودشون نگه میدارن من رفت و برگشت ازش رد میشم، خودشون میگن بلیط نزن،

سلام.
خب من شرایط اتوبوسای تهرانو بگم.
توی تهران اون اتوبوسایی که b r t هستن، یه دستگاه گیت مانند توی ایستگاه هست که کارتها رو میزنیم روش. دیگه تو خود اتوبوس کارت نمیزنیم. باید قبل از سوار شدن به اتوبوس هنگام ورود به ایستگاه کارت بزنیم. یه نفر هم اونجا هست که مسئول ایستگاه هست که کسی کارت نزده رد نشه.
ولی توی اتوبوسهای معمولی در تهران دستگاه کارتش جلوی اتوبوس و کنار راننده روی اون میله که از دم در تا صندلی راننده کشیده شده نصب شده. روی اون شیب میله که روی پله ها هست. دیگه توی اتوبوس دستگاه رو نمیچرخونن. هر کس موقع پیاده شدن میاد و کارتشو میزنه و پیاده میشه و هر کس هم کارت نداره پول میده. اونهایی هم که از در عقب پیاده میشن میان جلو و از بیرون کارتشون رو میزنن. چون دستگاه طوری قرار گرفته که از بیرون دست بهش میرسه.
البته برای جلوگیری از سوء استفاده معمولاً راننده ها توی ایستگاههای آخر که خیلی مسافر میخواد پیاده بشه یا ایستگاههایی که خیلی مهم هستن و افراد زیادی سوار و پیاده میشن در عقب رو باز نمیکنه و همه باید از در جلو پیاده شن و حتی خانمها هم باید بیان از جلو پیاده بشن و کارتشون رو بزنن.
حالا نمیدونم شکل این دستگاهی که تو دیدی چه قدر شبیه اینایی هست که ما داریم. ولی هرچی هست از موبایلی که تو گفتی بزرگتره. ولی کلید روش زیاد داره.
مرسی بابت پست خوبت.
موفق باشی.

سلام بر شهروز الدوله،
در مورد مورد اولی یعنی BRT اصفهان هم دقیقا همین شکله،
وقتایی که مسئولش میگه کارت نزن از قسمتی که واسه برگشت هست رد میشم،
منو میشناسن دیگه عادی شده خودم وقتی میرم تو ایستگاه میرم طرفی که واسه برگشته،
دو سه هفته پیش آقاهه میگفت دیگه خودت حرفه ای شدیا خخخ،
در مورد اتوبوسهای معمولی چه جالب، تو اصفهان وقتی سوار میشی باید کارت بکشی،
این چیزی که گفتی هم قسمت جلو یعنی آقایون هم در عقب یعنی خانما دارن،
پول هم همون موقع باید داده بشه، بارها دعوا شده و اتفاق افتاده که راننده مسافر رو به خاطر نداشتن کارت یا پول خرد سوار نکنه، تو تهران امکان سو استفاده زیاده خیلی ها میتونن فرار کنن خخخ.اونی که تعبیه شده تو خود اتوبوس دو سه تا دکمه بیشتر نداره تو اصفهان،
اینجا دلشون سوخته میخواستن اشتغال زایی کنن،
یه کلاسی هم بعضیشون میذارن،
روزی نیست که من یکی از این مسئولین رو نبینم،
تازه واسه قسمت آقایون آقا، و واسه قسمت خانمها خانم مسئول چک کردن کارتهاست،
واسه آقایون چون نزدیک راننده هستن کمتر شنیدم که بیان بچکن،
جالب بود نمیدونستم مرسی،

توی تهرون نبین ها احتیاج ندارن که کارت بکشند.
من ی بار با ی نبینک رفتم مترو . مسئولش با اشاره گفت نمیخواد کارت بزنی . من کارتمو نکشیدم به نبینکم گفتم لازم نیسترکارت بکشی . نبینک مغرور گفت من میکشم ههه من که خیلی خوشحال بودم . هر ایستگاهی رفتیم من کارت نمی کشیدم و بعد فهمیدم این نبینک کشیدنو دوست داره هههه

شیطووون! من اگه کسی همراهم باشه فقط من رو میذاره بدون کارت رد بشم،
آره بچه ها میگن ظاهر خوبی نداره کارت نزنیم که راست میگن،
اتفاقا میخواستم تو پستم مطرحش کنم که حس کردم پست جدایی میطلبه،من شنیدم تو تهران معلولین کارت مخصوص دارن،
این طوری هم ظاهر قضیه حفظ میشه هم تخفیف بهشون تعلق گرفته

سلام مجدد واااای یعنی من پول ده ماه تو جیبی شما رو دادم آجانس وااااییی نه منم از قشر ضعیییف و پر درد جامعه هستم اگه مرفه بیدرد بودم که این جا خونه اجاره نمی کردم کل خونه های محله رو با هم یک جا میخریدم فعلاً یه نونُماستی میخوریم و ای شکر خدا اوضاع رو میگذرونیم به هر حال چرا بخاطر این ندیدن رنگ اتوبوس خععععععلیییی تنبل شدم الآن یه دو ماهی هستش که فقط محله نشین شدم البته قبلشم بودما ولی الآن دیگه شدید شده یعنی میگم به نظرت من معتاد محله و وب و واتسآپ شدم آیا به هر حال مرسی بخاطر این خاطره و ببخشید که بازم چرند و پرند گفتم به هر حال شبتون خوش و در پناه یگانه ی بیهمتا

نه دیگه باور نمیکنم خخخ.
بله ده ماااااه،
یعنی من با ۵۰۰ هزار ۵۰۰ تا کار میکنم،
حیفه این عمر نیست که همش تو دنیای مجازی بگذره؟!
بله معتاد شدین خخخ،
ترکش هم محاله جز اینکه سرگرمیهای جذابی داشته باشین که اتوماتیک از سر نت بلندتون کنه،
به هرحال موفق باشین

درود بر شما
از هر چی اتوبوس و متروه به شدت متنفرم، چون از بس ملت بهت ترحم میکنن، از زندگی بیزار میشی، بعضیا میان ثواب کنن، با صدای بلند میگن: آقا اون بنده ی خدا رو بگین بیاد این جا بشینه من می خوام پیاده شم، در حالی که علکی میگن، پیاده نمی شن و می خوان تمامی گناه هاشون رو با این یه به خیال خودشون ثواب جبران کنن و خودشون سر پا می مونن، من هرگز خوشم نمیاد از این مدل ثواب ها. واسه همون هیچ وقت تنها که هستم، نه با اتوبوس رفت و آمد می کنم، نه با مترو. با تاکسی خطی و آژانس میرم و میام، هم درد سرش کمتره، هم خبری از ترحمات نا به جا نیست. تو دوران راهنمایی خیلی با اتوبوس رفت و آمد می کردم و راننده ها هم اکثراً از من بلیط نمی خواستن، منم استقبال می کردم. خوبه که این دستگاه رو چک کردید، انشا الله پا بده دستگاه های دیگه رو هم بلمسید. شاد باشید

سلام سلام، اختیار دارین،
شانستون گفته من با انویدی ای هستم کلا نابوده،
خیلی اغلاط املایی رو تشخیص نمیده،
در مورد ترحم هم باید بگم خودمونیم که میتونیم کمترش کنیم،
من دیروز کلی وقت بود وایساده بودم سر پا، کسی بلند نشد، کنار یه خانمی خالی شد اون که عقبتر بود بهش گفت ایشون رو راهنمایی کنید بشینن اینجا که خالی شد،
به نظرم حساسیت زیادی هم خوب نیست،
هرچه قدر حساستر باشیم بیشتر محدود و محروم میشیم از اجتماع، من که خیلی سوار میشم حساسیتمو هم خیلی وقته گذاشتم کنار چون اولش که نه پولی هست که من مدام بخوام آژانس بگیرم چون من تقریبا همه روزهای هفته بیرونم، نه اینکه حاضرم به خاطر ترحم و رفتار بقیه خودمو از آشنا شدن با افراد و رفتارهای جدیدی که دور و برم اتفاق میفته محروم کنم،
به هر حال که هر کسی یه نظر و سلیقه ای داره و یه جور راحته،
مهم اینه که خود آدم رضایت داشته باشه که شما دارین،
موفق باشین

درود مجدد، منظور من این نبود که از اجتماع دور باشیم، من فقط گفتم که از ترحمات نا به جا خوشم نمیاد، اما هر وقت با دوستان هم دانشگاهی یا هم مدرسه ای سابقم هستم، مشکلی واسه رفت و آمد با اتوبوس ندارم و اتفاقاً خیلی هم خوش می گذرونیم توش از گپ و گفت و شوخی. فقط یه مسأله ای برام غیر قابل هضمه که داری با دوستت حتی با tone پایین صدا صحبتمی کنی، یهو بغل دستیت میاد خودش رو قاتی بحثت می کنه، کلاً مردم فضولی داریم، بلا نسبت همگی شما هاااااا!
من به هیچ وجه وقتایی که تنهایی با اتوبوس رفت و آمد می کنم، به هیچ عنوان تعارف هایی که واسه نشستن میشه رو قبول نمی کنم، مگر اینکه مطمئن شم جای خالی واقعاً هست، نکته ی تأسف بار دیگه در مورد اتوبوس ها اینه که اصلاً جوونا کنار من نمی شینن و اکثراً افراد مسن می شینن کنار من، این یکم برام آزار دهندست. ببخشید که برای اِنُمین بار مزاحمتون شدم

سلام مجدد،
مراحمین
منم کامنتم برداشت از منظور شما نبود، نظر خودم بود، میگم اگه حساس باشیم از اجتماع دور میمونیم،
من حقیقتش سریع قبول میکنم
چون همون اوایل وقتی مؤدبانه رد میکردم کلی تازه جلب توجه میشد و بیشتر اصرار میکرد،
متأسفانه این ماییم که باید خودمون رو وقف بدیم با جامعه،
ممنون از حضور مجددتون

شما که دیگه ارشد قبول شدین اصفهان،
چه سعادتی بالاتر از این خخخ
بچه ها از آقای عسگری شیرینی بگیرین با رتبه ی عالی مترجمی عربی دانشگاه اصفهان قبول شدن
دست و جیگووو هورااا،
تبریک فراوان،
اوووه راستی امروز هم تولدتونه بازم تبریک.
به امید سومین تبریک خخخ

سلام خانم مظاهری.
من معمولا زیاد اتوبوس سوار نمیشم و بیشتر با تاکسی میرم. چون واقعا بعضی این راننده اتوبوس ها فکر می کنند پشت ماکسیما نشستند و هر جور دلشون می خواهد رانندگی می کنند و یادمه یه بار تو اتوبوس کل ملت هی می رفتند به چپ و هی به راست. هی به چپ هی به راست هی به چپ هی به راست. دور زدن از میدانها هم که دیگه نگو که دقیقا می خوابیم روی اونایی که نشستند خخخخخخخخ
منم با بعضی این راننده اتوبوس ها رفیق شدم و گاهی اوقات اونا بهم میگن بیا توی قسمت راننده تا با هم حرف بزنیم و کلی هم شوخی می کنیم.
ولی تجربه ی جالبی رو برامون تعریف کردین و از پستتان ممنونم.
شاد باشید همیشه.

تهرون که بودم بیشترشو مترو سوار میشدم.
جمعیت آنقدر زیاد بود که وقتی در باز میشد ملت همدیگرو هل میدادن و من که جلو بودم پرت میشدم تو.
ولی بیشتر وقتا با زرنگی برا خودم جا پیدا میکردم.
بعد از چندین سال که از تهرون برگشتم هنوز برام جای سواله که اون خانمه که ایستگاه رو اعلام میکرد دقیقا کجای مترو بود و از کجا میدونست اسم ایستگاه بعدی چیه!
آخه زیر زمین بود

سلام.
این کامنت رو پایین میذارم امیدوارم رعد ببینه.
البته تهرانیها هم ببینن.
شهرداری تهران کارتهایی رو به معلولین میده که میتونن باهاش رایگان از مترو و اتوبوس در تهران استفاده کنن.
این کارتها شش ماهه یا یک ساله هست و هیچ هزینه ای برای شارژش گرفته نمیشه و هر وقت هم تموم میشه رایگان از باجه خرید بلیت میشه تو مترو شارژش کرد. فقط موقع ثبت نام که میخواید کارت بگیرید باید پنج هزار تومن هزینه ی خود کارت فیزیکیش رو بدید و دیگه هیچ هزینه ای پرداخت نمیکنید.
این رو هم بگم که عکس شما روی این کارت چاپ میشه و فقط شما حق استفاده از اون رو دارید و اگر کارت شما رو دست کسی ببینن جریمه داره. البته خیلی هم مهم نیست فقط خواستم بگم.
برای ثبت نامش هم باید به سایت شهرداری تهران به نشانی http://www.tehran.ir مراجعه کنید. حواستون باشه که باید اسکن کارت ملی و کارت معلولیت و یه قطعه عکس رو داشته باشید چون موقع ثبت نام باید آپلود کنید. هزینه ی اولیه هم باید همون موقع ثبت نام بپردازید. اگر بخواید خودتون برید کارت رو تحویل بگیرید که همون پنج هزار تومن رو میدید. ولی اگر بخواید پست براتون بیاره و تحویلتون بده باید هزینه ی پست رو هم که فکر کنم هفت هزار تومن هست پرداخت کنید که نهایتاً روی هم میشه دوازده هزار تومن.
در کل خیلی چیز خوبیه. این کارتهای یک ساله به افراد عادی داره حدوداً صد و سی هزار تومن فروخته میشه ولی برای ما رایگانه.
اینم یکی از کاربردهای داشتن کارت معلولیت خخخ. اگه کارت معلولیت نداشته باشید نمیتونید ثبت نام کنیداااا! کارت هم حدوداً یکی دو هفته بعد از ثبت نام آماده میشه و میتونید برید به ایستگاههای خاصی که مشخص کرده تحویل بگیرید یا با پست براتون میاد.
همین دیگه.
ببخشید خودش پست شد.
موفق باشید.

آهان اینم بگم که این اتفاق نتیجه ی حضور کسی مثل دکتر علی صابری به عنوان یه نابینا تو شورای شهر تهران هست. اینجاست که اگر ما بتونیم خودمون رو به جاهای خوبی برسونیم میتونه از این پیامدهای خوب هم برامون داشته باشه.

ما هم یه سی چهلتا عکس ۳ در ۴ پشت سفید ازمون گرفتن که کارت هوشمند درست کنن،
فکر کنم از هوش رفتن خخخ.
ولی خیلی خوبه، ظاهر قضیه هم موجه و منطقیه،
البته من خیلی کم به مشکل خوردم چون عصا میگیرم حتی واسه اتوبوس معمولیها هم عصام بازه و سوار میشم، کاملا راننده متوجه هست کارت هم نمیزنم هیچی هم نمیگه،
وقتایی هم که از در جلو میریم یا پیاده شده و چک میکنه چیزی نمیگه،
یعنی کلا سپردن به شرکت اتوبوس رانی،
یه بار من بلیطی اومد چک کرد بعد نزده بودم ولی کارتمو دادم زد چون نمیدونست،
بعد منو دید و معذرت خواهی کرد،
ولی این کارتها دیگه واسه نیمه بیناها هم راحته چون نمیتونن برن توضیحبدن که ما هم معلولیم،

سلام خانم مزاهری
این دستگاه کارت چک کن را من سال ۹۰
تو مشهد دیدم

تو یزد ما هم این دست گا های کارت چک کن داخل خوده اتوبوس نصب هست که هر کس که پیاده میشه کارت میزنه
راستی کی گفته که ما نمیتونیم با دستگاع های کارتخون کار بکنیم
شخص خوده من چندتا از کارتخون ها باهاشون بلدم کار بکنم
ملی ملت سادرات پارسیان انسار
بازم بگم

دروود بر آقای ورزشکااار،!
ببخشینا شما خیلی ظالمین خخخ،!
خب چرا آموزششو نمیذارین تو محله، یا حتی همینجا تو کامنت بنویسین،
آخه سخت بود انگاری، آفرین به شما،
اگه نحوه ی استفادشو بنویسین لطف بزرگی کردین

خب. فکر کنم داری یه کم میخندی. اون روز که از روی صندلی از خنده افتادی پایین. یادش به خیر.
ما هر سال دانش آموزان مدرسه رو با توجه به مواردی که در کتابهای درسی مشخص شده، به واحدهای مختلف شغلی اعم از صنعتی و خدماتی میبریم تا از نزدیک با مراحل مختلف تولید یا ارائه خدمات آشنا بشن. یکی از این اداره ها هم شرکت واحد اتوبوس رانی بود. در اونجا مسئله کارت خوان و چک کارت رو برای ما توضیح دادند. یکی از جالب ترین این بازدیدها بازدید از آتش نشانی بود که یه صحنه اطفای حریق رو به طور کامل به بچه ها نشون دادند. حتی خود بچه ها رو هم به نوعی وارد بازی کردند.

آره ما رو هم بردن،
تو ابابصیر هم اگه اشتباه نکنم خودشون اومدن واسمون توضیح دادن،
ما یه بار رفتیم کارخونه پتو به طور اتفاقی،
ایشالا سال تحصیلی فوق العاده ای در پیش روت باشه
خانم معلم با حااال و مهربوون

سلام خانم مظاهری گرامی
من خیلی از اتوبوس استفاده نمیکنم ولی وقتایی هم که استفاده میکنم بستگی به فاز راننده داره حال کنه کارت نزنم نمیزنم حال کنه بزنم, میزنم.
بازم از این کنجکاویا بکنین توضیح بدین جالب بود.
متنتونم زیبا بود.

دیدگاهتان را بنویسید