به نام خداوندی که عقل را آفرید تا آدم نتواند عین آدم شاد باشد.

ما داشتیم پیش خودمان فکر می‌کردیم که چکار کنیم تا محله نابینایان صفای بیشتری پیدا کند. این «ما» که می گوییم با صدای گاو یکی نیست، اما راستش فرق زیادی هم ندارد. خب داشتیم می‌گفتیم: خلاصه به سرمان این اندیشه مبارک خطور کرد که چون در دوران طفولیت هر دوشنبه زنگ انشا داشتیم، ما هم به حرمت آن روز، هر هفته روزهای دوشنبه زنگی را به درس شیرین و بی‌خاصیت انشا اختصاص بدهیم تا هم وقت خودمان و دیگران را تلف کنیم و هم از این راه بتوانیم در راه زوال فرهنگ جامعه گامی هرچند الکی برداریم. ما قول می‌دهیم در این انشاها از چپ و راست و سایر جهات اصلی و فرعی صحبت کنیم و موهومات ذهنی خود را به خورد شما بدهیم. خلاصه بعد از مشورت با خودمان، املای کلمات در میان روشندلان را به عنوان موضوع نخست برگزیدیم و او را به میان مردم فرستادیم… نه ببخشید، و درباره آن دست به قلم شدیم.

نوشتن صحیح کلمات یکی از مسایل و موضوعات بی‌اهمیتی است که امروزه متأسفانه ذهن گروهی خرده‌بین مریض‌القلب را به خود جلب کرده است. این عده معلوم‌الحال که خیلی هم ادعای فضل و فضولاتشان می‌شود، به جای دقت به مضمون نوشته‌ها، محتوای آن‌ها را وارسیده، صورت‌های نوشتاری را که خودشان نمی‌پسندند یا هنر استفاده‌اش را ندارند به اسم غلط املایی و برای تقرب به مدیران و ویراستاران گوشزد می‌کنند.

اما به نظر ما که خیلی هم نظرمان صائب است، وقتی تاریک‌دلان در رسانه‌های بصری خود زحمت رعایت صورت درست نوشتاری کلمات را به خود می‌دهند، ضرورتی ندارد ما روشندلان دوباره‌کاری کرده انرژی خود را به جای پرداختن به مقولاتی مانند استقلال، عدم وابستگی، مستقل بودن و هزاران هزار مترادف دیگر صرف این بچه‌بازی‌ها بکنیم. مثلا اینکه ساندویچ با سین یا صاد نوشته شود، چه تغییری در مزه آن ایجاد می‌کند؟ آیا اگر افلیج را به جای الف با عین بنویسیم پس از انجام تمرینات فشرده به مقام قهرمانی دوی ماراتون نایل می‌شود؟

نکته دیگر اینکه هیچ کس نمی‌تواند پیشرفت علم و فن‌آوری و تأثیر آن بر زندگی انسان را نادیده بگیرد. از کجا معلوم همان طور که علم پیشرفت کرده و ما امروزه به جای خر و قاطر از پراید استفاده می کنیم، فردا علم چنان پیشرفت نکند که اگر روزنامه را با ذال هم بنویسیم کسی خودش را به تعجب نزند؟ اصلا از کجا معلوم در آینده و با پیشرفت علم مشخص نشود که روزنامه در ابتدا با ذال بوده و عده‌ای برای تأمین مطامع خود صورت ظاهری آن را عوض کرده‌اند؟

پس چنان که نمی‌بینیم، املای صحیح کلمات هیچ دردی از ما درمان نمی‌کند و در عوض ما را از پرداختن به مسایل مهم‌تری همچون زمان واریز یارانه‌ها، میزان مستمری بهزیستی، تعداد کامنت‌های دریافتی در محله و مواردی از این دست و آن پا باز می‌دارد. به امید روزی که هیچ کلاغی به این خاطر که با ص نوشته شده از رسیدن به خانه محروم نشود و هیچ بنی بشری به خاطر یاد دادن املای کلمات پول مفت از دولت نگیرد.