بله. درست خواندید. جاز یک جانیست! وقتی با این تیتر برخورد می کنید، خصوصا اگر نابینا باشید و کاربر صفحه خوان جاز، اولین جایی که ذهنتان گمان می برد، جازی است که سال ها از آن به عنوان گویاساز کامپیوترتان استفاده می کرده اید و شاید هنوز هم همیشه یا گاهی اوقات از آن استفاده کنید. با وجود اینکه تصور یک صفحه خوان جانی کمی سخت به نظر می رسد، ولی ذهنتان دقیقا نقطه ی درست را هدف گرفته! باور بکنید یا نه، ولی وقتی پا بدهد، صفحه خوان جاز، با آن صدای شفاف که همه آن را با اسم رید می شناسیم، از یک جانی هم بدتر می شود.

امروز داشتم بخش پنجم از سریال جاز یک جانیست، که در شبکه ی هر صدا (از سری پروژه های سم توپی دانش آموز خلاق و با استعداد) منتشر شده است را بررسی می کردم. تمام شخصیت های این سریال را موتور های صوتی صدا‌پیشگی کرده اند. واقعا برای این سریال، وقت و انرژی فراوانی گذاشته شده.

پلات این قسمت، با تردید الکس و عصبانیتش از پلیس و روشن شدن ماجرای کشته شدن نزدیکان الکس توسط جاز شروع می شود. الکس که در فکر انتقام از جاز است، دنبال فرصتی برای نابودی جاز می گردد ولی پلیس اصرار دارد که الکس دست نگه دارد تا پلیس بتواند خود این کار را تمام کند. در ادامه ی داستان، به جنگ سختی میان جاز و شخصیتی همجنس جاز به نام سیلور که برادرش توسط جاز کشته شده بر می خوریم. جاز از جنس شیاطین است و لذا قدرت خارق العاده ای در سوزاندن، کشتن و نابود کردن دارد. جنگ سخت و هیجان انگیز سیلور و جاز، بطور ماهرانه ای با صدا به تصویر درآمده است به طوری که حتی هر چند با زبان انگلیسی سریال آشنا نباشید، باز هم از صحنه ی جنگ این دو جانی، به شدت لذت خواهید برد. ارزش امتحان کردنش را دارد. داستان با کشته شدن معشوقه ی الکس توسط جاز حین درگیری با سیلور ادامه پیدا می کند. الکس که تقریبا همه ی نزدیکانش را از دست داده است، وقتی می بیند که سیلور در شکست دادن جاز متوقف می شود و جاز با نامردی تمام برای درخواست کمک فرار می کند، اصرار دارد که خودش شخصا انتقامش را از جاز بگیرد ولی سیلور زیر بار نمی رود. قرار می شود سیلور و الکس، طی یک مسابقه ی مرگبار با اتومبیل، مشخص کنند که چه کسی حق دارد با جاز بجنگد. برنده ی مسابقه می تواند با جاز بجنگد. از طرفی، جاز برای درخواست کمک، به سراغ دوست قدیمیش می رود. هلکوپتر دوست جاز روشن می شود تا برای کشتن سیلور و حتی شاید الکس راه بیفتد و ادامه ی ماجرا…

دانلود کنید! قسمت پنجم سریال جاز یک جانیست

و اما حیف. بچه های ما، دانش آموزان نابینای ایرانی، و حتی ما بزرگتر ها، عادت کرده ایم که ترجمه کنیم، دسترنج دیگران را استفاده کنیم و صرفا مصرف کننده باشیم. نه بازی های تولید داخل، نه نرم افزار های تولید داخل و نه انگیزه ای برای این کار. درست است. دولت حمایت نمی کند. حتی ارگان های خصوصی و تشکل های اکثرا مزخرف نابینایی هم حمایت نمی کنند. اما همین سم توپی را ببینید! یک دانش آموز ده هفده ساله ی آمریکاییست. زبان وب نویسی بلد است، زبان برنامه نویسی پی اچ پی و نیز زبان BGT ویژه ساخت بازی های صوتی را می داند. از بانک داده سر در می آورد و دولت هم از او حمایت نمی کند. با دوستان دوروبرش چند بازی اینترنتی ساخته اند که همه ی نابینایان بازی‌دوست جهان حتی دانش آموزان نابینای ایرانی که اینترنت بلدند و دسترسی دارند را هم سرگرم کرده است. چند دانش آموز، دانشجو یا دانش آموخته ی نابینای ایرانی در کشور ما هستند که یک زبان برنامه نویسی بلد باشند؟ و چند نفر از این افراد انگیزه و قدرت تولید برنامه های کاربردی را دارند؟ باورتان بشود یا نشود، تعدادشان شاید از انگشتان دست کمتر باشند. چندتا حسین حیدری، پرهام دوستدار، علی اکبر حاتمی و مهرداد صفا داریم؟

به تازگی دانش آموز های نابینا توی خوب خطی افتاده اند. تهیه آموزش و یاد دادن به یکدیگر را خوب انجام می دهند. بچه هایی را می بینم که خودشان برای گوشکن پست تهیه می کنند و پادکست های صوتی ضبط می کنند. بچه هایی که این محله ی صمیمی و باحال را به دوستانشان معرفی می کنند دارند زیاد می شوند. این یعنی خبر های خوش و آینده ای احتمالا روشن!

خوب یادم هست از قدیم هر وقت خواستم جایی برای بچه های کوچک کلاس تشکیل بدهم، به من گفتند چرا اصرار بر کودکان داری؟ چرا بچه ها؟ بزرگتر ها واجبترند! و من همیشه در جواب گفتم نه. این بزرگتر های نابینا که می بینید، اگر از بچگی یاد گرفته بودند، هم اکنون برای خودشان کله کامپیوتری های قدرتمندی شده بودند. تنها خانه ریاضیات (انجمن موج نور) و آموزشگاه شهید سامانی را در اصفهان سراغ دارم که از ایده ی پرورش دانش آموزان نابینای مستعد در کامپیوتر حمایت کرده باشند. به نظرم مربی ای که بتواند به بزرگتر ها یاد بدهد، زیاد است ولی کسی که بتواند با کودکان ارتباط خوبی برقرار کند کم است. کسی که بتواند کودک و نوجوان نابینا را به کامپیوتر علاقهمند کند کم است. و می دانید چیست؟ با تجربیاتی که تا این لحظه خودم شخصا داشته ام، خیلی وقت است به این نتیجه رسیده ام که از عهده ی تربیت کله کامپیوتری های کوچکولو به خوبی بر می آیم. حیف که آزمون های استخدامی آموزش و پرورش، رشته ی تحصیلی مرا نخواست و فرصت استخدامم فراهم نشد تا بتوانم در خدمت بچه ها باشم! باور کنید از بین خودمان نابینایان افرادی را می بینم در آموزش و پرورش استخدام شده اند که بعضی هاشان دست چپ و راستشان را بلد نیستند، چه برسد بخواهند دانش آموزی را تحویل جامعه بدهند. البته بسیاری از نابینایان شایسته نیز جزو استخدام شده ها هستند ولی باور کنید آن قشر بی خاصیت و بی لیاقت را که می بینم و به عینه مشاهده می کنم برای دانش آموزانشان ذره ای ارزش و اهمیت قائل نمی شوند، دلم به درد می آید.

همین دیگه. خیلی رسمی پسمی حرفیدم. برید لذت ببرید از زندگی و سریالم اگه دانلود نکردید برگردید بالا دانلود کنید. باور کنید صحنه ی جنگه خعلی باحاله! ضرر نمی کنید! اگه هم توی شهرتون میتونید واسه نابینا های کوچکولو یا به قول من کور‌جوجه ها کاری کنید، بجنبید و درنگ نکنید که یک ثانیه ی بعد هم دیره. معین هم همینو میخونه. میگه: “همین الانشم دیره”!

خوش باشید!