سلام هم محلیها. خوبید؟ خوشید؟ سلامتید؟ ان شاء الله همیشه خوب و خوش باشید و دلتون شاد شاد باشه. ان شاء الله هیچ وقت دلتون نگیره. من که خیلی دلم گرفته. خیلی دلتنگم. دلتنگ پدری که از دستش دادم. پدری که ندارمش که روز پدر رو بهش تبریک بگم. امسال اولین سالیه که ندارمش. اومدم با شما درد دلی کنم، شاید یه کم سبک بشم. هیچ وقت یادم نمیره لحظه ای رو که از دنیا رفت. باورتون نمیشه. هنوزم شبا کابوس می بینم. هنوزم شبا صدای خرخری که لحظه ی آخر از گلوش خارج می شد تو گوشم میپیچه.
روز اول آذر 1395 بود. هم بابا، هم مامان، کمی سرما خورده بودند. صبح که از خواب بیدار شدم، یک کتاب برداشتم تا اسکن کنم. باید برای کارای پایان نامه ازش استفاده می کردم. بابا از خواب بیدار شد. به مامان گفت: «پا شو بریم دکتر. دو تامون سرما خوردیم، بالاخره دکتر یه چیزی میگه. پا شو.» مامان گفت: «نه، من نمیام. خودت برو.» خلاصه هرچی بابا گفت، مامان گوشش بدهکار نبود. بابا لباسی که مامان تازه براش بافته بود تنش کرد و گفت: «چیزی از بیرون نمیخواید؟؟» مامان گفت: «فقط اگه لیمو شیرین و شلغم دیدی بگیر، برا سرما خوردگی خوبه.» بابا خداحافظی کرد و رفت. منم رفتم تو اتاقم تا کتاب رو اسکن کنم. بابا اومد. دکتر فقط دو سه تا قرص سرما خوردگی بهش داد. موقع اذان شد. نمیدونم چرا اون روز بابا نمازش بیشتر طول کشید. به سجده رفت و خیلی طول کشید بلند بشه. موقع ناهار شد. مامان آبگوشت درست کرده بود. سفره رو پهن کردیم. ناهار خوردیم و مامان که خیلی هم حالش خوب نبود رفت بخوابه. منم رفتم تا ظرفها رو بشویم. خواهری دارم که هم نابیناست، هم عقب مانده ی ذهنی. بابا رفت تا زیر سفره ای رو تو حیاط تکون بده و بیاره برا خواهرم. آخه فاطمه عادت داره بعد از اینکه غذاشو خورد، زیر سفره ای پیشش باشه و آب بخوره و خودش زیر سفره ای رو ببره آشپزخونه. خلاصه، من اومدم سراغ ظرفها، توی یه کاسه نون خرد شده و از این چیزا پیدا کردم. خواستم بیام از مامان بپرسم غذای مرغ ها رو کجا گذاشته که این نون خردها رو بریزم توش. همون موقع مامان صدام کرد. صدای خرخر شنیدم. بدو بدو از آشپزخونه اومدم بیرون، دیدم بابا جلوی در ورودی خوابیده و از گلوش صدای خرخر میاد. اولش فکر کردم داره باهامون شوخی می کنه. پیش خودم گفتم الان پا میشه. مامان گفت: چی کار کنیم؟؟ مامان همش بابا رو صدا میزد. اما بابا نمیتونست جواب بده. من زبونم قفل شده بود. نمیدونستم باید چی کار کنم. یه کم گذشت، فقط تونستم بگم زنگ بزن به امیر بیاد. امیر شوهر خواهرمه. مامان رفت، زنگ زد. امیر گفت: به اورژانس زنگ بزنید. الان منم میام. مامان زنگ زد به اورژانس. مامان گفت یه بالش بیار بذاریم زیر سرش شاید بهتر شه. بالش اوردم. اما فایده نداشت. بابا دندون مصنوعی داشت. به مامان گفتم اگه میتونی دندوناشو دربیار که نره تو حلقش. مامان دندوناشو درآورد. لباس آوردیم تنش کنیم. تا اورژانس که میاد خواست ببرتش بیمارستان، سردش نشه. دستم رو که گذاشتم رو دستش، احساس کردم داره میلرزه. دیگه صدای خرخر از گلوش نمی اومد. اورژانس اومد. شوک بهش وارد کردند، خلاصه هر کاری کردند، بر نگشت. از دنیا رفت. به دلیل ایست قلبی.
خیلی سخته دوستان. خیلی. هنوزم احساس می کنم جلوی در ورودی خوابیده. هنوزم انگار صداشو می شنوم. امسال روز پدر رو به کی تبریک بگم؟ فاطمه هنوزم بهونه بابا میگیره. مامان هنوزم حال و هوای خوبی پیدا نکرده و من هنوزم نتونستم رو پایان نامه کار کنم. تا بهمن باید دفاع می کردم، اما نشد. اگه بابا مدتی تو بیمارستان بستری بود، شاید تا این حد سخت نبود برامون. نمیدونم. خلاصه خیلی خیلی محتاجیم به دعاتون دوستان. خیلی.