Tag: جدایی

به شامِ هجرتت جانا سراسر رنگِ هجرانم، عطشناکم سیه روزم، پر اندوهم پریشانم. ز سوز از جان همی نالم، به سانِ ابر می بارم، مثالِ شمع می کاهم، به سانِ شعله سوزانم. نگاهم منتظر بر در، غمین و خیس و ناباور، در این تاریکِ بی فردا چو خورشیدی گدازانم. شبانگاهانِ هجرانت چه تاریک است و بی پایان!، نظارت می کند تصویرِ خاموشت به پایانم. خدا را، جان من برگیر و همراهم بمان ای جان!، به چشمِ خویشتن دیدم که رفت از پیکرم جانم. مرا یارای باور نیست این دریای ماتم را، وداعت را نمی خواهم، تسلی را نمی دانم. ببین کز ماجرایت بعد از این صد ماجرا دارم!، قیامت