سلام.
بغض دارم اما نه از جنس بغض های معمولی. حسی غریب گلویم را فشار می دهد.
من هم خالی می شوم از شادی. وقتی می بینم جای لبخند روی لبت را، گرد نامرد غم می گیرد.
بیزار می شوم از رنگ ها؛ وقتی که می بینم رخت دامادیت را در می آوری و رخت سیاه ماتم می پوشی.
متنفر می شوم از اشک؛ وقتی جای اشک شوق ورود به خانه بختت را، اشک سرد و بیروح ماتم از دست دادن مادر عزیزت می گیرد.
فرار می کنم از واژه تبریک؛ وقتی می بینم تسلیت می خواهد جایش را بگیرد.
محمدعلی جان.
الان که دارم این پست را می نویسم، دستانم میلرزد از نهایت اندوهی که در شادترین روز زندگیت بر تو فرود آمده و متأسفم از اینکه فقط بلدم بگویم: تسلیت عزیزم. خدا صبرت دهد.

*******

دوستان خوب هم محلی سلام.
متأسفم که باید خبری بسیار ناراحت کننده رو به اطلاع شما برسونم.
جای این پست رو باید پست تبریک عروسی دوست خوبمون محمدعلی محمدی می گرفت که دیشب یعنی پنجشنبه شب عروسیش بوده. ولی باخبر شدیم که مادر محمدعلی که چند وقتی کسالت داشته و مریض بوده، درست شب حنا بندون رفیقمون تنهاش میذاره و دار فانی رو وداع میگه.
محمدعلی جان. من، از طرف همه هم محلی هامون این غم بزرگ رو بهت تسلیت میگم. ما رو هم در غم خودت شریک بدون داداش.