سلامی به وسعت دلهای شما عزیزان به تمامی شما عزیزان محله نابینایان.
امید که هر لحظه از زندگیتون سرشار از بهترینها باشه!
گاهی مواردی به ظاهر کوچیک میتونن سبب چنان مشکلات بزرگی بشن که اثراتشون به این سادگی از بین رفتنی نیست. به عنوان مثال، شاید عبارت اضطراب اجتماعی به گوشهای ما بیگانه نباشه. اما این پدیده چیه و به چه دلیل ظاهر میشه؟ چه تأثیراتی در زندگی فردی و اجتماعی ما داره و برای رفعش چه راههایی در دسترسمونه؟
شاید باورش سخت باشه ولی این حالت ناخوشآیند در افراد حاصل تکرار نکات ریزیِ که تداومشون شبیه خاری تیز در روح زندگیمون نفوذ کرده و به سلامت روانمون آسیب میزنن .
در مورد اثرات و راههای مقابله هم… این دقیقا موضوع بحث امروز ماست. امروز میخواییم نگاهی به چند مورد از این بزرگهای به ظاهر کوچیک و اثراتی که میتونن در روند زندگی ما ایجاد کنن بندازیم و فکرهامونرو روی هم بریزیم ببینیم واسه رفع این تأثیرات مخرب چه باید کرد.
پس بی توضیح و حرف بیشتر، بریم برای مجهز شدن به آگاهی بیشتر و نتایج هرچه بهتر!
مشخصات نشریه:
- نام مقاله: Understanding Social Anxiety and Blindness: Tips for Supporting a Friend or Family Member
- درک اضطراب اجتماعی و نابینایی: راهنماییهایی برای پشتیبانی از یک دوست یا عضوی از خانواده
- نویسنده: roqayah30
- مترجم: پریسا جهانشاهی
- منبع: roqayahajaj.com
یادداشت نویسنده:
من یک ماه پیش پژوهش به منظور نوشتن رساله تحقیقاتیام را آغاز کردم. هنگامی که مشغول انجام مصاحبههایم بودم، کنجکاو شدم که درباره اضطراب اجتماعی در میان افراد نابینا و کمبینا مطالب بیشتری یاد بگیرم. مطالعات نشان دادهاند که نابینایان و کمبینایان به دلیل عدم توانایی مشاهده نشانههای بصری مانند حالات چهره از قبیل لبخند زدن، اخم کردن، چشمک زدن، گریستن، یا زبان بدن از جمله حالت ضربدری بازوها، ارتباط چشمی، اداها و ژستها، نسبت به افراد بینا در معرض خطر بسیار بیشتری از اضطراب اجتماعی قرار دارند.
نشانههای بصری به منظور پیشرفت اجتماعی بسیار مهم هستند. افراد بینا قادرند حالات مناسب چهره، زبان بدن، و اشارات را از سنین کودکی فرا گیرند. آنان میتوانند تنها با مشاهده و یادگیری از والدین، مربیان، و همسالانشان این موارد را بیاموزند. افراد بینا پس از آن میتوانند در زمان تعامل با دیگران این رفتارها را مورد تقلید قرار داده و برای یافتن نشانههای غیرکلامی به آنها توجه کنند و به تدریج رفتارهای اجتماعی مناسب را در خود بپرورند. در مقابل، یک فرد نابینا به این اطلاعات اجتماعی دسترسی ندارد مگر اینکه اطرافیان وی، از جمله والدین و همراهان، این موارد را به صورت کلامی به وی منتقل کنند. بدون این نشانههای کلامی شخص مذکور ممکن است با کمبود مهارتهای اجتماعی لازم در جهت تعاملات موثر مواجه گردد. ممکن است افراد دارای اختلالات بینایی به دلیل تجربه مداوم کمبود تعاملات اجتماعی یا برخوردهای منفی از سوی بینایان اطرافشان، دچار اضطراب شوند.
اضطراب اجتماعی چیست؟
اضطراب اجتماعی حالتیست که به موجب آن فرد در موقعیتهای اجتماعی دچار ترس شدید میشود. شخص به شدت در مورد اینکه با توجه به ظاهر، طرز برخورد، غذا خوردن، حرف زدن، یا انجام وظایفش چگونه قضاوت خواهد شد دچار نگرانی میگردد. آنها از مورد توهین قرار گرفتن از سوی دیگران یا از اینکه طرد شوند، تحقیر یا سرزنش شوند احساس نگرانی میکنند. بدتر از همه اینکه تنها حدود 2.5 درصد از مبتلایان به اضطراب اجتماعی در پی کمک حرفهای هستند. این امر میتواند منجر به رفتارهایی از قبیل:
پرهیز از موقعیتهای اجتماعی مانند مهمانیها، آشناییها، خرید خاربار، غذا خوردن در یک رستوران، و جمعهای خانوادگی.
عدم مشارکت در بحثها.
اجتناب از انجام وظایف شغلی که نیازمند همکاری با حداقل یک نفر میباشد.
اگر دوست یا خویشاوند نابینا یا کمبینایمان دارای علائم اضطراب اجتماعی باشد چه باید بکنیم؟
در ابتدا به آرامش اعصابشان کمک کنید.
فرد آسیبدیده بینایی را به شرکت در اجتماعات تشویق کنید.
به آنها اطمینان دهید که دارای ظاهر و رفتار کاملاً مناسبی هستند.
واکنشها و تعاملات دیگران را برای فرد مبتلا به اختلال بینایی با استفاده از کلمات شرح دهید.
آنها را به دیگران معرفی نموده و در مباحثات شرکت دهید.
با فراهم کردن زمینه به منظور تجربه موارد جدید مانند فعالیتهای تفریحی، خرید و غیره از آنها حمایت کنید.
ترسهایشان را بیآنکه قضاوتشان کنید درک نموده و آنها را بپذیرید.
با آنها مرتبط باشید و اگر مایل به گفتگو هستند اجازه دهید بدانند که شما اینجا هستید تا به آنها گوش کنید.
اگر فرد مذکور همچنان نشانههای اضطراب اجتماعی را بروز میدهد، ممکن است نیازمند بهره مندی از حمایتهای تخصصی باشد. نقش درمانگر را به عهده نگیرید، نقش شما پشتیبانی از آنها و تشویقشان به منظور کمک گرفتن از متخصص است.
یادداشتها:
(BVI): در زمینه اختلالات بینایی مخفف (Binocular Vision Impairment) یا اختلال بینایی دوچشمی است که در آن بینایی دو چشم به درستی با یکدیگر هماهنگ نشده و در نتیجه، فرد در ادراک عمق و دید سهبعدی دچار مشکل میشود.
