خانه
جستجو
Close this search box.
جستجو

نشریه خودآگاهی جنسی، لمس سلامتی، شماره 3. سلامت روان: تأثیر ضعف بینایی بر افسردگی

سلامی به رنگ عشق به تمامی شما دوستان دوست داشتنی محله نابینایان.

امید که کشتی زندگانیتون همواره سوار بر امواج کامیابی به پیش بره!

 

احتمالا کسی نمی‌تونه منکر این حقیقت بشه که سلامت روان یکی از مهمترین عوامل دستیابی به یک زندگی شاد، آرام و موفقه. و متأسفانه نمیشه از این واقعیت هم چشمپوشی کرد که عوامل بسیاری در ضربه زدن به سلامت روان افراد در مراحل و موقعیت‌های زندگی موثرن. در این میان، از دست رفتن سلامت جسم یکی از این منفی‌هاست و اتفاقا اثر مخربش بر زندگی ما هم می‌تونه بسیار شدید باشه.

افراد مختلف راه‌های مختلفی برای مقابله با این اثرات مخرب دارن و در این بخش و این زمان قراره یک بررسی کوتاه و گذرا در این قلمرو داشته باشیم، چه بسا تجربیات، توضیحات و حتی جملاتی در لابلای این سطرها حاوی کلیدی به منظور گشایش دری بسته در راه زندگیمون باشن!

سخن کوتاه کنیم و به اصل ماجرا بپردازیم!

 

مشخصات نشریه:

 

  • نام مقاله: YOUR MENTAL HEALTH: HOW VISION LOSS IMPACTS DEPRESSION
  • سلامت روان: تأثیر ضعف بینایی بر افسردگی
  • مترجم: سعید زرگریان
  • منبع: wcblind

 

گَری لُون در بخش اعظم زندگی‌اش با افسردگی دست‌به‌گریبان بود. پس از دچارشدن به ضعف بینایی، وضع افسردگی‌اش بدتر هم شد.

گَری می‌گوید: «ضعف بینایی‌ام روی افسردگی‌ام تأثیر گذاشت، چون قبلاً می‌تونستم کارهایی بکنم که به دیدِ واضح نیاز داره. دیگه نمی‌تونم دوچرخه‌ام‌رو خودم مستقل بِرونم یا از تلویزیون فیلم‌های وسترن تماشا کنم.»

 

ضعف بینایی ممکن است تأثیر زیادی بر سلامت روان داشته باشد. طبق برآورد پژوهشگران، بین یک‌چهارم تا یک‌سوم بزرگ‌سالان کم‌بینا دچار افسردگی می‌شوند. وقتی بینایی‌تان دچار ضعف شود، شاید احساس کنید دیگر نمی‌توانید دست به فعالیت‌هایی بزنید که از آن‌ها لذت می‌بَرید. شاید احساس کنید انگار آدم دیگری شده‌اید: آدمی که به کمک نیاز دارد، کمتر احساس استقلال می‌کند، ارتباطش با دوستان قطع شده یا اعتماد‌به‌نفْس و احساس خود‌ارزشمندی‌اش را از دست داده. هر بار که می‌فهمید دیگر نمی‌توانید کاری را به آن شکلی انجام دهید که پیش‌تر انجام می‌دادید، این احساسات ممکن است تشدید شوند.

 

افسردگی را چگونه تشخیص دهیم

 

همۀ ما بعضی روزها دل‌ودماغ نداریم و گه‌گاهی پکر می‌شویم. این احساسات چه موقع ممکن است نشانۀ افسردگی باشند؟ وب‌سایت VisionAware.org فهرست علائم احساسی و جسمانی زیر را منتشر کرده است، علائمی که اگر بییش از دو هفته پابرجا بماند و زندگی روزمره را مختل کند، ممکن است نشان‌دهندۀ افسردگی باشد.

 

علائم احساسی

 

  • کاهش علاقه به زندگی
  • لذت‌نبردن از چیزهایی که قبلاً از آن‌ها لذت می‌بردید
  • احساس بی‌ارزش بودن
  • کاهش امید

 

علائم جسمانی

 

  • خستگی و افت انرژی
  • بی‌خوابی
  • خواب بیش از حد
  • دردهای مزمنی که با درمان فروکش نمی‌کنند
  • تغییر اشتها

 

کمک بخواهید

 

برداشتن نخستین گام‌ها برای کمک‌گرفتن شاید دشوار باشد. اولش شاید انکار کنید که وضع فرق کرده یا اینکه ممکن است احساس درماندگی کنید. شاید ندانید چه کمکی وجود دارد، چه خدماتی برایتان مناسب است یا چطور باید به آن‌ها دسترسی داشته باشید. با خودتان صادق باشید و از کسی که به او اعتماد دارید، درخواست کمک کنید، مثلاً از یک دوست یا یکی از اعضای خانواده‌تان.

پس از آن، یکی از ارائه‌دهندگان خدمات سلامت روان را در ناحیۀ محل زندگی‌تان پیدا کنید. پزشک شما یا مرکز بهزیستی شهرستانتان ممکن است بتواند در یافتن یکی از این ارائه‌دهندگان به شما کمک کند. اگر نزد متخصص توان‌بَخشی بینایی می‌روید، برای یافتن ارائه‌دهندۀ خدمات سلامت روان از او کمک بخواهید. نخستین گام را بردارید: با ارائه‌دهندۀ خدمات سلامت روان تماس بگیرید و قرار ملاقات بگذارید. این قرار ملاقات را در اولویت بگذارید و از قبل ترتیبی بدهید که وسیلۀ نقلیه برای رفت‌و‌برگشت در اختیارتان باشد. به یاد داشته باشید که افسردگی قابلِ‌درمان است. دارو، گفت‌وگو‌درمانی و یادگیری خودراهبر، همگی ممکن است مؤثر باشند.

اگر افکار خودکشی دارید یا قصد آسیب‌زدن به خودتان را دارید، فوراً کمک بگیرید. با یکی از این دو مرکز تماس بگیرید: اورژانس اجتماعی با شمارۀ 123 یا صدای مشاور سازمان بهزیستی با شمارۀ 1480.

شاید بهتر باشد دوستان یا خانواده این شماره‌تلفن‌ها را در دسترس شما قرار دهند. در وضعیت بحرانی، شاید وقت کافی نداشته باشید تا خودتان در اینترنت شماره‌ای پیدا کنید. دوستان و خانواده‌تان می‌توانند کارت بزرگی چاپ کنند که شماره‌تلفن‌های اورژانس اجتماعی و صدای مشاور با اعداد درشت و پررنگ روی آن نوشته شده. می‌توانند این شماره‌ها را وارد یک گوشی هوشمند کنند، روی یک ضبط‌کنندۀ صدا ضبطشان کنند یا با خط بریل روی برگه‌ای بنویسند.

گروه‌های حامی افراد کم‌بینا هم می‌توانند در این زمینه کمک کنند. به جلسات این گروه‌ها بروید و  افراد دیگری را ملاقات کنید که همین سِیرِ احساسات شما را طی کرده‌اند یا درحال طی‌کردنش هستند. داشتن ارتباطات اجتماعی می‌تواند به کاهش افسردگی کمک کند.

در اینجا، گری برخی از استراتژی‌های خودمراقبتی‌ای را که برای حل مشکل افسردگی‌اش به کار می‌بَرَد، با ما به اشتراک می‌گذارد:

گری می‌گوید: «از کتابخونۀ گویا و بریلِ ویسکانسین یه پخش‌کنندۀ کتابِ گویا گرفتم و باهاش کتاب‌های گویای وسترن گوش میدم. به‌جای دوچرخه‌سواری، هر روز پیاده‌روی می‌کنم و سعی می‌کنم تا جایی که می‌تونم فعالیت داشته باشم. هردوی این کارها خیلی بهم کمک می‌کنه.»

 

برخی استراتژی‌های سودمند دیگری که شاید بخواهید امتحان کنید، از این قرار است:

 

  • مراقب تغذیه‌تان باشید. میوه و سبزی‌جات فراوان مصرف کنید و مصرف کربوهیدرات را کاهش دهید.
  • زمان خوابتان را منظم کنید. بهترین حالتی که به سلامت جسم و روان کمک می‌کند، داشتن هفت تا نُه ساعت خواب شبانه است.
  • زمانی را به ریلکس‌کردن اختصاص دهید. اگر ریلَکسِیشِن برایتان آسان نیست یا موقع ریلکس‌کردن افکار مزاحم به‌سراغتان می‌آید، برای یادگیری ریلکس‌کردن و آرام‌کردن ذهن وقت بگذارید، مثلاً از طریق شرکت در کلاس‌های مدیتیشن. از مراکز بهزیستی یا باشگاه‌های نزدیک محل زندگی‌تان سراغ کلاس‌های کاهش استرس مبتنی بر ذهن‌آگاهی را بگیرید.
  • از یادگیری شیوه‌های جدید برای انجام فعالیت‌های روزمره با آغوش باز استقبال کنید. متخصص توان‌بَخشی بینایی کمکتان می‌کند تکنیک‌های جانشین پیدا کنید تا بتوانید کارهایی انجام دهید که از انجامشان لذت می‌بَرید. از چنین متخصصی وقت ملاقات بگیرید، زیرا به‌کمک او، طرز فکرتان دربارۀ توانایی شرکت در فعالیت‌های روزمره به‌تدریج تغییر می‌کند. این متخصصان حتی می‌توانند به خانه‌تان بیایند؛ پس لازم نیست حتماً خودتان نزد آن‌ها بروید.

 

ضعف بینایی خیلی وقت‌ها بر سلامت روان فرد تأثیر می‌گذارد، و احساساتی نظیر انکار و احساس درماندگی ممکن است به افسردگی دامن بزند. بدانید که تنها نیستید. پس دستتان را برای گرفتن کمک دراز کنید. با یکی از دوستان یا اعضای خانواده که به او اعتماد دارید، راجع به اوضاع‌و‌احوالتان صحبت کنید.

کانی لُون، همسر 45سالۀ گری، می‌گوید: «اگه عزیزانتون بهتون گفتن افسردگی دارن، بهشون گوش بدین و سعی کنین کمکشون کنین. وقت‌هایی که آدم‌های زیادی دوروبرمون هستن یا صدای محیط خیلی زیاد میشه، می‌فهمم گری کم‌کم داره اضطراب می‌گیره. همچین وقت‌هایی، محیط رو ترک می‌کنیم. گری می‌دونه که من برای کمک‌کردن بهش آماده‌ام و هروقت همچین مسئله‌ای پیش بیاد، همون موقع حلش می‌کنیم.»

 

یادداشت‌ها:

 

Garry Lone

VisionAware.org

Suicide and Crisis Lifeline

Wisconsin Talking Book and Braille Library

Connie Lone

 

یک پاسخ به «نشریه خودآگاهی جنسی، لمس سلامتی، شماره 3. سلامت روان: تأثیر ضعف بینایی بر افسردگی»

دیدگاهتان را بنویسید