سلام به همه و به خصوص صاحب خونه چیز نه ببخشید صاحب پست خانم کوچولوی عزیز و هم محلیه جدیدمون.
می بینم که ابراهیم حضورم رو غایب دیده و غیبتم رو کرده که باید به این خاطر نصفش کنم. تازه نیت کرده به آب زرشک های من هم دستبرد بزنه که به این خاطر باید۴دفعه نصفش کنم. خوب این از ابراهیم. ابراهیم اینجا عمومیه باشه اون طرف بدون شاهد به حسابت می رسم.
خانم کوچولو! اولا ممنونم از محبتت خانمی به من لطف داری. دوما، عزیزِ من! زندگی در خیلی نقطه هاش اونی نیست که ما می خواییم. ولی می دونی؟ این جاده با تمام نقطه های تاریکش، با تمام سربالایی ها و سرازیری هاش که گاهی واقعا نفسگیر میشن، با تمام منظره هایی که تماشای بعضی هاشون واقعا سنگین و گاهی تلخه، باز هم قشنگه. باور کن من کلی طول کشید تا به این واقعیت رسیدم. دیروزهایی که در سن خودت بودم خاطرم هست. دقیقا شبیه امروز خودت آتیش می گرفتم از این هایی که شما دیدی و ازش دلگیر شدی. هر کسی هم بهم می گفت بیخیالش بشو حرصی می شدم که تو چی می دونی جای من که نیستی بدونی چه اذیتی میشم. هنوز هم اذیت میشم ولی حالا دیگه بلد شدم اگر۱جاهایی نمی تونم بهش بخندم، گریه هام از درد این مدل زخم ها هم خیلی طولانی نشه. عزیزِ من زندگی مهلتیه که فقط۱دفعه بهمون دادنش. عقبگرد و تکرار نداره. لحظه ای که رفت دیگه رفت. سعی کن با وجود تمام خاکستری های گاه و بی گاه این سفر، تا جایی که می تونی عالی سپریش کنی. شما الآن باید فقط نگاهت به فردا باشه. فردایی که داری میری طرفش و با تمام وجودت می خوایی مثبتش کنی. باقی رو ولش کن. این ها که اذیتت کردن رو نمیشه عوض کنی. ولی فرداها نه همهش اما۱بخش بزرگیش دست خودته. سفت بچسبش. بچه ها درست میگن منتظریم از نتیجه تلاش هات و ایشالا موفقیتت برامون بگی و خدایا واسه چی اینهمه طولانی شد؟ تقصیر ابراهیمه تمامش تقصیر ابراهیمه. پیدا کردن ربطش هم با خود ابراهیم.
خانم کوچولو ایشالا دفعه دیگه و در پست بعدیت شادتر ببینمت. خیلی شادتر و محکم تر از اون که با فوت های این شکلیه سرنوشت لبخندت ترک برداره. مواظب دلت، شادی هات و فردات باش. می بینمت.
موفق باشی!