سالها در اندیشه بودم و انتظار می‌کشیدم تا بر فراز جایگاهی قرار گیرم که آرش کمانگیر، ترکش را بر کمر بست و کمان را بر بازو انداخت تا بر بلندای آن بایستد و از جان شیرین و تن نیرومند خویشتن دست بکشد تا مرز ایران و توران و آنچه شأن و منزلت ایرانی است تعیین شود. چه انسانهای والایی که از گذشته بر دامنه سبز و خرم این کوهستان جاوید، به زندگی گله‌داری پرداختند و با اراده و غیرت، خود را پاورچین، پاورچین به قلّه ای رسانده اند که از هر گونه تعلقات دوری جویند. سفر به اعماق تاریخ یا واکاوی افسانه ها نیست بلکه واقعیتی در دنیای امروز