همونطور که میدونید ما در حال انتقال محله هستیم و سایت در حالت تعمیره ولی در سال جدید گوش کنی، تغییر می کنیم. از انتشار مطالب عمومی خداحافظی می کنیم
این دفعه من کامنتا رو نبستما، چون سایت در حالت تعمیره خودشون بسته شدن!
اگه موفق به خوندن این مطلب شدید، به دوستاتونم بگید اونام بیان اینجا این مطلبو بخونن. اگه کنترل رو با حرف آر انگلیسی بگیرید، یا اگه کنترل رو با دکمه ی اف‌پنج بزنید، جدیدترین صفحه همیشه در دسترس شما قرار می گیره. امیدوارم حالتون خوب باشه. شما ممکنه در بازدید از این سایت حالت های مختلفی رو تجربه کنید: یک. اگه دیدید این نوشته پاک شد و مجددا صفحه ی تعمیر برگشت، بدونید منتقل شدیم. دو. اگه سایت کلا از دسترس خارج شد، بدونید در حال پروازیم وسط دو تا سرور. سه. اگه همین صفحه باقی موند، بدونید هنوز منتقل نشدیم. خخخ
خب راستیاتش باید بگم که خودتون رو برای این تغییرات آماده کنید:
اولا که دیگه نه مشارکت کننده ها، نه نویسنده ها، نه حتی بچه های کادر، کسی پست عمومی در گوش کن نفرسته لطفا. مسائلی مثل خواص آبلیمو، تعداد پا های هزار‌پا، فوتبال، توی اینترنت پر ریخته. مگر اینکه مسابقه باشه بخواهید اجرا کنید اونم قبلش باید با ایمیلم با من هماهنگ کنید. مطالب سیاسی و مذهبی هم جزو مطالب عمومی هستند و چون همه جا فراوونن، دیگه از این به بعد از انتشار اینجور مطالب هم خودداری بفرمایید. البته اگه مشهد رفتید، کلیسا رفتید، کلا یه جایی رفتید که حال معنوی خوبی بهتون دست داد، میتونید با بچه ها به اشتراک بگذارید ولی خواهشا مطالب کپی نگذارید. سعی هم نکنید عقاید خودتون رو به همه تحمیل کنید که مثلا به فلانی بگید اعتقادات من درسته و اونی که شما فکر می کنی اشتباه هست و شما باید به راه برگردی. از اون طرف هم کسی خواهشا سعی نکنه اصرار کنه که اعتقادات فلان گروه اشتباهه و خرافاته و ال هست و بل هست. ما توی این محله، کاری با خط قرمز های هم دیگه که همون عقایدمون هستند نداشته باشیم، خیلی بهتره. به نظرم دین اول از همه یه مسئله ی تحقیقی و فردیه. بعد اجتماعی. جنبه ی اجتماعیش هم قراره توی اماکن عمومی، مساجد، تکیه ها، حسینیه ها، اجرایی بشه نه اینجا.
در خصوص اشعار هم لطفا اشعاری که خودتون میدونید شعر نیستند، حالا یا از نظر کمی یا از نظر کیفی، نفرستید. اشعار دیگر شاعر ها رو که دکلمه می کنید، نفرستید. نظم هایی که به اسم ترانه و شعر میگید، نفرستید. اینجا مطالب تخصصی زیاد نیاز داره. باید به فکر مطالب تخصصی باشیم. خب شعرای نابینایی که شعر های با کیفیت جزو آثار شماست، این اشعار اینجا جای انتشار دارن به شرطی که با بچه های کادر، قبلش هماهنگ بشید. البته که جدای از شعر، دست نوشته های شما، و خاطرات شما، هنوز هم جای انتشار دارند و قرار نیست ما ادبیات رو توی محله قتل عام کنیم. حتی داستان هایی که با کیفیت و کار خود شما باشه هم با هماهنگی قبلی قابل انتشاره. پست هایی که زیر 250 کلمه باشن هم منتشر نمیشن. قرارمون این باشه که به دانش آموز ها بیشتر اهمیت داده بشه. در ضمن، به افراد محروم بیشتر اهمیت داده بشه. بکشید بیارید هرکی دانش آموزه رو توی محله. بکشید بیارید هرکی محرومه رو توی محله. محروم الزاما کسی نیست که لباس پاره داره یا توی روستاست. کسی که یک عالمه پول و لباس داره ولی بلد نیست صورتش رو خودش با ژیلت بزنه، این شخص، محرومه. محروم از مهارت انجام کار های شخصی برای افزایش اعتماد به نفس و برای حضور موفق در اجتماع.
قرارمون این باشه به سمت کنفرانس های صوتی پیش بریم. قرارمون این باشه هفته ای، ده روزی، حتی زودتر، شاید دیرتر، ولی کنفرانس های طنز داشته باشیم. کنفرانس های بگو بخند. کنفرانس های جدی هم البته که هست. کنفرانس ها رو سطحبندی کنیم. دانش آموزی، همگانی، بزرگسالان، زنونه، مردونه، بچگونه. دونه ای پونصد، سه تاش دو تومن!
نهایتا یه ماجرایی رو هم واس همیشه روشن کنم. از این به بعد، اینجا، مطالب، به سلیقه ی سردبیر یا سردبیران که بچه های کادرن منتشر میشه. اسمش دیکتاتوری باشه یا هر چیز دیگه، اتفاقی هست که توی تمام مجلات، نشریات، و روزنامه های دنیا داره می افته. خواننده های نشریه، چه اون هایی که اشتراک نشریه رو خریدند و پول دادند، چه اون هایی که نشریه رو از کسی گرفتند و مجانی می خونن، اگه از مطلبی خوششون اومد، یا اگه از مطلبی بدشون اومد، تنها کاری که می کنن، به سردبیر اطلاع میدن سردبیر هم با در نظر گرفتن رأی اکثریت و البته اعمال سلیقه ی خودش، همیشه در حال اعمال تغییرات در نشریه برای بهتر شدن هست. خواهشا. بیایید این مسئله رو یک بار برای همیشه همینجا تمام کنیم. این گوش کن رو هم دقیقا یه همچین چیزی در نظر بگیرید. هم نقاط قوتش رو به من انتقال بدید هم نقاط ضعفش رو. با هم رو به بهتر شدن پیش می بریمش. دمتون هم گرم. ممکنه من تصمیم بگیرم یه پست عمومی اینجا منتشر بشه. ممکنه من تصمیم بگیرم یه پست زیر 250 کلمه اینجا منتشر بشه. ممکنه تصمیم بگیرم مطالب برای همیشه از دید غیر کاربر ها مخفی بشه. یعنی هرکی خواست مطلبی اینجا استفاده کنه، مجبور باشه نام نویسی کنه. البته که مجبور به پرداخت حق اشتراک نیست ولی مجبور به نام نویسی باشه خیلی خوبه. ما قصد نداریم مطالب رو از نابینایان بگیریم بلکه قصد داریم نابینایانی که از مطالب اینجا استفاده می کنند، حضورشون رو تثبیت کنند. اینا رو به خودم بسپارید. به زودی یه لیست انتشار می زنم توی واتساپ همه مستقیم با من در ارتباط باشید که اگه من غروری کاذب جایی ناخواسته نشون دادم، الان جبرانش بشه. اینطوری، هم من راحتم، هم شما. به زودی لیستی که گفتم رو تشکیل میدم تا بتونید همیشه در هر زمان از الان تا هر وقت اینجاییم حرفاتونو مستقیم به خودم بگید و با هم یه ارتباط دو طرفه داشته باشیم. هرکی بیاد سایت ما به نفعشه. هرکی نیاد، خودش ضرر کرده بعد باعث ضرر دوستاشم شده.
به زودی قضیه ی اردوی گوش کنی رو هم راست و ریس می کنم.
خلاصه ما که همه جوره هستیم،
شمام باشید