یک نفس مانده
که زمین
ریه هایش را
از هوای بودنت
لبریز کند…
قلب جهان
دارد از دلشوره ی شیرین وصال به معشوقه اش میکوبد،
همه چیز مهیاست برای آمدنت،
از آواز شاد و رقص قناریها در آسمان،
تا فرشی از گل و سبزه به زیر پایت.
تا تن لطیفت را
سرما نیازارد
خورشید
عطر حضورش را
به سر تا سر زمین یخ بسته میپاشد…
و حالا این تویی!
این تویی که
آرام
آرام
میرسی از کوچه های تاریک و سرد زمستان
و با هر قدم نزدیکتر شدنت
جهان را
هوایی تر میکنی…
و اینک،
تنها یک قدم مانده
که جهان
مست شود
و لمس کند
تن لطیف معشوقه اش را…

پ.ن: همیشه روزای آخر سال، یه حس و حال خاص، یه دلتنگی عجیب داشته و داره واسم. دلتنگی واسه خیلیایی که نیستن و دیگه هم نمیشه که باشن، دلتنگی واسه اونایی که هستن و نمیشه حضورشون حس بشه، دلتنگی واسه شادیها و غمهای سالی که گذشت، واسه دیوونه بازیهایی که شاید دیگه نشه که تکرار بشن، واسه گریه ها و خنده ها کنار کسایی که واسم مهمن و برای کسایی که دوسشون داشتم و دارم، واسه…
دلتنگ خیلی چیزام، دلتنگ خیلی کسام که اصلا شاید ندونن به یادشونم و واسشون دعا میکنم.
بهار؟! با تو ام!
تو حتما خیلی خوبی که با اومدنت همه رو شاد میکنی، پس از خدا که خودش از دلم خبر داره بخواه خودش مواظب همه اونایی که دلتنگشونم باشه و هیچ وقت نذاره غم توی دلشون لونه کنه.
امضا، یه دیوونه!
برسد به دست…..
………
بهار!……….