سلام
همین یک کلمه خودش کامل و زیباست
این لحظه های قشنگی که توش هستم و هستیم پر خیر و یاد لحظات شیرین گذشته هم به خیر
روزایی که خودمو شناختم عجیب با خاطرات رادیوییم پیوند خوردن
خاطرات برنامه هایی که باهاشون زندگی میکردم و حالا با یه نکته کوچیک ذهنمو مشغول کردن
دلتنگ داشتن گزارش صوتی از اون برنامه ها شدم و به دنبال شون هستم
و در اصل دنبال اون لحظه ها و روزهایی که پر از معصومیت بودم
چقدر مهربانی داشتم و عجب صفایی داشت رادیو
از اون آدما نیستم که بگم هی یاد گذشته به خیر که دیگه الان مثل اون موقع ها نیست
و حاضر به برگشتن به گذشته هم نیستم بلکه موهبت زندگی حتی عالیتر از گذشته رو به همراه یادآوری خاطرات خوش و درس گیری از عبرتهای شیرین الهی برای تکمیل آینده ای که خدا میخواد و آدمی رو رستگار میکنه دوست دارم
همیشه هر جا خوب باشیمو خوبی ببینیم ارزشمند بوده و هست
وقتی قلبی صاف و آماده پذیرش حقیقت باشه رادیو همیشه قشنگه
ولی یه وقتایی یه چیزایی میخواد انگار آدمو به جایی ببره که فراموش نمیشه
عالمی که ازش یاد میکنم به تولد به تحول و به خاطرات هدایای تاثیر گذار
و دوست دارم دنیای بی پیرایگی ها بخشندگیها کودکیها پاکیها و آسون گیریهام در خودم و نه فقط آرمانهام جلوه گر بشن
تا زیباییهای دنیای پر از سادگیم برام دو چندان بشه
تا یادم بمونه از یه رادیوی ساده هم میشه لذت برد و با امکانات کم هم میشه مثل اون وقت ها خوش بود
و تا بدونم همون طور که روزی با یک اشاره از عشق به هستی پر شدم حالا هم میتونم فقط با قدری تلاش دنیای مهربونی ها رو به دست بیارم و طلای ناب وجود رو حفظ کنم
همیشه چیزهایی هست که آینده بگی یادش به خیر کاش بود اما وقتی که از دست بدی یا حفظ شون نکنی و اگه همت کنی هر روزت بهتر از دیروز میشه
و من دنیای پر از صفای اون روزها رو حفظ و نهادینه نکرده بودمو از دست دادم و حالا در دستیابیش با تلاش و به آرومی موفق میشم تا قدر بدونم و هر لحظه رو غنیمت بشمرم
و اما اون برنامه ها یکی از اون بهونه های قشنگ برای شاد بودن بود از اونا که هرچی شاد باشی اون جای خودشو داره
به ویژه اینکه موجب و پایه تغییرات زندگی و پیدا کردن خودمون باشن
هر چند از این اسباب کلی داشته باشی
سالهای هشتاد و هفت تا نود سالهای رادیویی من بود که میتونم بگم مطابق همه سلایق و لذت بخش برای همه میتونست باشه و یه تفاوت خاصی داشت اون طوری هم که از شنونده های قدیمی فهمیدم
وقتی برنامه ای مثل اون وقتا پخش میشه یه حس عجیب پیدا میکنم و واقعً راغب میشم و دلم میخواد بتونم اون برنامه ها رو به دست بیارم
الفبای جوانی هفت ترانه پر خاطره برنامه طنز سه کنج
هفت تاییا برنامه های مناسبتی پر شور و اجراهای طنز علی ضیا و افشین حسین خانی
این جا شب نیست سعید پور محمودی کوچه رادیو و گزارش و طنزهای ندا راد مهر و الهه دهقان نفس عمیق و اما
برنامه ای که بیشترین علاقه رو بهش داشتم بخاطر ویژگیهای ممتازی که برام داشت زیر نور ماه جمعه شبهای شبکه جوان بود
اگه اون موقع هم تلگرامی بود حالا شاید میشد آیتم هاش رو دریافت کنم بخشهایی که سعی میکردم یه ذره هم از دست ندمشون
یه ضبط بزرگ داشتم که وقتی روز تعطیل هم به روستا میرفتیم با خودم میبردمش تا رادیو گوش بدم آنتنش رو بالا میکشیدم و هر طوری بود تحت هر شرایطی توی ماشین مهمونی حیاط توی رفت و آمد بین اتاقها و پذیرایی دستم میگرفتم و باید میفهمیدم داره چی میشه
و پسر دایی نابینام ازم دفاع میکرد وقتی یکی گفت چرا این همه رادیو گوش میدم و با خودم باید ببرم
بله وقتی خیلیها دنیای عالی تو رو نمیفهمن و شادیت رو حس نمیکنن دلیل بر همرنگ شدنت با بیرنگیها نمیشه
همین که برنامه پر از صمیمیت دانش شادی و نشاط و معنویت زیر نور ماه رو داشته باشم انگار که همه اون خاطرات رو دوباره تجربه میکنم
خلاصه اگر دوست دارید خوبه که خاطرات و حس هاتون با رادیو رو به اشتراک بذارید و یا اگه اطلاعاتی دارید که چطور میشه برنامه های اون سالها رو که شاید کسانی یا خود شبکه داشته باشن رو به دست آورد ممنون میشم با ما در میون بذارید