درود دوستای گل گوش‌کنی

خیلی وقت بود می‌خواستم یه پست کلا غیر فنی اینجا بذارم، ولی نمی‌دونستم چی بنویسم. نه که الآن هم می‌دونم چی می‌خوام بنویسم، ولی به هر حال باید یه بار این کار رو می‌کردم.

خب زندگی چطور باهاتون سر می‌کنه. امیدوارم همتون خوشحالتر از من باشید.

خب اول چی… ترم آخرم رو بلاخره گذروندم. همه نمره‌ها قبولی بودن، حالا باید ببینم چیکار باید بکنم مدرک بی ارزشم رو بگیرم. البته اگه بدشانسی همیشگیم یهو نپره وسط و مثلا موریانه‌ها پروندم رو نخورده باشن و یکی چای توی کامپیوتری که اطلاعاتم رو نگه می‌داره نریخته باشه.

حالا با مدرک پیام دور چیکار می‌شه کرد نمی‌دونم. کلا می‌تونم به پیشنهاد معمول بذار در کوزه آبش رو بخور عمل کنم، ولی خوب، من آب جوهری دوست ندارم. شاید باهاش موشک درست کنم و استکبار جهانی رو باهاش بزنم. واسه‌ی فوق هم که کلا ثبت نام نکردم… یعنی می‌خواستم ثبت نام کنم ولی تاریخش رو از دست دادم.

فعلا که تا حدی مشغولم. صبح زود می‌زنم از خونه بیرون واسه‌ی کار و معمولا بعد از ظهر حدود ۳ ۴ برمی‌گردم. هیچوقت فکرش رو نمی‌کردم یه روز تنها حتی تا بقالی سر خیابون هم برم. چه برسه با اتوبوس هر روز اون همه راه رو برم و بیام. هرچند کلا فقط این یکی مصیر رو بلدم و اگه یه خورده از مصیر خارج بشم کلا گم گم می‌شم. کلی هم گیج‌بازی در میارم و دست و پا چلفتی هستم.

توی این چند وقت نیمه استقلال چیزای مختلفی تجربه کردم. مسخره‌ترینش وقتی بود که یه پیرزن بهم پول داد که کلی به قول مجتبی غرور کاذبم رو خدشه‌دار کرد و دردسر‌ ساز‌ترینش وقتی بود که پام رو به فنا دادم و مجبور شدم کلی این دکتر و اون دکتر برم که هی می‌گفتن چیزی نیست ولی بعد بدتر ورم و درد می‌کرد و آخرش یه هفته با یه آتل سنگین توی خونه ولو شدم.

کلا همه‌ی این چیزا البته خیلی حس و حالم رو عوض نکرده. هنوز تقریبا همونقدر افسرده و بی‌انگیزه هستم. ولی به قول شاعر این نیز بگذرد.

خب از تلاشم برای رسیدن به استقلال و از طریق اون به پیروزی و بعد بارسلونا و منچستر یونایتد صحبت کردم. برم سراغ عشق دیرینم، کتاب. اوناییتون که اهلش هستید، ببینم این روزا چی می‌کشید… اهم… منظورم اینه که چی می‌خونید؟ من اخیرا یه رمان از استیون کینگ به اسم 11/22/63 که فکر کنم به فارسی 22/11/63 ترجمه شده باشه رو خوندم که توی Goodreads بهش ۴ تا ستاره دادم. خیلی داستان عالی بود، من فقط رمانس کم و بیش آبکیشو دوست نداشتم. در مورد یه معلم انگلیسی بود که به گذشته، دقیقتر بگم، ۲۲ نوامبر ۱۹۶۳ سفر کرد تا سعی کنه و جان کِنِدی یکی از رایس جمهور‌های امریکا که توی این تاریخ به قتل رسید رو نجات بده تا شاید جلوی جنگ ویتنام رو بگیره. شاید از این خلاصه فکر کنید که رمان سیاسیه، ولی در واقع مخلوطی هست از چند ژانر، از علمی تخیلی گرفته تا نیمه‌تاریخی تا رمانس.

الان دارم The Murder of Roger Ackroyd (قتل راجِر اَکْرُیْد) نوشته‌ی آگاتا کریستی رو می‌خونم و The Moon is a Harsh Mistress که فکر کنم ترجمه‌ی عنوانش یه چیزی باشه شبیه ماه بانوییست تندخو نوشته‌ی رابرت ای. هاینلاین رو توی صف نگه داشتم که امیدوارم بعدا بخونم.

خب زیاد وراجی کردم. اما خب، زیاد سخت نگیرید. احتمالا ماه‌ها از اینجور پستا نمی‌دم.

آباد و آزاد باشید.