خانه
جستجو
Close this search box.
جستجو

ساده ولی واقعی

شب بود ساعت 12 خوابیده بودم بعد از 90 و بوقی خیر سرم زود خوابیده بودم آره همین چند شب پیش بود همین طور که بین خواب و بیداری بودم خانم صدا زد احمدرضا:
هااااا احمدرضا. هاااا. چیه بابا خوابیدم چی کارم داری؟
خانم: حلالم می کنی؟ من: آره عزیز دلم الآن بگیر بخواب صبح که بیدار شدیم می برمت لب باغچه با یه چاقو سرت را می بُرَم تا حلال بشی. خانم: احمدرضا شوخی نکن حالم خوب نیست. کمی نگران شدم دست روی پیشونیش گذاشتم من: چرا این قدر پیشونی و بدنت سردِ؟ خانم: گفتم که حالم خوب نیست دارم می میرم اِ خدا نکنه زبونت را گاز بگیر ولی حالا اگر بعد از صد و بیست سال خواستی بمیری یه جانشین ناز و زیبا واست پیدا می کنم خانم: انشا الله اون جانشین زودتر از من بمیره من: ای بابا دم مرگم دست از حسادت زنانه بر نمی داری؟ خانم: جون من دیگه شوخی نکن میگم دارم می میرم.
من که واقعا نگران شده بودم فورا خواهر خانمم که اتفاقا اون شب منزل ما بود را از خواب بیدار کردم بهش گفتم مواظب بچه ها باش تا من خانم را ببرم بیمارستان بعد از این که لباسامون را پوشیدیم خواستم به آژانس زنگ بزنم
خانم: نه با ماشین خودمون میریم من: انتظار که نداری من پشت فرمون بشینم خانم: خودم میشینم من: عزیز دلم من هزار تا آرزو دارم بابا حالت خوب نیست می زنی می کشیمون خانم: اِ که بعد از من بری زن بگیری؟
خلاصه بعد از کلی پافشاری بی نتیجه از طرف من و خواهر خانمم راضی نشد که با آژانس بریم نشست پشت فرمون و حرکت کردیم توی راه با سرعت خیلی آروم می رفتیم من هم هر یک دقیقه یک بار صداش می زدم آخه واقعا نگران شده بودم
خانم: میشه گردنم را ماساژ بدی؟ آخه خیلی درد می کنه. من: ای بابا خانم شاید ماشین گشت از این جا رد بشه و ما را توی این وضعیت ببینه اون وقت نمیگی چه فکرایی پیش خودشون می کنن؟ تازه به فکر هم که بسنده نمی کنن میان می گیرن می برنمون اون وقت ما تا بخوایم ثابت کنیم زن و شوهریم شما زبونم لال به رحمت ایزدی پیوستی خانم: اونی که می خوای بگیریش بمیره من: اون که صد البته عزیزم اصلا اول و وسط و آخر همه خانمای گل دنیا خودتی می دونی که چه قدر دوستت دارم خانم: منم عاشقتم
بعد از چند دقیقه پر استرس به بیمارستان رسیدیم خانم بدون این که توجه کنه ماشین را کج پارک کرد و از ماشین پیاده شدیم حالا خانم تلو تلو می خورد و برای این که زمین نخوره تمام وزنش را روی من انداخته بود به در پذیرش رسیدیم هزینه ویزیت را پرداختم و یه کاغذ تحویل گرفتم و خوشبختانه خلوت بود و فوری وارد مطب دکتر شدیم دکتر تشخیص حمله میگرنی داد و گفت واستون دو تا آمپول می نویسم خانم: نه تو را خدا آقای دکتر آمپول نمی خوام دکتر گفت چه کار کنم آقا من: بی خیال دکتر بنویس آمپول را عشق است.
از مطب دکتر بیرون اومدیم و به سمت داروخونه رفتیم دفترچه را تحویل دادم بعد روی صندلی نشستیم تا نوبت مون بشه بعد از این که دارو ها را تحویل گرفتم به سمت اتاق تزریق رفتیم خانم پرستار گفت کدوم تون باید تزریق کنید خانم پیش دستی کرد و گفت خانم پرستار شوهرم باید آمپول بزنه با دست راست یه پشت گردنی آروم بهش زدم و گفتم خانم یعنی چی؟ ما با هم شوخی داشتیم ولی شوخی به این خطرناکی نداشتیم آخه من از سوزن خیلی می ترسم پرستار خندید و گفت بالاخره تزریق مال کدوم تون هست من: مال ایشون پرستار با خنده برید بخوابید روی تخت خلاصه به هر بدبختی بود خانم حاضر شد آمپول بزنه بگذریم که چه قدر کولی بازی در آورد تا تزریق انجام شد البته بین خودمون بمونه منم هر وقت می خوام آمپول بزنم همین قدر کولی بازی در میارم یه بار که داشتم توی همین بیمارستان آمپول می زدم شروع کردم به آه و ناله که بابام بابام بابا بیا که بچت را کشتن یه دفعه یه خانم از بالای سرم گفت آقای میرزایی شما هستید مثل برق از جام پریدم یکی از همکارام بود ای بابا خانم شما این جا چی کار می کنید؟ بعدشم رفت واسه همکارای دیگه تعریف کرد و تا چند وقتی سوژه بودیم
بعد از تزریق از خانم خواستم چند دقیقه روی تخت دراز بکشه تا حالش بهتر بشه وقتی خانم کمی استراحت کرد به طرف ماشین راه افتادیم وقتی به ماشین رسیدیم
خانم: احمدرضا بدبخت شدیم. من: چرا؟ ماشین را بردن؟ خانم: نه یه برگ جریمه گذاشتن زیر برف پاککن من: خانم مثل این که حالت خوش نیست آخه نصف شبی اونم توی بیمارستان پلیس چی کار می کنه؟ برشدار ببین چی هست؟ خانم: با خنده می دونی چی نوشته؟ نوشته پراید محترم فرهنگ پارک کردن را اصلا نمی دانی لطفا در پارک کردن کمی بیشتر دقت کنید
هر دو زدیم زیر خنده آخه دو سه سال پیش هم توی همین بیمارستان تقریبا همین یادداشت را زیر برف پاککن گذاشته بودن سوار ماشین شدیم خانم که حالا کمی حالش بهتر شده بود گفت می دونی حالا چی می چسبه؟ من: آره بریم کپه بگذاریم و بخوابیم خانم: نه عزیزم بریم یه بستنی بخوریم. من: جااااان؟ یعنی حالت خوب شد؟! خانم: بهتر شدم من: اون وقت آقای بستنی نمیگه این زن شوهر کمپلت طعتیلن؟ خانم: بگه به اون چه ربطی داره؟ من: بریم دیوونگی را عشقست رفتیم و دو تا بستنی گرفتیم و توی بولوار نشستیم و خوردیم انصافا خیلی حال داد
راستی درود بر شما دوستان عزیزم گفتم این خاطره را با شما به اشتراک بگذارم امیدوارم که پسندیده باشید

۶۶ دیدگاه دربارهٔ «ساده ولی واقعی»

سلام. بعد از مدتها میریم که یه طلا داشته باشیم.
خیلی باحال بود. منم از آمپول میترسم. راستی در گوشتو بیااااار، پریسیما هم میترسه خخخ. یعنی هر کدوممون مریض بشیم باید یه تیم بیاد ببره ما رو دوا درمونمون کنه خخخ. در کل خاطره ی باحالی بود. به خصوص بستنی آخرش. امیدوارم همیشه همگی خانواده سلامت باشید.

سلام!
خاطره‌های از این جنس هم در نوع خودشون جالبند.
سال‌هاست که دیگه آمپول نزدم اما یادمه بچگی‌هام اینقدر آمپول زده بودم که دیگه برام عادی شده بود. یه بار هم که با زکریا موسوی که میشناسیش رفتم دکتر، از این آرامشم موقع تزریق آمپول تعجب کرده بود.

سلام اوخخ میییترسم
نهههه امروز هم قراره دکتر برم که از اونجایی که دکترمون همیشه با همینا ازمون پذیرایی میکنه بی‌شک از الن تا ظهر دغ میکنم
خدااایاااااا کمک اووووویییی دارم از حاله بد میمیرم. هههه الهی همیشه سلامت باشید.

درود بر بهار خانم
یه چیزی بگم نه نمیگم ولش بابا میگم وقتی یه خانم میگه خیلی حالم بد هست نصفش ناز هست البته این بیشتر درباره خانم های مزدوج هست شامل دختر خانم های مجرد شدیدا بابایی هم میشه

احمد رضا اصل قضیه همون بستنی بوده یعنی اگه همون اول که گفت حالش خوب نیست گفته بودی که موافقی بریم بیرون بستنی بزنیم کلا حالش خوب میشد و دیگه نیازی به دوا دکتر نمیشد خخخخ میگی نه از خودش بپرس بگو عمو اینطوری میگه اگه تایید نکرد که عمو درست میگه. این حمله میگرنی نبوده بیشتر لوس کردنی بووووده من این بهترین موجودات روزگارو میشناسم خخخخ سلام بشون برسون منتظرتون هستیم

میگم دکتر یه وقت نری پیش عمو حسین چیز یاد بگیری بد آموزی داره آخه ما پارسال رفتیم کلی ضرر کردیم وقتی برگشتیم خانم همش می گفت از حسین آقا یاد بگیر که خیلی به خانمش توی کار های خونه کمک می کنه ظرف می شوره و تمام کار ها را انجام میده خلاصه رسما بدبخت شدیم البته منم کمک می کردم و می کنم ولی به اندازه عمو نه

درود. آقایون ببینید: این خاطره که آقا معلم برامون تعریف کرده به خوبی مضایای داشتن یه زن ناز و مامانی بینا رو بهمون نشون میده. حالا اگه خانم هم نابینا بودن این خاطره با حال به یک نیمه تراژدی مبدل می شد. پس برید خانم های بینا رو بگیرید و از این خاطره های قشنگ بسازید و بیاید اینجا بنویسید تا من بد بخت هم بتونم بخونمشون و یخورده دلم شااااااد بشه.

درود بر تو
آخه من الآن چی بگم؟ فروغ خدا وکیلی اینی که نوشتی فحش بود یا تعریف؟ آخه می دونی که من لرم بعضی جاها را خوب متوجه نمیشم دکتر تو که مترجمی خوندی بیا ترجمه کن نه باور کن اگر نابینا بود به تراژدی تبدیل نمی شد این بستگی به سلیقه ما داره که چطور با قضیه کنار بیایم اطمینان داشته باش من اگر با نابینا هم ازدواج می کردم قطعا موفق بودم چون به خودم ایمان کامل دارم پرانتز باز اعتماد به نفسم توی حلق دکتر پرانتز بسته
به هر حال فروغ جان آبجی گلم فرقی نمی کنه بینا یا نابینا مهم این هست که سلیقه تو و روحیه تو چی می پسنده؟ و می خوام باور کنی هدف من فقط نوشتن یک خاطره بود و بس همون طور که اگر خانمم نابینا بود بازم می نوشتم از صمیم قلب آرزو می کنم تو به چیزی که می خوای برسی و خوشبخت ترین باشی

آقا اجازه به خدا من چیز خاصی نمی خوام. فقط دلم می خواد که همگی بیاید اینجا از این خاطرات قشنگ بنویسید که با خوندنشون لذت ببرم از زندگی. این چیزی که گفتم فقط یه طور مخ زدن پسر ها بود واس این که برن زن های بینا بگیرن که بتونن خاطرات قشنگ برام بنویسن اینجا.

واجب شد یک نکته را روشن کنم
ببینید دوستان هدف بنده از نوشتن این خاطره فقط نوشتن خاطره بوده و بس میخوام باور کنید هدفم پیچیدن نسخه واسه کسی نبوده و نیست من همیشه گفتم هر کس باید هر چی سلیقه و روحیه اش بهش میگه همون کار را انجام بده در جواب کسانی هم از من می پرسن به نظر تو ما بینا ازدواج کنیم یا نابینا؟ میگم ببین سلیقه و روحیه تو چی میگه؟ ببین با کدوم راحتی هر چند من حتی اگر با نابینا هم ازدواج می کردم بازم موفق بودم ولی واقعیت این هست که من این طوری راحت تر بودم
زمانی که همین شهروز خودمون می خواست تصمیم به ازدواج بگیره یه پست زد و به نوعی از دیگران نظر خواست من چون متوجه شدم که تمایل خود شهروز به ازدواج درون گروهی هست تشویقش کردم که حتی خود شهروز هم تعجب کرد و گفت توقع نداشتم از تو دلگرمی بشنوم فکر می کردم تو جبهه بگیری حیف که بلد نیستم لینک بگذارم وگرنه لینکش را این جا قرار می دادم
البته من خیلی قبل پیش در پست یکی از دوستان با این گونه ازدواج ها مخالفت کردم و دلایل خودم را هم به صورت کاملا منطقی بیان کردم ولی باید در نظر بگیرید که اون یه پست نظر خواهی بود و من در پست هم نهایتا با جمع کردن نظراتم اون را تعدیل کردم
و یه نکته این که شاید مقصر کسانی باشن که ازدواج درون گروهی کردن. چرا افرادی که چنین ازدواج هایی داشتن نمیان و تجربیات و خاطرات شون را در اختیار دوستان شون قرار نمیدن؟ چرا مثلا وقتی به یه خرید دو نفره میرن نمیان این جا بنویسن؟ من گوشکن را به عنوان یه برند واسه نابینایان قبول دارم پس اگر چیزی این جا گفته بشه خیلی ها می خونن و استفاده می کنن حتی اشکان هم که توی یه رسانه ملی داره فعالیت می کنه در این رابطه چندان راضی کننده عمل نکرده البته و صد البته که اشکان و و برنامه شش نقطه در رابطه با مسایل دیگه بسیار خوب و قوی عمل کردن و خیلی هم راضی کننده بودن و در این رابطه شاید اون قدر ها خوب نبودن این را هم باید بگم که شاید اصولا هدف گذاری این برنامه چنین اقتضا می کرده و محدودیت زمان و وسعت موضوعات مختلف چنین اجازه ای به اون ها نمی داده

سلام احمد رضا خدا را شکر که از آمپول میترسی من بیچاره هر وقت آمپول میزدم میخندیدم نمیدونم یه جایی شنیدم خدا به اندازه طاقت طرف اونو امتحان میکنه منم با این خنده های بیجا شدم آبکش خخخخخخخخخ
البته با این نظر آخرتون کاملا موافقم باید هر کاری دلتون میگه بکنید.موفق و سربلند باشی احمد رضا

سلام امیدوارم این زندگی با صفا و پر از مهر و محبت تون پایدار و بی بلا بمونه. من هم ازش می ترسیدم ولی یه آقا دکتره بین من و اون آشتی برقرار کرد و الآن ازش نمی ترسم. دیدید حتی اسمش رو هم نمی برم چقدر با هم دوستیم!!!!آآآآآآآآآآآآآااااااآآآآمپووووووووووووووول.

سلام و درود بر آقا معلم خوب محله
خوبید آیا
خب مرسی که این خاطره رو با ماها به اشتراک گذاشتین
میگم خب من که مجردم و راحت از هفتاد میلیارد دولت آزاد ولی خب اگه مشکل بیخونگی بیپولی بیکاری و از همه مهمتر مشکل وجود یه همسر خوب بساز نجیب خانم همراه و هم مسیر حل بشه شاید منِ احمد حاضر شدم میگم شاید حاضر شدم منم متعهل بشم حالا که فعلاً که هیچ کدوم از جمله کار خونه پول و همسر مورد نظر وجود نداره
به هر حال مرسی بابت این پست روزتون خوش و به نیک کامی و خدا نگهدار

درود بر احمد
میگم این هفتاد میلیارد را از کجا آوردی؟ نکنه می خوای بانکی چیزی بزنی؟ والا ما با یه بتری آب معدنی میریم پارک و کلی حال می کنیم حالا اگه بخوایم ولخرجی کنیم چند تا بستنی پونصدی هم می زنیم تنگش

سلام اخمدرضا. عالی بود. خیلی ساده و واقعی نوشته بودی. خیلی خوب بود.
راستی، من چطوری میشه بیشتر باهات در ارتباط باشم. پرسشهای زیادی هست که فکر می کنم از شما و خانم می تونم پاسخهایش رو پیدا کنم. البته با عمو هم دارم تلاش می کنم گفتگو کنم اما هنوز زمان مناسب فراهم نشده. من و نسرین خانم سوالات زیادی در مورد بچه دار شدن داریم و اینکه می خواهیم از با تجربه ها حسابی درس بگیریم.

ممنونم از محبتت. منظورت از پیغام خصوصی همین جا توی محله هست دیگه. من توی صندوق دریافتم چیزی جدید ندیدم. من بلد نیستم یا یک تنظیمی چیزی داره آقا معلم من هنوز به فوت و فن این محله کامل آشنا نیستم. در ضمن زمانی که بیام ایران، چون شیراز توی اهداف اصلیم هست که سر بزنم، حتما به شما هم سر خواهم زد.

درود به جناب معلم
اولا بلا به دور
و بعد برایه من جالب تر از ماجرای شما این بود که بعضی از دوستان نوشته بودن بیشتر از این مطالب بنویس یعنی توقع دارن خدایی ناکرده خانم شما هی مدام مریز بشن تا شما پستش رو منتشر کنید عجیبه والا
ولی در هر صورت تن شما و خانواده محترم همیشه سالم باشه و مریزی از شما به دور
از نوشتن تجربه خودتون هم کمال تشکر رو دارم

درود بر همراه همیشگی عزیزم جناب شادمهر
نه منظور دوستان تجربیات مختلف بود ببین به هر حال بیشتر دوستانی که این جا هستن مجردن و طبیعی هست که دوست دارن بدونن کسانی که ازدواج کردن چه تجربیاتی دارن بازم سپاس از حضور دلگرم کننده تو دوست عزیز
راستی اگه اشتباه نکنم تو بهبهانی هستی یعنی این که سه چهار ساعت با هم بیشتر فاصله نداریم

خَخ. خداییش از خوندن کامنتا و شوخیه دوستان کلی حال کردم و خندیدم.
ایول بچه ها. اگه چیزی رو به خودمون نگیریم و همیجوری شااااد باشیم و بگیمو بخندیم, او وقته که زندگی قشنگه.
باز هم ارادت آق معلم. فقط از من این خواهش رو بپذیر که حد اقل هفته ای یه پست رو بزنی.
مرگ حق هست و همه ی ما بالاخره یه روزی میمیریم.
پس تا زنده ایم, باید زندگی کنیم و ازش نهایت لذت رو ببریم و تجربیاتمونو هم با دوستانمون به اشتراک بذاریم. وگرنه میبریمشون زیر خاک دفنشون میکنیم.

درود
معلم فداکار و نستوه خسته نباشید . بسیار زیبا و قشنگ نوشتی برادر جان .لذت بردم از نوشته ات .آمپول عشقه ! من هم معلم بودم اما در نقطه تضاد با شما شما معلم و مروج بیگانه و ما مروج و مبلغ دینی ! اما مدتی است که کلاس و درس ندارم و با کل کل و … تا بازنشستگی در حال سرکار رفتنم .پیشینیان ما چند صد سال از اقلید و فارسیان آنجا کوچانده شدند و ما بازماندگان این تبعیدشدگان مرزبان هستیم .به هر حال نحوه نگرش و نگاهتان به زندگی را پسندیده ام و بسیار خوشمان آمد .اما تجربه بنده از این وضعیت بسیار بد است .همین ۲۹ تیر قم بودیم و فرزندم گرما زده شد و از آمپول می ترسید و دو روز تحمل کرد و بناچار دستانش سرد شده بود و فشارش افت نموده بود که به درمانگاه حضرت معصومه رفتیم و سرم نوش جان فرمود و تا ده روز آتی نیز مکررا اذیت شد و دوباره سرم زد و سه بار به مطب دکتر رفتیم .و شبی نیز همسرم دچار افت فشار شد و غش کرد و اگر جیغ بچه ها نبود معلوم نبود که الان چه می شد .
از اینکه دوستان ارجمندی همچون شما دارم خوشحال هستم .بفرمائید نهار .

احسنت جناب میرزایی خیلی قشنگ نوشته بودید باز هم منتظر پست هایی خوب و شاد از شما هستیم البته انشا الله بلا به دور باشه و پست های بعدیه شما روایتگر اتفاقات خوب باشه و این که یکی گفت که زندگی بالا پایین داره هیچ وقت یه جور نیست اینو واقعاً من با تمام وجود لمس کردم خودم بهش رسیدم و تمام لحظات خوشی و غم تو یادم مونده تا بهم بفهمونه که یه جور نیست!

درود بر امید عزیز امیدوارم تو هم زودتر ازدواج کنی و از خاطرات خوشت این جا بنویسی ولی فکر کنم آدم سختگیری باشی خخخخخخ نمی دونم شایدم اشتباه می کنم ولی به نظرم این طور اومد در هر صورت ندید ارادت دارم فراوون

دیدگاهتان را بنویسید