روابط اجتماعی چه از نظر کاری و چه در موقعیتهای تفریحی یکی از مهمترین و اساسیترین ارکان زندگی اجتماعیه که نقشی انکارناپذیر در موفقیتهای کوچک و بزرگ ما در جامعه ایفا میکنه. و آشنایی کافی با آداب معاشرت لازمه شروع این ارتباطاته. یکی از اصولی که شاید در ظاهر چندان پراهمیت به نظر نرسه آداب غذا خوردن و رفتارهای ما در کنار سفره و میز غذاست که برخلاف نظر خیلیها، باید در ردیف اولویتها قرار بگیره و بهش توجه بشه. حقیقت اینه که ما نابینایان در محافل عمومی بیش از دیگر اعضای جمع زیر نظریم و در نتیجه ایرادهامون بیشتر از خطاها یا سهلگیلیهای دیگران دیده میشه. اینکه افراد احساس کنن طرف مکالمهشون در هر موقعیتی که باشه مثلا آداب غذا خوردن به سبکی متعادل و دلچسبرو بلد نیست میتونه ضربه بسیار بزرگی به ادامه روابط اجتماعیمون وارد کنه. و آیا ما به اندازهای که باید با این مهم آشنا هستیم؟ اگر جواب منفیه چرا، و آیا راهی برای حل این مسأله وجود داره؟
شاید مقاله زیر بتونه کمی در راه درک بیشتر اهمیت این مورد و پیدا کردن راهی برای رفع مشکلات ناشی از اون کمکمون کنه.
مشخصات نشریه:
- نام مقاله: It’s All About the Fellowship
همه چیز در مورد یک معاشرت لذتبخش - نویسنده: آیلین ریوِرا لِی
- مترجم: الناز شَکوهی
- منبع: Future Reflections
یادداشت سردبیر
آیلین ریوِرا لِی؛ فارغالتحصیل از دانشگاه هاروارد و دانشآموخته مدرسه علوم بازرگانی وارتون است، جایی که وی نکات ظریف تبادل در دنیای تجارت را آموخت. اولین آشنایی وی با فدراسیون در سال 1986 بود که بورسیه فدراسیون ملی نابینایان (NFB) را از آن خود کرد. وی سالهای بسیاری را در سمت سردبیر در نشریه NFB با عنوان صدای دیابت فعالیت نمود.
آیلین ریورا لی و همسر سابقش تام لی، که یک مدیر نابینای فنآوری اطلاعات در UPS بود، دریافتند که افراد نابینا در زمانهایی که صحبت از جهتیابی در محیطهای اجتماعی به میان میآید با چالشهایی روبهرو هستند. در نتیجه آنها به عنوان کارآفرینان مبتکر؛ انجمن نابینایان توانمند امریکا را در راستای آموزش مهارتهای مفید به منظور بالا بردن مشارکتهای اجتماعی و حرفهای نابینایان پایهگزاری کردند. این انجمن در سراسر کشور به برگزاری کارگاههایی در جهت آموزش نکات مهم به نابینایان، بدون محدودیت سنی در خصوص چگونگی برقراری ارتباط، گفت و گو، نحوه غذا خوردن، آداب معاشرت و غیره پرداخته است.
در انجمن نابینایان توانمند امریکا، کمک به نابینایان وظیفه ماست. ما با تدریس و تقویت نکات پایه و ضروری مهارتهای زندگی به افراد، تغییرات شگرفی را در زندگی آنها پدید میآوریم.
در طول سفرهای کاری و فعالیتهای حمایتی با فدراسیون، فرصتهای فوقالعادهای در جهت برقراری ارتباط و همکاری برای من و همسرم تام به وجود آمد که اغلب این موقعیتها در زیافتها و هنگام صرف غذا فراهم شد. ما دریافتیم که بیشتر نابینایان به منظور یافتن مسیر درست در چنین رویدادهای اجتماعی تمرین نمیکنند. در نهایت شرکت خودمان را پایهگزاری کردیم تا نابینایان را در این زمینههای ضروری آموزش دهیم.
اسرار و آداب
من در خانوادهای با هفت فرزند بزرگ شدم؛ که سه نفر از ما؛ من و خواهرهایم سوزان و میلی؛ نابینا بودیم. ما تقریباً فقیر بودیم اما من و خواهرها و برادرهایم نسبت به این مسئله آگاهی نداشتیم. مانند بیشتر پورتوریکوییها اغلب اوقات برنج و لوبیا میخوردیم که این غذا معمولاً با قاشق و چنگال خورده میشد. ما به ندرت گوشت میخوردیم، بنابر این نیازی به بریدن و تکه کردن نداشتیم. همچنین هرگز به رستوران یا دیگر محیطها نیز نرفته بودیم که دست کم؛ افرادی را که از کارد و چنگال استفاده میکنند؛ ببینیم. علاوه بر این؛ به خاطر مشکل بینایی؛ فراگیری آدابی که نیاز به دیدن داشت؛ از جمله آداب مربوط به میز غذا را از دست میدادیم.
وقتی پنج ساله بودم پدرم عادت داشت به ما یادآوری کند که آرنجهایمان را از روی میز غذا برداریم، و این تذکر برای اولین بار مرا از آداب غذا خوردن آگاه کرد. من و خواهرها و برادرانم افراد رقابتطلبی بودیم و سخت تلاش میکردیم که به بهترین شکل سر میز غذا رفتار کنیم. ما همیشه شام را در کنار هم میخوردیم و تشویق میشدیم که مهارتهای گفتار و شنیدارمان را تقویت کنیم.
در گذشته اینطور مرسوم بود که اغلب نابینایان و کمبینایان با استفاده از انگشتها و یا با خم شدن بر روی بشقاب، محتویات غذای خود را تشخیص دهند، اما در حال حاضر روشهای بهتری برای مدیریت وعدههای غذا وجود دارد. ما در کارگاههای انجمن نابینایان توانمند؛ بر روی مهارتهای عملی مانند بررسی بشقاب غذا به صورت نابینایی، با استفاده از کارد و چنگال به روش غذا خوردن اروپایی و پیدا کردن نوشیدنی خود بدون واژگون کردن لیوان، کار میکنیم. علاوه بر این، به حل مشکلات و اشتباهاتی که نابینایی موجب به وجود آمدن آنها میشود، مثل فرو کردن یک برش لیمو در دهان و یا نحوه صحیح خوردن رشتههای بلند اسپاگتی میپردازیم.
یکی از نکاتی که من به عنوان یک بزرگسال باید میآموختم، روش صحیح دست گرفتن قاشق و چنگال بود. بیشتر کودکان نابینا با مشت کردن دست خود به دور دسته قاشق و چنگال؛ آنها را در دست میگیرند. متأسفانه بزرگسالانی نیز هستند که از همین روش کودکانه استفاده میکنند. کف دست خود را در قسمت بالای قاشق قرار داده و غذا را با استفاده از چنگال به داخل قاشق هل میدهند. آنها هیچگاه برای استفاده از روشهای مناسبتر تلاش نمیکنند.
والدین که معمولاً محافظتگر هستند، اغلب تمایل دارند غذای کودک نابینایشان را برایش آماده خوردن کنند. آنها همواره ذهنشان چنان مشغول است که نمیتوانند آداب غذا خوردن کودک را اولویت قرار دهند. رسیدگی به مسائلی همچون بریلآموزی و آموزش تحرک و جهتیابی کودک، حل مشکلات حمل و نقل برای قرار ملاقاتها و فعالیتهای بعد از مدرسه، رسیدگی به موضوعات خانواده و محل کار و دیگر موضوعاتی از این دست، فرصتی برای تمرکز پدر و مادر بر روی آداب غذا خوردن فرزند نابینایشان باقی نمیگذارد. آنها ممکن است به اهمیت همگونی اجتماعی پی نبرده باشند. والدین به طور قابل درکی به روش غذا خوردن فرزندشان عادت کردهاند بنا بر این تمرین آداب صحیح غذا خوردن هیچگاه در فهرست مسائلی که پرداختن به آن ضروری است؛ قرار نمیگیرد.
غذا خوردن به عنوان یک اصل مهم.
هنگامی که بزرگ شدم، با ورود به دانشگاه پا به دنیایی وسیعتر گذاشتم. به حد کافی با دیگران همسفره شدم تا در نهایت دریافتم که رعایت آداب مناسب موجب تفاوت در افراد میشود. غذا خوردن با برخی از افراد لذتبخش است و با برخی دیگر خیر و این تفاوت تنها به دلیل نوع آداب غذا خوردن و مهارت گفت و گوی آنها به وجود میآید. این نکته را دریافتهام که بیشتر ارتباطات حرفهای و شخصی در هنگام غذا خوردن آغاز میشوند. غذا خوردن یکی از جنبههای اصلی چگونگی تعامل ما با دیگران است. من قصد دارم با آموزش به نابینایان، آنها را در مسیر موفقیت در دنیای بیناها یاری کنم و بر این باورم که نحوه غذا خوردن نقش مهمی در این موفقیت ایفا میکند.
به تشویق همسرم شروع به مطالعه آیین معاشرت مناسب کردم. قصد داشتم روش درست یا غلط انجام دادن هر چیزی را در محیطهای مختلف پیدا کنم. من و همسرم هر آنچه را که دریافته بودیم؛ در نظر گرفتیم. سپس شروع به آموزش آموخته هایمان کردیم.
ما در جلساتی که به آنها کارورزی میگفتیم، موارد بسیاری را آموزش دادیم. هر فعالیتی را به مراحل متنوع تقسیم میکردیم، برای مثال: چگونه مرغ را به تکههای کوچکتر برش بزنیم، چگونه میزان مناسبی از غذا را در چنگال قرار دهیم، چگونه اسپاگتی را بدون کثیف شدن لباس یا میز؛ بخوریم.
غذا خوردن به سبک اروپایی
یکی از اولویتهای ما آموزش روش غذا خوردن به سبک اروپایی است به صورتی که در سریال دانتون ابی نیز دیدیم. در این سبک، کارد را در دست غالب خود و چنگال را در دست دیگر قرار میدهید. همانگونه که از عصای سفید برای درک محیط اطرافتان کمک میگیرید، از کارد برای جست و جوی بشقابتان استفاده میکنید. من به دانشآموزانم میگویم؛ کارد را به عنوان عصای سفید در بشقابتان تصور کنید.
در هنگام صحبت کردن و یا آشامیدن، میتوانید کارد و چنگال را روی لبه بالایی بشقاب قرار دهید به گونهای که سر آن دو از هم فاصله داشته باشد. (نوک کارد بر روی ساعت 2 و نوک چنگال بر روی ساعت 11 قرار بگیرد). من آنها را نوک یک هرم در نظر میگیرم. بدین ترتیب کارد و چنگال شما همیشه در جای معینی قرار دارند و نیازی به جست و جوی اطرافتان برای پیدا کردنشان نیست، زیرا محل قرار گرفتن آنها را میدانید.
یکی دیگر از نکات مثبت غذا خوردن اروپایی؛ قرار دادن غذا در دندانههای چنگال با استفاده از کناره کارد است. هنگامی که چنگالتان را برمیدارید بر اساس وزن آن متوجه غذای درون آن میشوید.
دستمال سفره بسیار هائز اهمیت است. دوست دارم استفاده از دستمالهای پارچهای را به دانشآموزان بیاموزم. دستمال را از وسط تا بزنید. انگشتهایتان را بین لایهها قرار دهید و آنها را تمیز کنید. تمام آلودگیهای چسبنده را در میان دستمال و دور از لباستان نگه دارید. بدین شکل لایه بیرونی تمیز باقی میماند. اگر نیاز به تمیز کردن دهانتان دارید، میتوانید از یک گوشه تمیز دستمال استفاده کنید.
روزی افتخار همکاری با بانوی نابینایی را داشتیم که به عنوان مدافع ملی و مدل در برزیل فعالیت میکرد. وی همچنین شخصی مبادی آداب نیز بود. هنگامی که برای تکه کردن استیک روش اروپایی را برایش توضیح دادم، گریه کرد. او توضیح داد؛ هرگاه که در مراسمی حتی به عنوان سخنران اصلی شرکت میکرد، مادرش گوشت استیکش را برش میزد و وی بر این باور بود که نابینایان به تنهایی نمیتوانند این کار را انجام دهند.
بوفه؛ یک چالش بزرگ.
بوفهها و مراسمهای آشنایی اغلب بخشی از گردهماییهای اجتماعی و حرفهای به شمار میآیند و سرو غذا به صورت بوفه میتواند چالشی بزرگ محسوب شود. نگهداشتن بشقاب پر از غذا به همراه لیوان نوشیدنی همزمان با استفاده از عصا برای پیدا کردن میز بسیار دشوار است. ما همیشه به شرکتکننده ها یادآوری میکنیم که [هرگز ظرفهایتان را پر نکنید! شما میتوانید برای برداشتن غذای بیشتر بازگردید].
هنگامی که در صف بوفه پیش میروید میتوانید از فردی که جلوی شما ایستاده است غذاهای موجود را بپرسید. معمولاً دسته قاشق سرو غذا در کنار کاسه یا دیس قرار دارد. اگر کسی برای گذاشتن غذا در ظرفتان به شما پیشنهاد کمک کرد؛ با کمال میل لطفش را بپذیرید. حتی اگر برای رفتن در طول صف هم از کسی کمک بگیرید، کار شایستهای است. برقراری تعامل این فرصت را به شما میدهد که با دیگران بیشتر آشنا شوید. ما باید به طور ویژه مراقب انتشار باکتریها نیز باشیم در نتیجه برای پیدا کردن و برداشتن فینگرفودها بهتر است از دستمال استفاده کنیم.
به یاد داشته باشید که در همسفره شدن با دیگران کماهمیتترین مورد غذا و پر اهمیتترین مورد آیین معاشرت است. ما همواره توصیه میکنیم که افراد به روش گفت و گوی خود فکر کنند. پرسیدن سوالهای باز میتواند به افراد کمک کند تا احساس راحتی بیشتری داشته باشند. اغلب افراد زمانی که درمییابند شما تمایل به آشنایی با آنها دارید، خوشحال میشوند.
هنگام تدریس، ما به تمرین حضور در میهمانیها میپردازیم و هر چیزی را که میتواند اشتباه باشد، بررسی میکنیم. برای مثال: اگر تکهای غضروف یا استخوان در دهانتان باشد چه میکنید؟ شما نمیتوانید آن را در دستمالتان تف کنید زیرا کار بسیار زنندهای است! پیشنهاد من این است که چنگال را به دهانتان ببرید، استخوان را روی آن قرار دهید و در نهایت آن را در کنار ظرفتان بیندازید. خوشبختانه افراد آنگونه که فکر میکنید شما را زیر نظر نمیگیرند. تنها به خاطر داشته باشید که تکه استخوان را کجا قرار دادید؛ تا بار دیگر آن را برندارید!
آموزش توانمندیهای هوشمندانه به نابینایان.
ما در سراسر کشور کارگاههایی را با تمرکز بر چگونگی توانمند شدن از لحاظ عاطفی و جسمی؛ برگزار میکنیم. مثلا چگونه میتوانید در یک مهمانی کاری بیشترین تأثیر مثبت را داشته باشید؟ در چنین مراسمی معمولاً افراد در یک فضای شلوغ و پر سر و صدا پراکنده هستند. قطعاً افرادی هستند که شما دوست دارید آنها را ملاقات کنید و از راهنماییهای حرفهایشان بهره ببرید. اما چگونه میخواهید آنها را پیدا کنید؟
ایده پیشنهادی من این است که، قبل از برگزاری مراسم با برگزارکنندگان رویداد تماس گرفته و فهرست شرکتکنندگان را درخواست کنید. در این صورت شما میتوانید نام مهمانها و همچنین نام شرکتها یا سازمانهایشان را بدانید. بنا بر این هنگامی که در مراسم حضور پیدا کردید میتوانید به مردم بگویید که به دنبال چه کسی میگردید. همچنین میتوانید از آنها بخواهید برایتان توضیح دهند که چه کسانی در مراسم حضور دارند و از کمکشان برای پیدا کردن شخص مورد نظرتان استفاده کنید.
هرگز در اینگونه میهمانیها خودتان را تنها مشغول خوردن و نوشیدن و ماندن بر روی صندلیتان نکنید! هرگز اجازه ندهید که شما را در گوشهای از مراسم بنشانند و هیچ موقع با شکم گرسنه در مراسم حضور پیدا نکنید زیرا هدف شما از حضور در این مراسم صرف غذا نیست. از برداشتن و حمل همزمان بشقاب و لیوان نوشیدنی بپرهیزید. شما برای حرکت آزادانه در محیط نیازمند گرفتن عصا در دستتان هستید.
در موقعیتهای اجتماعی نظیر یک گردهمایی کاری؛ میتوانیم از نابینایی خود به عنوان یک مزیت استفاده کنیم. ما به طور طبیعی توجه افراد را به خودمان جلب میکنیم و از این موضوع نباید خجالتزده باشیم! اگر کارفرمایان همراه با صد نفر دیگر در آن محیط حضور داشته باشند، چه کسی میتواند در خاطر آنها بماند؟ در واقع کسی در خاطر آنها خواهد ماند که منحصر به فرد باشد و خودش را در جمعیت برجسته تر نشان دهد.
در کارگاههای انجمن نابینایان توانمند، در مورد ارتباط غیرکلامی صحبتهای زیادی داریم. مثلا اینکه حرکات بدن شما، مدل مویتان و نوع پوششتان چگونه میتواند به صورت غیرکلامی شما را به دیگران معرفی کند. آغازگر ارتباط باشید و به گرمی و با صمیمیت دست بدهید. به فرد مورد نظرتان بگویید [من دوست دارم با شما دست بدهم] و دستتان را جلوی او نگه دارید. هنگامی که با کسی دست میدهید موقعیت خوبی برای ادامه گفت و گو دارید. شما دقیقاً روبهروی شخص قرار دارید و در فاصلهی مناسب هستید.
اکنون شما در کنار شخصی که قصد ملاقاتش را داشتید، حضور دارید. در مورد چه چیزی صحبت میکنید؟ قطعاً چیزی که تمایلی به صحبت در مورد آن ندارید، نابیناییتان است! اگر شخص بیش از سی ثانیه بر روی نابیناییتان متمرکز شود، این شما هستید که میتوانید موضوع صحبت را تغییر بدهید. میتوانید به مسائلی مانند تکنولژی و یا سفر ورود کنید. به آنها نشان بدهید که ابعاد گوناگونی دارید.
طبیعی است که برخی از افراد بعد از کارگاههای ما به خانه رفته و روشهای قدیمی خود را ادامه میدهند، اما برخی دیگر آنچه را که یاد میگیرند به کار میبرند و بر اساس آن از نو ساخته میشوند. ما عاشق به اشتراک گذاشتن تجربیاتمان بوده و از این که موقعیتی یافتهایم که میتوانیم به ایجاد تغییر در زندگی افراد کمک کنیم خوشحال هستیم.
یادداشتها:
Eileen Rivera Ley:
Harvard University:
Wharton School of Business:
NFB National Scholarship:
Voice of the Diabetic:
Tom Ley:
IT:
UPS:
Blind Savvy USA:
Millie:
Suzanne:
Downton Abbey: سریال تلویزیونی محبوبی که تصویر زندگی اشرافزادگان بریتانیایی در اوایل قرن بیستم را به نمایش گذارده و به دلیل دقت در نمایش آداب و رسوم آن دوره، بسیار مشهور است.
Brazil:
