نوجوانی دوره‌ای از تغییرات پیچیده و گاه متناقض است؛ دورانی که جوانان در حال گذر از دنیای کودکی به بزرگسالی‌اند و در عین حال، خواهان استقلال، پذیرش اجتماعی و هویت‌یابی هستند. برای نوجوانانی که با چالش نابینایی یا کم‌بینایی دست‌و‌پنجه نرم می‌کنند، این دوران حتی دشوارتر است.

در این شماره از نشریه خودآگاهی جنسی، لمس سلامتی، به بررسی احساسات، چالش‌ها و نیازهای عاطفی نوجوانان نابینا یا کم‌بینا پرداخته‌ایم و برای حمایت از این نوجوانان، راهکارهایی ارائه می‌کنیم. امیدواریم مطلب پیش‌رو، بتواند راهنمایی مفید برای والدین، مربیان و هر فردی که با نوجوانان نابینا یا کم‌بینا در ارتباط است، باشد.

مشخصات نشریه:

• نام مقاله: Your Teenager’s Feelings About Being Blind or Low Vision.
• احساسات فرزند نوجوان شما در مورد نابینا یا کمبینا بودن.
• مترجم: میثم امینی.
• منبع:
  aphconnectcenter.org

نوجوان شما نیز همانند شما، احساسات مختلفی در مورد بیماری چشمی خود خواهد داشت. سال‌های نوجوانی، آن دورانی که نوجوانان از کودکی به بزرگسالی می‌روند، به‌طور کلی برای بسیاری از نوجوانان زمانی عاطفی است. بیشتر آنها می‌خواهند بین همسالان خود جا بگیرند و «متفاوت» بودن به دلیل نقص بینایی می‌تواند باعث واکنش‌هایی مانند: عصبانیت، افسردگی یا اندوه شود. بسیاری از نوجوانان نیز نگران آینده هستند و عدم اطمینان آنها گاهی اوقات باعث ایجاد احساسات منفی شدید در مورد نابینا یا کم‌بینا بودنشان می‌شود.

نوجوانان نابینا یا کم‌بینا ممکن است، تعدادی واکنش مشترک داشته باشند، اما احساسات از فردی به فرد دیگر متفاوت است. همچنین نوجوانانی که اخیرا نابینا یا کم‌بینا شده‌اند، اغلب نیازهای عاطفی تا حدودی متفاوت از کسانی که از اوایل کودکی نابینا یا کم‌بینا بوده‌اند، دارند.

در طول سال‌های نوجوانی، برخی از آنها کاهش قابل‌توجهی در بینایی خود را به‌دلیل بیماری‌هایی مانند رتینیت پیگمانتوزا (آر‌پی) یا بیماری اشتارگات، تجربه می‌کنند. نوجوانان دیگری ممکن است، بینایی خود را در اثر تصادف یا سایر رویدادهای آسیب‌زا از دست بدهند. اگر فرزند شما در این گروه قرار دارد، باید با مسائل عاطفی زیادی دست و پنجه نرم کند. او نیز مانند شما ممکن است برای دید «طبیعی» یا «تقریبا طبیعی» که قبلا داشته، اندوهگین شود. همچنین ممکن است، فرزند شما در مورد کارهایی که در انجام آنها مشکل دارد، مانند خواندن یا تنها رفتن به مکان‌های مختلف، عصبانی باشد. همچنین روابط آنها با دوستان ممکن است تغییر کرده باشد، زیرا دوستان او مطمئن نیستند که چگونه از او حمایت کنند.

نوجوان شما به زمان نیاز دارد تا سازگار شود، یاد بگیرد با از دست دادن بینایی خود زندگی کند و با احساسات خود کنار بیاید؛ اما به تشویق و حمایت نیز نیاز دارد. بسیاری از استراتژی‌هایی که برای نوجوانانی که نابینا یا کم‌بینا متولد شده‌اند مهم هستند، اکنون برای فرزند نوجوان شما نیز مفید خواهند بود.

کمک به فرزند نوجوان نابینا یا کم‌بینایتان

حمایت عاطفی از فرزندتان در سال‌های نوجوانی، باید یک تمرکز مهم باشد. در اینجا برخی از راهبردهایی ذکر شده که ممکن است، بتوانید با استفاده از آنها به فرزند نوجوان نابینا یا کم‌بینایتان کمک کنید:

• در دسترس باشید تا با فرزند نوجوانتان درباره احساساتش در مورد کاهش قابل‌توجه بینایی‌اش صحبت کنید. احساسات خود را شناسایی کنید و با کاهش بینایی فرزندتان کنار بیایید. بگذارید بداند که شما همیشه هستید تا به حرف‌های او بدون قضاوت، گوش دهید و از او حمایت کنید.
• اگر فرزندتان نسبت به رابطه‌اش با دوستانش احساس ناراحتی یا عصبانیت می‌کند، به او پیشنهاد دهید که یکی دوتا از دوستانش را به خانه دعوت کند. برخی از نوجوانان ممکن است مطمئن نباشند که چگونه به دوستی که از دست دادن بینایی را تجربه کرده، واکنش نشان دهند و از او حمایت کنند. فرزند شما ممکن است نیاز داشته باشد اولین قدم را بردارد و وقتی فرصتی برای صحبت خصوصی با دوستانش پیدا کرد، متوجه شود که دوستانش هنوز در کنار او هستند. برقراری مجدد روابط با دوستان راهی برای به‌اشتراک گذاشتن احساسات را فراهم می‌کند.

ارتباط برقرار کردن با دیگران

• به فرزند نوجوان خود کمک کنید تا با نوجوانان دیگر و بزرگسالانی که نابینا یا کم‌بینا هستند و زندگی موفقی دارند ملاقات کند. ملاقات شخص دیگری که نابینا یا کم‌بینا است و شنیدن تجربیات او به فرزند شما کمک می‌کند تا بفهمد که او تنها فردی نیست که به بیماری چشمی مبتلا است. این افراد الگو ممکن است نحوه برخورد با احساسات خود در مورد از دست دادن بینایی را به اشتراک بگذارند. شنیدن مستقیم از شخصی که تجربیات مشابهی داشته، می‌تواند برای بسیاری از نوجوانان مفید باشد.
• نوجوان شما همچنین ممکن است از زمانی که در اردوهای تابستانی و برنامه‌های دیگر صرف می‌کند، بهره ببرد.
• اگر متوجه شدید که فرزندتان از نظر عاطفی پریشان است با یک مشاور صحبت کنید. گاهی اوقات یک فرد بیرونی که آموزش حرفه‌ای دیده، می‌تواند به‌طور تاثیرگذارتری نسبت به آنهایی که نزدیک‌ترین افراد به نوجوان هستند، به او کمک کند تا از پس مشکلات برآید.

کمک به فرزند نوجوانتان، در داشتن احساس عزت‌نفس و پذیرش خود می‌تواند به رفاه او کمک زیادی کند و زمینه را برای داشتن یک زندگی رضایت‌بخش فراهم سازد.

ارزش الگوها

نوجوان شما ممکن است بتواند با سایر افراد نابینا یا کم‌بینا راحت‌تر در مورد بیماری چشمی خود صحبت کند. اگر وقتی نوجوان شما کوچکتر بوده و با کودکان دیگر ارتباط چندانی نداشته، همین حالا او را تشویق کنید که این کار را انجام دهد. این به او فرصتی می‌دهد تا تجربیات خود را با دیگرانی که احساس می‌کند شبیه او هستند، به‌اشتراک بگذارد. فرزند شما ممکن است از پیدا کردن الگوهایی در میان آشنایان جدید سود ببرد و به نوبه خود، ممکن است به یک الگو برای یک فرد جوانتر تبدیل شود. این تجربه ممکن است باعث شود او احساس بهتری نسبت به خویش و نابینایی یا کم‌بینایی خود داشته باشد.

موضوع گواهینامه رانندگی

بیشتر نوجوانان کم‌بینا نمی‌توانند گواهینامه رانندگی بگیرند و این ممکن است برای آنها مسئله مهمی باشد. ناتوانی در رانندگی می‌تواند از نظر عاطفی دشوار باشد زیرا دریافت گواهینامه یک نوع گواهی ورود به بلوغ است که دوستان او دائماً درباره آن صحبت می‌کنند. با این حال فرزند شما می‌تواند استراتژی‌هایی را برای راننده نبودن پرورش دهد که به او کمک می‌کند استقلال بیشتر و انزوای اجتماعی کمتری را احساس کند.

معاشرت اجتماعی و برقراری روابط عاشقانه

برخی از احساسات فرزند شما در مورد نابینایی یا کم‌بینایی ممکن است ناشی از چالش‌هایی باشد که در روابط اجتماعی، هم در روابط دوستانه و هم در روابط عاشقانه با آنها مواجه است. فرزند شما ممکن است احساس کند که کنار گذاشته شده یا ممکن است در توانایی خود در جذب دوستان و شریک عشقی شک داشته باشد. کمک به پرورش راهبردهایی برای ایجاد و حفظ دوستی برای رفاه کلی عاطفی نوجوان شما مهم است.

کار کردن با فرزندتان در مورد اینکه چگونه جذاب به نظر برسد نیز مهم است. صرف زمان برای گفتگو و ایفای نقش در مورد نحوه گفتگوی عاشقانه و رفتار با اعضای جنس مخالف می‌تواند کمک زیادی به افزایش اعتماد‌به‌نفس فرزندتان کند.

احساسات متضاد درباره آینده

همانند همه نوجوانان، فرزند شما ممکن است احساسات متفاوت و متضادی در مورد آینده داشته باشد. از یک طرف او ممکن است بخواهد عجله کند و دبیرستان را تمام کند تا بتواند مستقل باشد. از سوی دیگر ممکن است در مورد اینکه بعد از دبیرستان چه کاری انجام دهد، نامطمئن باشد. فرزندتان به اطمینان شما در مورد اینکه بیشتر نوجوانان احساسات مشابهی دارند، نیاز دارد.