سلام سجاد جان
درکت میکنم چرا که خودمم سنین و موقعیتهای مشابه تورو تجربه کردم. چیزی که بنظر من میرسه اینه که بهتره همیشه به چیزهایی فکر کنی که ارزش معنوی یا حتی مادی بیشتری دارند. و دیگه اینکه سعی کن و سعی کن هیچگاه به هیچ چیز و هیچ کس وابسته نشی, حتی به پدر و مادرت, ببین وابستگی با دوست داشتن خیلی خیلی فرق میکنه. الآن من مهدی پدرم رو دوست دارم اما بهش وابستگی عاطفی ندارم! چرا؟ خب بخاطر اینکه دنیا فانی هست اومد و بعد صد سال خدای نکرده پدرم فوت کرد! اون وقت من باید خودم رو بکشم که! اما با از دست رفتن عزیزان یا فرقی نمیکنه با قطع رابطه دیگران با ما زندگی به آخر نمیرسه, زندگی ادامه داره, چه تو بخوای چه تو نخوای ابر و باد و مه و خورشید و فلک در گردش هستند, چه ناراحت باشی یا خوشحال, عمر میگذره.
پس سعی کن و تمام تلاشت رو بکار ببر که هیچوقت به هیچ کس وابسته نشی. تازه! این وابستگی در بسیاری از موارد هم ممکنه به ضررت تمام بشه چرا که متأسفانه همیشه هستند افرادی که به محض اینکه فهمیدند به اونها وابسته شدی از سر غرض یا دور از جناب مرض سو استفاده میکنند و تعمداً باهات قطع ارتباط میکنند تا بهت از نظر عاطفی ضربه بزنند, چون میدونند بهشون وابسته هستی و از دوریشون رنج خواهی کشید. سجاد جان دکتر انوشه حرف قشنگی میزنه میگه: گُریزونی آویزونه, آویزونی گُریزونه. یعنی هرچی به دیگران حالا فرقی نداره چه جنس مخالف باشه یا موافق پیله کنی طرف ازت فرار میکنه, اما هرچی بهش محل نگذاری و قطع ارتباطاتش رو برا خودش و خودت عادی جلوه بدی و به زندگیت ادامه بدی و حتی از این بالاتر عادی باشی برعکس میبینی که همین طرف, بیشتر خواهان اتصال ارتباطش با تو میشه.
و کلام آخرم اینکه من سخنی رو از امام علی علیهالسلام به مضمون برات نقل میکنم و تو از درونش اون حرفی رو که میخوام بهت بگم رو بگیر و بقول معروف بگیر تا آخرشو که چی میخوام بگم:
ایشون به فرزندشون فرمودند: هیچگاه راز دلت رو با دوستت در میان مگذار چرا که بیم آن است که روزی دشمن تو گردد, و هیچگاه با دشمنت دشمنی نکن چرا که امیدست روزی دوست تو گردد.
یه چیزی رو در لفافه بهت میگم: من هم از عمل نکردن به همین حدیث ضربه خوردم.
دیگه سجاد جان,تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل.
یا علی/موفق باشی.