سلام و درود و hello و allo و hi و اینا خدمت همه هم محله ایها
دوستان گل و گلاب خودمون بنده نه که یه نیمچه رتبه زیر هزاری اورده بودم با اجازتون در دو روز اخیر در جشن های تجلیل از نخبگان قلمچی شرکت داشتم و میخوام به عنوان یه خاطره با کلی جزئیات براتون شرحش بدم که میدونم یه کم طولانی میشه پس سعی کنین حوصله کنین بخونینش البته اگه دلتون خواست
آقا به ما گفتن 8 صبح باید هتل لاله باشین. منم یه چیز حول و حوش 5 بیدار شدم رفتم حموم و اینا اومدم بیرون آمادگی کامل با پدر سوار ماشین شدیم و به سمت هتل راه افتادیم و قبل از 8 رسیدیم اونجا.
در اونجا بچه ها رو دیدیم که حالا بعدا اسمشون رو به ترتیب میگم. همینطور پشتیبانهای قلمچی که عده ایشون رو میشناسین
آقایان ادریس فتحی و منوچهر نیکونژاد, خانمها هانیه خویی مهسا سراج و فاطمه گرجی که این افراد کلا مسئولیت بخش نابینایان قلمچی رو به عهده دارند
خدمتتون عرض شود که اونجا صبحانه خوردیم بعدش هم رفتیم یه عکس توی راهرو و یه عکس توی آتلیه هتل از بچه ها گرفته شد و مدتی بیکار بودیم و بعد برای صرف ناهار با اتوبوس به کانون برده شدیم که من موقع پیاده شدن مجروح شدم جاتون خالی.
پدرم داشت به یه نبین دیگه که البته ایشون نیمه بینا هست کمک میکرد که کلا منو یادش رفت منم موقع پیاده شدن لبم با چارچوب اتوبوس تماس پیدا کرد و پاره شد.
حالا اینا گذشت. رفتیم داخل کانون ناهار خوردیم و سوار ماشین شده رفتیم دانشکده ادبیات و اونجا هم مدتی عکس گرفته شد از بچه ها و بعد با اهدای یک لوح وارد سالن شده و سر جاهامون کنار پدر و مادرها قرار گرفتیم و برنامه شروع شد که اون روز تجلیل از اولیا بود
و تقریبا ما از 7 صبح تا 12 شب بیرون خونه بودیم
در این مراسم ما یه بار روی سن رفتیم و ازمون عکس گرفتن و اومدیم پایین
بعد از مراسم هم رفتیم هتل و شام رو هتل لاله خوردیم و آقای فتحی و خانم خویی مسائل مربوطه واسه جشن صدا و سیما رو گوشزد کردن و به خونه برگشتیم و قرار شد که روز بعدش ساعت 6 و نیم هتل باشیم
صبح 5 5و نیم بیدار شدیم و اصلاح کردیم و با پدر و مادر هر دو راهی هتل لاله شدیم
اونجا جماعت جمع شدن و آماده شدیم تا بریم به سمت تالار صدا و سیما.
و من جا داره بگم بعد از مجروحیت لبم هنوز لبخند نمیزنم که ضایع نشه جانبازیم. خخخخ
خب خلاصه رفتیم به سمت تالار صدا و سیما اونجا وضعیت به این ترتیب بود که پدر مادرا هر جا میخواستن مینشستن و ما روی صندلیایی که رتبه مون رو با کاغذ به بالای صندلی وصل کرده بودن مینشستیم به علاوه این که لوح تقدیر قلمچی هم جلومون بود که روش نام نام خانوادگی رتبه و آرم قلمچی چاپ شده بود و متن داخلشو الان یادم نیست
افرادی که توی این جشن از نابینایان حضور داشتند به شرح زیرند:
رتبه 7 انسانی: علیرضا رنجبر از شیراز. رتبه 7 هنر: آرش آقایی اصفهانی از اصفهان. رتبه 31 انسانی: سید محمد رضوی از یزد. رتبه 51 انسانی: سمانه میرزاخانی از شهریار. رتبه 62 انسانی: سید فاطمه موسوی از روستای مرزن کُلا ی آمل. رتبه 70 انسانی: محمد پرویز کامرانی از تهران که این روز اول به دانشگاه نیومد و رفت و باعث جراحت لب من هم خود ایشونه خخخ. و روز دوم هم کلا شرکت نکرد. رتبه 303 انسانی: الناز مینویینژاد از همدان. رتبه 347 انسانی: فاطمه بهرام از تهران. رتبه 375 انسانی: سید محمدرضا تکیه خواه از سنندج. رتبه 408 ریاضی: حسین کریمی از زنجان. رتبه 674 انسانی: احمدرضا ساعدی بیدگلی از قم. رتبه 848 انسانی: مهدی رجبی از روستای لشگر آباد هشتگرد. و رتبه 863 انسانی و نفر آخر: محمدقاسم کفیلی از تهران.
ما به ترتیبی که براتون نوشتم البته به جز کامرانی در صندلیامون قرار گرفتیم و برنامه با مجریگری آقایان نیما کَرَمی و محمد سلوکی آغاز شد.
و خود کاظم قلمچی کمی سخنرانی کرد و جایزه ی رتبه های ت1 مناطق اهدا شد. بعد جایزه رتبه های زیر ده مناطق تجربی اهدا شد. بعد جایزه رتبه های زیر 10 زبان اهدا شد. بعد زبان ریاضی و بعد انسانی و بعد علی زند وکیلی برای بچه ها 6 قطعه اجرا کرد و جوایز هنر رو داد.
و نوبت به افراد نابینا رسید. گروه ما هم بالا رفت و اول خانم خویی که ریاست واحد استثنایی رو بر عهده دارند, کمی سخنرانی کردن و بعد ایشون آقای ادریس فتحی سخنرانیی کرد و بچه ها رو دونه دونه معرفی کرد.
که در این میان خانم سمانه میرزا خانی در حد دو دقیقه از پدر و مادرشون تشکر کردن.و گروه ما هم یک تندیس و یک کارت هدیه دریافت کرد و پایین رفت بعد رسیدیم به بخش جذاب و شکمنواز ناهار
بعد از صرف ناهار و دادن وقت برای افرادی که میخواستن نماز بخونن, برنامه شروع شد. و اول هوشنگ مرادی کرمانی اومد و یک سخنرانی کوتاه کرد.
بعد دکتر ضرغام هم یک سخنرانی برای بچه ها کردن. و در بخش بعد رتبه های زیر 10 کشوری روی سن رفتن و ازشون تقدیر به عمل اومد و همینطور رتبه های 1 سالهای قبل که به جشن دعوت شده بودن روی سن رفتن خودشون رو معرفی کردن و کمی هم صحبت کردن
در نهایت هم به اونا جایزه اهدا شد و نوبت پشتیبان ویژه های قلمچی رسید که وظیفشون مشاوره به دانشآموزان برتر بود
در نهایت, بعد از اهدای جوایز به پشتیبانهای ویژه تعدادی کتاب به همه مدعوین اهدا شد که شامل: کتاب شما غریبه نیستید که زندگینامه هوشنگ مرادی کرمانی به قلم خودش هست, و ده جلد کتاب نشنال جیوگرافی و یک جلد دیکشنری انگلیسی به انگلیسی بود.
به همراه این کتابها, فیلم مراسم هم به بچه ها اهدا شد.
ما هم بعد از خروج از تالار در محیط بیرونی تالار با پشتیبانها, خود آقای قلمچی, و خود بچه ها عکس گرفتیم و در نهایت, تونستیم دو روز خاطره انگیز و رویایی و زیبا رو به بهترین نحو ممکن (البته اگه مجروحیت رو در نظر نگیریم) به پایان برسونیم و به هتل برگشتیم. اونجا هم از همه خداحافظی کردیم و برگشتیم خونه هامون
البته الان یک گروه هم در واتساپ زده شده که بچه های جشن نخبگان همه توش عضون.البته همه ی همه که نه اونایی که واتساپ دارن
و در پایان, من لازم میدونم همونطور که جداگانه از خود افراد تشکر کردم, اینجا هم از ادریس فتحی, منوچهر نیکونژاد, هانیه خویی, و مهسا سراج فاطمه گرجی تشکر کنم که برای ما اینقدر وقت گذاشتن و کاری کردن ما بهترین دو روز زندگیمون تا به امروز رو تجربه کنیم
امیدوارم حوصله کرده باشید تا آخر بخونید و برای کنکوریای امسال آرزوی موفقیت و سربلندی میکنم
دوستتون دارم و ارادت و خدا نگهدار.