هر انسانی روزی پا به جهان بزرگ می‌گذارد و روزی هم چشم از هستی بی‌کران فرو می‌بندد. هر‌چه هست، میان این دو روز اتفاق می‌افتد. این روز‌ها جامعه ی نابینایان ایران کسی را از دست داد که میان این دو روزش را با افتخار زیست.
دکتر میترا گلچین کسی بود که در تمامی دوران تحصیلی خود دستور زبان خواستن را به درستی صرف کرده بود و صناعت پویندگی را از بر داشت. به زبان علم دیر‌آشنا بود و شیوه ی پژوهش را برای شاگردان خود هجی کرد. از شاگردان خاص دکتر محمدرضا شفیعی کدکنی بود و این مهم آسان به دست نمی‌آید.
محله نابینایان، این ضایعه ی مهم را به خانواده ی دکتر گلچین و تمام کسانی که زمانی از شاگردان ایشان بوده اند تسلیت می‌گوید و برای این عزیزان صبر جمیل از خداوند سبحان مسئلت دارد.