با سلام و آرزوی شادکامی و موفقیت روز افزون خدمت تمامی دوستان, از اینکه مدتی است کمتر می توانم در محله حضور داشته باشم, عذرخواهی می کنم. دل گرمیم که چنین فضای ارزشمندی وجود دارد. اینکه تصمیم گرفتم وقت دوستان رو بگیرم, احوال پرسی بود و کمی حرفای صمیمانه و خودمونی و البته بیان واقعیتها, دوستای گرامی شناخت جامعه از معلولین و تغییر باور و نگرش عمومی نسبت به معلولین و توانایی های اونها باید نهادینه بشه یعنی باید افراد جامعه ما از سنین کودکی در ذهنشون جا بیفته که افرادی در جامعه هستند که در خصوص یکی از حواس پنج گانه معلولیت دارند. چه اشکالی داره در جامعه ما در قالب سر فصلهای آموزشی و اوقات فراغت از مقطع ابتدایی تجربه یک روز ندیدن یا یک روز نشنیدن یا یک روز با ویلچر یا عصا گنجونده بشه, به صورت فصلی در مواقعی از سال حتی می تونه نزدیک یا مقارن با روز جهانی نابینایان, ناشنوایان و معلولین, مطالبی در خصوص این اقشار جامعه و تواناییهاشون به صورت زیرنویس در برنامه های سیما گنجونده بشه و در سطح شهر نیز با نصب بیلبورد, پلاکارد و غیره در خصوص معلولین در گروههای مختلف اطلاع رسانی گسترده بشه, تنها در این صورت می تونیم امیدوار باشیم که مردم جامعه در سطوح مختلف درک نسبتا درستی از یک فرد معلول و مسایل مربوط به اون داشته باشند, باید خودمون دست به کار بشیم, پر قدرت بخوایم, پا فشاری کنیم و منتظر اقدام ارگانهای متولی نشیم.
۱۷ دیدگاه دربارهٔ «نهادینه نمودن و درک ملموس از معلولیت به جای باورهای کلیشه ای و نا آگاهانه»
سلام
حرف ها و نظراتتون بسیار مفید هستن
امیدوارم روزی این باید ها به هست مبدل بشه
شاد باشید تا همیشه
سلام خدمت شما و تشکر ازینکه هستید, جا داره همینجا که فرصت پیش اومده از شما به خاطر زحمتایی که گاه گاه بهتون میدم و سوالای کامپیوتری می پرسم تشکر کنم. از ابراز نظرتون ممنونم. امیدوارم روزی برسه که منو و شما و سایر هم نوعان احساس بهره مندی از حقوق شهروندی را نه به شعار بلکه قلبا و با تمام وجود حس کنیم. بدرود
سلام مجدد
البته من در هر زمینه تا جایی که بتونم در خدمت هم نوعام هستم
ولی فکر کنم منو با کس دیگه اشتباه گرفتید
به هر حال شاد باشید
خدمت شما و سایر دوستان سلام بله من شما را با آقای درفشیان اشتباه گرفتم, در حال متشکرم.
آآآآآآآآآآی مسافر قرار نبود سفر اینقدر طولانی بشه هاااا. مجدد خوش اومدی مسافر. دیگه بیشتر باش بیشتر بگو و بیشتر بنویس. پیروز باشی مسافر عزیز.
سلام بر عمو حسین بزرگوار و عزیز محله, به چشم, ولی این مسافر بعضی وقتا بد جوری درگیر کار و زندگی و خلاصه چیزای مختلف می شه, دیگه ببخشید. ممنون ازینکه هستید. بدرود.
سلام مرسی از شما موفق باشید
سلام ممنون که هستید.
سلام ,
با فرمایشاتتون موافقم .
ولی فرهنگ ایران و اسلام , خیلی تلاش نیازمنده که به اون درجه برسه
من یک دیر نابینا هستم و عاشق فیلم دیدن , در سینمای هالیوود , یک فرد با ویلچر رو در مسند صندوق دار قرار میدند و دولت , بسیاری از حقوق مالیاتی و بیمه اون نهاد اقتصادی یا بنگاه کوچیک رو تخفیف میده .
سیاست دولت مستکبر آمریکا , که کلا لیبرال دموکرات هست بر خلاف کشورهای اروپایی که سوسیال دموکرات هستند و به معلول بسیار بسیار توجه و حقوق حداقل مادی بیشتری براش قایل هستند .
اما آمریکا رو به عینه دیدم که معلولین رو با تشاویق گوناگون به سطح جامعه میکشه و در جامعه حلشون میکنه .
اینه که اگه کسی با عصای سفید , یا حرکات ناشنوایی در محیط های عمومی دیده بشه , هیچ تعجبی در افراد جامعه ,اعم از کودک و جوان ناپخته دیده نمیشه .
اما در ایران همه چی درست ما , سعی بر به حاشیه روندن و خانه نشین کردن و حذف ظاهری مشکل رو دارند .
خودشون با هزاران مشکل بیکاری که دلیل های سیاسی و مداخله جویانه داره , نمیتونند به خروجی دانشگاه هایشون جواب بدند .
این از ذهن به دور هست که با یکی دو صدا بشه به حق دسید , عظم همگانی و پیگیر نیازمنده .
ممنون که نکته خوبی رو اشاره کردین .
سلام خدمت شما و تشکر از ابراز نظرتون, بله ما هم جزئی از همگان هستیم باید از جایی شروع شود و صد البته بهتر است که از خودمون شروع شود.
درود
درود
نگاه قشنگ و جالب دارید .مسافر ، تا وقتی که مسافر باشی همه شما را مسافر می بینند .البته مسافر بودن تجربه در بسترش نهان دارد .خوشحال هستم که افراد دارای بینش عمیق روز به روز در محله تعدادشان بیشتر می شود .
آقای ترخوانه دل من هم پر هستش مسائل شما را درک میکنم .اما تا هنگامیکه تظاهر کنیم همین هستش .وقتی که مسئولی به صراحت از ندانستن قانون دم می زند ولی … . وضعیت ما نابینا ها که بماند ، معلولان بمانند ، خودشان هم در ذلت هستند .
سلام و تشکر از گرمای کلامتون, همه ما مسافریم و چه بهتر که از این مختصر سفر بهره ها گیریم. ماندگار شویم.
سلام!
مسئولین که تکلیفشون معلومه، اما خود ما چی؟! حالا چند نفر مثل اشکان و گروه برنامه‌سازشون اومدند و در رادیو چندتا برنامه ویژه نابینایان ساختند که کار ارزشمندیه. امیر سرمدی و خونوادش توی سیما حضور پیدا کردند و بازتاب خوبی هم داشته. اما من و شما چه کردیم. فقط نالیدن و توقع و همین‌ها از ما برمی‌آید؟!
من اگر برخیزم، تو اگر برخیزی، هم برمی‌خیزیم؛ و جامعه هم حتی اگر مایل نباشد مجبور می‌شود با ما همراه شود. اگر خودمان سکوت نکنیم، یک صدا و دو صدا نیستیم. یک جامعه آماری مؤثر خواهیم بود.
از پرحرفیم پوزش می‌خوام. دلم از این طرف پر بود.
سلام خدمت شما و ممنون از نظراتتون, شخصا که اهل عمل و اقدام هستم نه اهل ناله کردن, با وجود اینکه مشاور حقوقی بهزیستی هستم, هیچگاه از مکاتبه و مصاحبه در جهت احقاق حقوق هم نوعان مذایقه نکرده ام. هیچ واهمه ای هم ندارم. زندگی با شرافت, کرامت و حقوق پایاپا با سایر اقشار جامعه حق مسلم ماست. شخصا برای دست یافتن به آن هیچ گاه تعلل نکرده ام. یا علی می گویم با هر کسی که اهل عمل است و ایده هدفمند و موثری دارد.
البته منظورم شما یا هر کس دیگری نبود. به صورت کلی گفتم.
درود. ما هم امیدواریم این آرزوهامون محقق بشه.
البته چون تو ایرانیم, معلوم نیست کی محقق میشه.
و خداوند اروپا را نماد بهشت و ایران را نماد جهنم قرار داد, تا عبرتی باشد برای آنانی که ناسپاسند.
سلام خدمت شما و مرسی از نظرتون, کشورمون جواهری بی مثل و ماننده, اشتباهات, کاستیها و هزاران اما و اگر, ذره از عشقمون به اون کم نمی کنه, تلاش و حرکت به سمت آرزوها زندگی رو جذاب تر و دلنشین تر می کنه.