دوباره یکی از اون حرکتای شتاب زده، احساسی، به درد نخور، سرزنش بر انگیز، ضد حال، بی نمک، ویژه مجتبی، مخصوص مخصوص، دو تنوره، آتیشی، سرد سرد، آلاسگایی، بچگانه، هیریویریناک، حال به هم زن، درهم برهم، افسرده، مشمئز کننده، باحال، بیحال، پارادوکسیکال، از من سر زد. آخه سرم خیلی چرب بود و شستنش دردسر داشت! اینکه یه عالمه صفت اول کاری بی هیچ دلیلی ردیف کنم، با تیترم دست پیشو بگیرم پس نیفتم و از آدمو عالم شاکی باشم!

آره. هیچ وقت حق با من نبوده و من هم به تلافی، با حق نخواهم بود! اینجوریاست؟ باشه، که اینجوریاست دیگه! حله. برو بریم:

رعد راست میگه، قرص اصلا خوب نیست بچه ها. من حتی خانواده ام هم نمیدونن قرص می خورم مگر اینجا بخونن. خعلی تلاش کردم این یک ساله کسی نفهمه واقعا قرص می خورم ولی توی اون پست کوفتی از دهن خودم که نه بلکه از دهن انگشتام در رفت یه چیزایی گفتم. هی با خودم می گفتم خدایا خدایا، چرا بین ناخن و انگشت یه شکاف ریزه؟ نگو انگشتم دهن داشته بی خبر بودم! نهایتش اینه که قرص، مثل زامبیت میکنه! دقیقا همون مواد مخدری که واسه جنگجو کردن و در واقع وحشی کردن سرباز ها در قرن بیست ساخته شد، گویا فرمولش لو رفته و الان اون مواد همه جا توی بازار سیاه و سفید، آزادانه در دسترسه. وقتی اون مواد زامبی رو مصرف کنی، بی ترس و از روی علاقه، شاید حتی از خون خوردن هم بدت نیاد، سرتو با ضرب هرچه تمامتر بکوبی توی شیشه ی ماشین تا جفتشون منفجر بشن و حال کنی از این حرکت مزخرف خودت. شاید یک صدم از اون مواد توی قرص های منه که نیمه وحشی شدم! خخخ! میخوام مشورت کنم دز‌شون رو بیارم پایین. بیقرارم میکنن، مثل دلشوره ای که هنگام زدن آمپول، پریدن از چند متری، نشستن سر جلسه ی امتحان یا مصاحبه، دیدن یه مقام خیلی مهم، حضور در دادگاه، شروع یه دعوای بزن بکش، یا اقدام برای خواستگاری بهت دست میده. توی دلت این دفعه رخت نمیشورن بلکه چنگ می زنن. مثل چنگای تیز، وحشی، بی رحم و زامبی عقاب!

راستی سعید؟ ای. بدک نیست! شوخی کردم! ایشالا که توپ توپه! عملش امروز در کمال صحت و سلامت با موفقیت هرچه تمامتر انجام شد! هوووورررراااا! به قول عامو پورنگ، جیغ و ویق و کف و شوت و دست و کف و آب کف و هورا و این حرفا! البته این روزا که میدونید، یاومول قوطی شده. نه میدونی شاد باشی، نه میدونی غمگین. نه میدونی لباس گرم بپوشی، نه میدونی سرد. نه میدونی توی سایت بنویسی، نه میدونی نه. نه میدونی پادکست ضبط شده هاتو بذاری، نه میدونی چی؟ جدی اینجا چی باید میذاشتم که تکراری نع و اون کلمه های قبلی نشه؟ خخخ.

خب. ته کشید. هم حرفام، هم خلاقیتم برای تولید یه متن قابل تحمل. تهش اینکه حساب کردم دیدم با خودم ده هیچم. نمیدونم دارم از خودم می برم یا می بازم؟ مشخصات سرور از کفم پریده بود این شد که درخواست قفسه هایی که از من داشتید، تأخیر شدید خورده و به زودی برطرف میشه. دیگه اینکه، اونکه! جان خودتون پست عمومی کمتر تولید بفرمایید، از ارسال پست های یکی دو خطی یا خط قرمز دار خودداری بفرمایید و یادتون باشه من هرچی بگم، هر کاری کنم، تهش ته قلب کوچیکم صافه! مثل گنجیشک! دوستون دارم و بودناتون هیچ وقت از یادم نمیره.

راستی، مذاکرات هسته ای، پشت پرده در حال تلاش برای شکل گرفته شدنه و میدونید که الان عکس هسته ای رو کم کم سه میلیون میگیرن تا بگیرن! فهمیدید چی شد؟ خودم که نع!

لذت ببرید از زندگی و توقع نداشته باشید همه ی پستای دنیا، با محتوا، به درد بخور، سر و ته دار و مفید باشن! بالاخره چهارتا پست بی در و پیکر مثل این نباشن، قدر پست های خوب رو نخواهید دانست!

روز جهانی نابیکورا برای ملت هایی که حالشو می برن، حقوقشو می گیرن، رفاهشو تجربه می کنن، و به سببش از یه زندگی واقعی بهره می برن، مبارک باشه. من که خاک تو سرم شده اینجام! بهره که نمی برم هیچ، بهره‌کشی هم میشه ازم! خخخ