خانه
جستجو
Close this search box.
جستجو

ما خاطرات خود را برای چی و کی نگهداری می کنیم!

آیا من می تونم آن طور که دوست دارم زنده بودنمو تضمین کنم!
ضمن درود فراوان و عرض ادب!
دوستان عزیز من امروز نشستم و فکر کردم که چقدر از عمرم باقی مانده و تا چند سال آینده زنده هستم و طول و عرض زندگیم را بررسی کردم…
بنده به نتایج خوبی رسیدم
من تا دیروزها خاطراتم را ضبط می کردم و در گوشی یا کامپیوتر ذخیره می کردم. بنده تصمیم گرفتم که از این پس از عرض زندگیم باید لذت ببرم و با طول زندگیم کاری نداشته باشم.
به نظر من خاطراتی که در مغز انسان هستند خاطرات خوبی هستند و خاطراتی که برای دیگران تعریف کردنشان کمی مفید است خوبند و خاطراتی که فقط ذخیره شوند و به کار کسی نیاید و پس از مردن من به کار کسی نیاید همان بهتر که در جایی ذخیره نشود و پاک شوند
ذخیره ی بعضی از خاطرات بسیار خطرناکند و اگر به جز صاحب آن ها به دست کسی دیگر بی افتد ماجراهایی به بار خواهد آورد همان بهتر که پاکشان کنیم و برای نگهداریشان تلاش نکنیم…
ما باید مطالبی را نگهداری کنیم که برای دیگران هم مفید باشد
ما باید آموزش هایی را نگهداری کنیم که برای دیگران مفید باشد
بعضی از صداهای ضبط شده در مبایل یا کامپیوتر مفید هستند و بعضی دیگر مفید که نیستند باعث ناراحتی دیگران هم می شوند
مثلا من نوارهایی دارم که در زمانی که در مرکز نابینایان با دوستانم بوده ام ضبط کرده ام و جزئی از خاطراتم به حساب می آید اما برای هیچکس بعد از من مفید نیست
شاید من سالی یک بار هم آن خاطرات را گوش نکنم و به آنها سر نزنم و از آن استفاده نکنم پس چرا باید از آنها مواظبت کنم و نگهداری آن چه فایده ای دارد؟
اگر من نوعی پیشبینی کنم که تا دو سال دیگر زنده هستم بهتر است به خودسازی دست بزنم و خاطراتی که بی جهت نگهداری کرده ام و برای کسی مفید نیستند را پاک کنم و فقط در ذهنم از آن ها لذت ببرم…
من تا چندی قبل فکر می کردم بعد از بازنشستگی از اداره باید سرگرمی های زیادی داشته باشم و به بررسی خاطرات ذخیره شده ام بپردازم اما اکنون به این نتیجه رسیده ام که مگر من چند سال دیگر زنده هستم که این همه خاطرات بی فایده را نگه داشته ام و نوار کاست از رده خارج شده است و کارایی آنچنانی ندارد و در آینده هم کارت حافظه گوشی یا فلش هم مانند نوار کاست از رده خارج می شود یا تاریخ انقضایش می رسد و خراب می شود
پس لزومی ندارد که من خودم را خسته کنم و به ضبط و نگهداری بعضی چیزها بپردازم که برای هیچکس حتی خودم مفید فایده نیستند
خب دوستان عزیز من شاید نتوانسته باشم منظورم را خوب بیان کنم
اما چیزهایی که امروز در ذهنم ردیابی شدند را اینجا بیان کردم
حالا شما بیایید بیشتر بگویید تا بهتر به نتیجه برسیم…
من از خودم گفتم و خودم را مثال زدم و شما هم بیایید از خودتان بگویید و نظر دهید که ما باید از طول زندگی لذت ببریم یا از عرض زندگی…
کدام یک لذت بخش تر است
با تشکر فراوان!

۱۷ دیدگاه دربارهٔ «ما خاطرات خود را برای چی و کی نگهداری می کنیم!»

سلام عدسی. باهات موافقم. یعنی پیش از این ها موافق نبودم ولی حالا هستم. خاطره ها جاشون داخل دل و ذهنه نه داخل حافظه های نوار و گوشی. ذهن فرمت نداره ولی نوار کاست خراب میشه کارت حافظه هم از بین میره و همیشه باید دلواپس خاطره های ثبت شده باشیم که از دستشون ندیم. تازه ذهن و دل ما دست کسی ننمی افتن ولی نوار و گوشی هر زمان ممکنه به دست اشخاصی بی افته که به خاطره هامون دستبرد بزنن. این افتضاحه. من زمانی خاطره هامم رو ثبت می کردم. حالا هم شاید ثبتشون کنم ولی شبیه گذشته ها به ثبت و حفظشون اصرار ندارم. خاطره های من مال خودم هستن. شیرین هاش داخل دلم ثبت میشن و تلخ هاش داخل قاب های تجربه. بعد از خودم هم همراه خودم خاک میشن. دلیلی نداره یادگار هایی ازم باقی بمونه که در زمان حیات یا بعد از حیاتم کشف بشن و چه بسا که واسه افرادی دردسر درست کنن و ناله نفرین پشت سرم باشه خخخ! ولی جدی خاطرات عزیز و با ارزش هستن. اما بهتره در وجود خودمون حفظشون کنیم و خلاصه اینکه طول زندگی رو عشقه بیخیال عرضش!
همیشه شاد باشی با۱جهان خاطرات شاد و۱عمر طولانیه سراسر شادی!

به نام دوست که هرچه می کشیم از اوست. عطف به مُهملات مندرج در فوق، این جانب تصمیم به التذاذ از عرض زندگی گرفته در راستای تحقق این هدف خداپسندانه، تمامی عکس های مربوط به گذشته ام را از روی هارد حذف و برایشان از درگاه یو اس بی طلب مغفرت کردم. امید است این اقدام ناجوانمردانه توانسته باشد به قدر پشکلی به ترویج نظرات بیمارگونه جناب عالی کمک کرده باشد. پساپیش از ویراستاران محترم به دلیل حذف این نامه تشکر نموده برایشان خسته نباشید آرزومندم.

سلام بر عدسی عزیز
والا نظر خاصی ندارم. بستگی به خودِ شخص داره و حالاتش. ممکنه امروز خوشش بیاد ضبط کنه ممکنه فردا پشیمون بشه. اما
اما نوارهایی که شاید بیش از ۲۰ سال پیش با دوستان ضبط کردید بنظرم شنیدنیِ. حس و حال اون موقعا و جروبحث یا شوخی یا سربهسر گذاشتن دیگران اونم زنده مثل مستند خیلی جالب میتونه باشه. نوارهات رو فایل صوتی کن و خوبهاش رو بذار محله.
موفق و شاد شاد باشی

سلام عدسی.
به نظرم جای خاطرات توی ذهن و وجود ماست و اصلا لزومی نداره که بخواهیم اونها رو ثبت کنیم. چون همون طور که خودت گفتی ممکنه بعدا برات درد سر بشه.
اما تا به حال به طول و عرض زندگی توجه نکردم چون کسی از یه دقیقه دیگه اش خبر نداره دیگه چه برسه بخواد به طول و عرضش فکر کنه.
مرسی از بابت پستت.
شاد باشی.

ضمن درود فراوان و عرض ادب!
با تشکر از دوستانی که به بنده لطف کردند و در پستم نظر دادند…
با عرض پوزش از همه ی دوستان که فرصت نداشتم به تک تک جواب دهم و این موضوع را کم لطفی از جانب بنده ندانید…
من در این باورم که فکر یک ساعت به از هفتاد سال طاعت است و بیشتر اوقات برای اتفاقاتی که برایم می افتد با خودم خلوت میکنم و فکر میکنم تا بهتر به نتیجه برسم…
بنده بخاطر خوب فکر کردن همیشه شاد و شاداب و خندان هستم و به غمها و مشکلات کاری ندارم و فقط شادی و خنده را دوست دارم و سعی میکنم اطرافیانم را هم شاد کنم و بخندانم تا همیشه شاداب و خندان باشند…
موفق باشید!

دیدگاهتان را بنویسید