مامان و بابام چن سال پیش رفتن کربلا. قبل رفتنشون کلی اشک ریختیم، مامانم فک میکرد حالا همچین که پاشونا گذاشتن اون وَرِ مرز حتمی منفجرشون میکنن و شهید برمیگردن. هی به داداشم میگف: محمد این دخترا رو به تو میسپُرم و اشک بود که گولی گولی از چشاش میریخت. محمد گریه میکرد مامانم آبغوره میگرف. مامانم گریه میکرد بابام زجه میزد. بابام زجه میزد، ما زار میزدیم. خلاصه رفتن و هر چی تلاش کردن کسی بُمب جاییشون کار نذاشت و سُر و مُر و گنده چاقتر از قبل قرار شد برگردن خونه! زنگ زدن و فرمودن کسی نیاد استقبالمون خودمون دوتایی میایم خونه. فک و فامیل از اقصی نقاط مملکت ریختن خونمون. همه چی آماده بود. یکی حیاط میشست، یکی آتیش درست میکرد واس اسفند، یکی رو دیوار بود واس امتان ریسه ها، یکی ام گوسفندا از تو حیاط برد دمِ کوچه بست به درخت تا آماده شه برا قربونی جلو پای ننه بابامون. خلاصه اینکه مث زنبور همه گره گوری بودیم توهم و قاطی پاتی هی میدویدیم این ور و اون ور و ویز ویز و جیغ جیغ و جیر جیر میکردیم که یه هو مامان و بابام از راه رسیدن. همه هجوم بردن سمتشون! هر کی یه جاشونا میبوسید و هر کی از یه ورشون بالا میرفت و مامانم زیر اون جمعیت هی داد میزد دخترام، دخترام کوشن؟ نمیدونم چی فک میکرد پیش خودش که اینهمه بیقرار شده بود؟! خلاصه بقیه رفتن کنار و کوچه باز کردن و من و خواهرم رفتیم تو دل ماجرای مامانم.. بابام که اص یاد ما نبود . وقتی فامیلاشو میبینه دیگه زن و بچه کیلو چند؟ هاههاهاهاهاه… تا چن روز اص یادش نبود مام هسیم. فامیلاش که رفتن ما رو دید بالاخره…خلاصه با سلام و صلوات مامان و بابا اومدن توی خونه و یه هو ملت یادشون افتاد باس گوسفندم بُکُشن.
وایسید وایسید گوسفند قربونی کنیم.
یکی رف از در کوچه گوسفندا بیاره که… هاههاهاهاها… ای دل غافل… گوسفند نیست… این ور بدو.. اون ور بدو. نعخیر گوسفنده آب شده بود رفته بود تو زیمین. پسر مسرا سوار دوچرخه و موتور و ماشین شدن و عده ای ام پیاده افتادن تو کوچه ها و خیابونای اطراف دنبال گوسفند… مگه پیدا میشد بی صاب؟ خخخخخخخخخخخ…
هر چی بیشتر گشتن کمتر جستن! خلاصه یکی دو ساعت بعد همه دست از پا درازتر برگشتن بدون گوسفند و هر کی تقصیرا مینداخ گردن اون یکی که تو شُل بستیش به درخت.
من شل نبستم من سپردمش به تو
تو قرار بود آبش بدی، دادی؟
من؟ تا اومدم سطلا پر کنم دایی و زندایی رسیدن، دیگه نفهمیدم چی شد؟
اص برا چی بردینش تو کوچه؟ خو گوشه حیاط بسته بود دیگه
بابا بو میداد. داشتیم حیاط میشسیما.
ملت ریخته بودن سر هم و دیگه اص مامان و بابا از یادشون رفته بود. گوسفنده شده بود موضوع اساسی. هر چی هی بابام راه میرف میگف فدای سرتون. بابا فکرشم نکنید که یعنی بیاید دور من جم شین تا از خاطراتم بگم!!! خخخخ…نعخیر انگار نه انگار. باز مَمَد میزد تو سر اِبی. ابی میزد تو سر موسی. موسی میزد تو مغزِ مصطفی. تو همین هیر و ویر بود که شد ساعت ده و همسایه ها و دوستای مسجدی مامانم ریختن خونمون. این دسته میرف اون دسته میومد. زن بود که از در و دیوار خونه بالا میرف. چادور سیا چادور سیا. خخخخخ… مام شده بودیم کنیز مطبخ هارون! بشور و دم کون. چایا میگم. این دسته رف دسته بعدی اومد دسته بعدی رف یه دسته دیگه اومد. تا شد ظهر. که آقای همسادمون که سرهنگ بود و رییس پاسگامون اومدن با خانوم و بچاش.
به به آقا سید! زیارت قبول. آقا خوشا به سعادتتون.
نائب الزیاره بودیم. خدا ایشالله قسمت کنه شمام برید همراه با خانواده
چه خبر آقا؟ شولوغ بود؟ تونسید زیارت کنید؟
هی خوب بود. دلمونا گذاشتیم و اومدیم. و برای بار صدم چشمای بابا پر از اشک شد.
خب دیگه چه خبر؟ بفرما شیرینی. میوه بفرمایید حاج خانوم.
آقا امروز یه مظنون دسگیر کردن سربازامون
چی؟
هان یه مظنونِ مشکوک که داشته دور و ور پاسگا کشیک میداده!
خب؟
هیچی دیگه گرفتنش! الانم تو بازداشگاس. فردا میفرسیمش دادسرا.
خب؟
خلاصه آقای با نمک قصه ما هی گفت و گفت و گفت تا فهمیدیم بازداشتی یی که میگه همون بعبعی مونه که مث خر سرشا انداخته زیر و رفته و رفته تا رسیده به پاسگا و اونجا سربازا گرفته بودنش. هیچی دیگه بچا ورداشتن سَنَد بُردن آزادش کردن و بعدم برا اینکه تنبیه شه دیگه از این شیطونیا نکنه سرشا بریدن و تیکه تیکه ش کردن و بعضی جاهاشو کله پاچه کردن و بعضی جاهاشو چرخ کردن و یه سریشم کباب شد. از اون پس دیگه بچه خبی شده بدون اجازه مون جای نیمیره…هاهاهاهاههاهاهاا… قصه ما بسر رسید کلاغه به خونش نرسید.
های همش راس بودا. فک نکونید خالی بندی بود.
راسی دلم برا بچام تنگ شده. برا داداشم و بچاش. هر جا هسن خدا حفظشون کونه.
بچای عزیزم شماها همه تون از من کوچیکترید گوش بیگیرید وگرنه گوشادونا میتابونم… دسته بیلا و قلوه سنگا و و چماقادونا غلاف کنید. که ننه پیرتون نمیتونه ببینه بچاش افتادن به جون هم. همدیگه رو دوس داشته باشید و بهم محبت کنید. فردا تلپی می افتین میمرین بعد ازتون کامنتای بَدبَد به جا میمونه فقط… هاهاههاهاهاهاها…
زمستون تو راس، اگه دلامون گرم نباشه به محبت همدیگه سرِ سیا زمستون یخ میزنیم میمیریم بهارا نمیبینیما…
تو پست من لطفاً با لبخند وارد شوید.
با خوراکی و بستنی وارد نشوید.
توقف بیجا مانع کسب است. نسیه ام نیمیدیم نقد پرداخ کونید…خخخخخخخخخخ
دوستون دارم به شرطیکه شماهام بی قید و شرط همدیگه رو دوس داشته باشید.
این دومین پستیه میفرسم. قبلیه نیمیدونم چه مرگیش شد یه هو قولنج کرد خشکید همه جاش از جاش جم نخورد که نخورد…هاهاهاهاهاهاه… حوصله نداشتم بیشینم ماساژش بدم. نیشسم یکی دیگه نوشتم. یعنی کپی پیست کردم.
راسی ساندفورجم درست شدا. نیمیدونم چش بود. مشکل از میکروفون خیر ندیده بود. تا عوضش کردم درست شد. به گمونم با هم تفاهم نداشتن. دیگه مهریه ساندفورجو گذاشدیم اجرا و آدمش کردیم آقای میکروفونا…خخخخخخخخخخ