در دو شماره پیشین از اهمیت و چگونگی ایجاد هرچه بیشتر سازگاری اجتماعی صحبت کردیم و راههای دستیابی به تناسب خود با جامعه اطرافمون به منظور ارتباطات اجتماعی بهتر و موفقتر رو مورد بررسی قرار دادیم. به این نکته پرداختیم که گاهی مسائلی به ظاهر کوچیک و پیش پا افتاده چقدر میتونن در هدایت این ارتباطات در جهت منفی یا مثبت تعیینکننده باشن و چقدر لازمه که به این موارد به ظاهر کوچیک اهمیت داده بشه. به دنبال ورودیهای مناسب به جمعهای فامیلی، دوستانه و روابط کاری گشتیم و به جاهای خوبی هم رسیدیم. در این شماره سومین و آخرین بخش از این مقاله رو به اتفاق هم میخونیم،
Tag: ماهنامه در محله نابینایان
در مورد زیبایی و نقش بزرگش در بالا بردن میزان شادی، عشق به زندگی و اعتماد به نفس افراد بسیار گفتیم و گفتیم. اینکه چطور لباس بپوشیم، چطور ظاهری قابل پذیرش داشته باشیم و چطور آراسته به نظر برسیم، موضوعیه که میتونه مسیر زندگی رو به نفع ما عوض کنه. بحث آرایش بانوان هم موردیه که در همین قلمرو جا میشه و اتفاقا خیلی هم قابل تأمله. آرایش کردن بانوان نابینا که گاهی مایه اعجاب و موجب به وجود اومدن پرسشهای بسیاری در افراد بیناست، برخلاف تصور خیلیها نه تنها به سبب فقدان بینایی ناممکن نیست، بلکه با وجود توصیهها، تجربهها و تکنولوژی کاملا هم دسترسپذیره. در ادامه بحث
در شماره پیشین چگونگی سازگار شدن با اجتماع و میزان اهمیت این امر برای معلولین از جمله نابینایان رو بررسی کردیم. در مورد اینکه در هر مرحله از زندگی، کودکستان، مدرسه، و محیط کار و زندگی چطور باید در جهت پذیرش هرچه بیشتر گام برداریم صحبت کردیم و گفتیم که این تلاش تنها مخصوص معلولین نیست و افراد بینای اجتماع هم باید در دستیابی به این امر تلاش کنن. امروز در ادامه این مطلب کمی بیشتر گفتگو میکنیم و ابعاد متعدد این مهم رو بیش از پیش مورد بررسی قرار میدیم. مشخصات نشریه: نام مقاله: FITTING IN SOCIALLY تناسب و سازگاری اجتماعی: بخش دوم نویسنده: دوریس ام.
در بخشهای پیشین از بحث زیبایی به اینجا رسیدیم که نابینایان هم مثل تمامی افراد جوامع مختلف زیبایی و زیبا دیده شدن رو دوست دارن. به علاوه، این نکته برای این دسته از افراد هم مثل بقیه مردم اجتماعشون امتیازی شیرین و لذتبخش به حساب میاد که میتونه در بالا بردن حس اعتماد به نفس و لذت بردن از تعاملات اجتماعی به شدت موثر باشه. بیناها خیلی ساده میتونن با مشاهده یاد بگیرن که چطور رنگهای لباسها، چگونگی آراسته دیده شدن، و حتی چگونگی آرایش کردن رو در موقعیتهای متفاوت مراعات کنن. اما آیا این امر برای یک نابینا هم همینقدر آسونه؟ قطعا خیر. پس یک نابینا برای
سازگاری اجتماعی از ملزومات بسیار مهم برای تداوم حضور و کسب موفقیت در بخشهای مختلف جامعه از جمله بخش کاری، تفریحی، تحصیلی و غیره محسوب میشه. ممکنه کسی قابلیتهای شغلی بالایی داشته باشه اما در کمال تعجب میبینیم که بعد از ماهها حضور در یک محیط کاری همچنان منفرد و تنهاست و نتونسته جایی در میان جمع همکارانش به عنوان یک عضو به اصطلاح خودی باز کنه. چرا این شخص با وجود توانایی بالا در پیشبرد اهداف شغلی موفق به ارتقا از مقام یک همکار معمولی نمیشه و چه چییزی مانع دستیابی این فرد و افراد مشابهش به ایجاد روابط نزدیک و دوستانه با همکارانشه؟ پاسخ این پرسش
زیبایی چیزیه که همه بدون استثنا دوستش دارن. همه ما از اینکه آراسته به نظر برسیم لذت میبریم و از هر طریقی که در توانمون باشه برای دستیابی به این امر بهره میگیریم. آراستگی و مطابقت با موقعیتهای مختلف موجب بالا رفتن اعتماد به نفس و حس رضایت از خود و از زندگیه. این امر در مورد همه صادقه، چه ببینیم و چه نبینیم. و آیا به نظر بعضی افراد بینای اجتماع اینکه نابینایان به ظاهرشون اهمیت بدن عجیبه؟ اگر پاسخ مثبته چرا اینطوره؟ آیا واقعا ندیدن دلیل موجهی برای بیتفاوتی یک نابینا به ظاهرشه؟ در وجود همه ما، چه بینا چه نابینا، عشق به زیبایی و لذت زیبا
در بخش پیشین صحبتی در مورد آرایش کردن و چگونگی انجام درست این کار ظریف و لذتبخش برای بسیاری بانوان داشتیم. از اونجایی که آرایش کردن از اون مواردیه که به شدت محتاج دیدنه، شاید از نگاه برخی برای بانوان نابینا و کمبینا عجیب و حتی ناممکن به نظر برسه. اما آیا واقعا این عدم امکان واقعیه؟ آیا بانوان کمبینا و نابینا به سبب عدم توانایی مشاهده دیداری باید بیرون از این قلمرو بمونن؟ در شماره پیشین از این بحث به چند نکته اشاره شد که میتونه کمک بزرگی برای این دسته از دوستانمون باشه. و در این بخش قراره بحث پیشینمون رو کامل کرده و به نکات
روابط اجتماعی چه از نظر کاری و چه در موقعیتهای تفریحی یکی از مهمترین و اساسیترین ارکان زندگی اجتماعیه که نقشی انکارناپذیر در موفقیتهای کوچک و بزرگ ما در جامعه ایفا میکنه. و آشنایی کافی با آداب معاشرت لازمه شروع این ارتباطاته. یکی از اصولی که شاید در ظاهر چندان پراهمیت به نظر نرسه آداب غذا خوردن و رفتارهای ما در کنار سفره و میز غذاست که برخلاف نظر خیلیها، باید در ردیف اولویتها قرار بگیره و بهش توجه بشه. حقیقت اینه که ما نابینایان در محافل عمومی بیش از دیگر اعضای جمع زیر نظریم و در نتیجه ایرادهامون بیشتر از خطاها یا سهلگیلیهای دیگران دیده میشه. اینکه افراد
زیبایی و آراستگی در هر گروه سنی و هر موقعیتی که باشیم، یکی از مواردیه که به بالا بردن اعتماد به نفسمون و داشتن حس مثبت به خصوص در اجتماعات کمک میکنه. آرایش کردن یکی از عوامل شناخته شده در جهت زیبایی و آراستگیه که بسیار مورد توجه بانوانه. از اونجایی که تمایل به زیباتر دیده شدن و آراستگی چیزی نیست که فرد یا گروهی ازش مستثنا باشن، میل به آرایش کردن در بانوان آسیبدیده بینایی اگر بیشتر از دیگران نباشه کمتر هم نیست. اما آرایش کردن نیاز بسیار زیادی به بهره گیری از بینایی داره و در نتیجه باید در جستجوی راههایی در جهت تسهیل این امر برای
گاهی با مواردی به ظاهر کوچک مواجهیم که اگر درشون عمیق بشیم میبینیم که بسیار بزرگن. مثلا یک فرد بینا هرگز با این پرسش مواجه نیست که «لبخند زدن» یعنی چه؟ چه طور اتفاق میافته و چه طور به کسی توضیح بدیم که چه جوری لبخند بزنه. این قبیل موارد در میان افراد بینا به طور خودکار از طریق مشاهده حل میشن و اصلا به حساب نمیان. اما آیا بدون مشاهده هم کار به همین سادگیه؟ تا حالا سعی کردیم برای یک کودک نابینا مفهوم لبخندرو توضیح بدیم؟ مربی یک کودک نابینا این تجربه عجیب و چالشبرانگیزرو داشته و تصمیم گرفته که اونرو با دیگرانی که به مواردی از
پیشینیان میگفتن، کار جوهر بدنه. فعالیت یکی از عوامل مهمیه که نقشی بسیار بزرگ در تأمین سلامت جسم و روان افراد در هر سن و هر موقعیتی ایفا میکنه. معلولین بینایی در این عرصه هم مثل بسیاری از زمینههای دیگه که پیش از این بسیار ازشون گفتیم و پس از این هم خواهیم گفت، به سبب تفاوت در راههای دریافت و عملشون باید از راهی متفاوت با اطرافیان بینای خودشون به این مطلوب دست پیدا کنن و برخلاف نگرش بعضیها که خوشبختانه تعدادشون زیاد نیست، راههای موثری جهت بالا بردن تحرک و فعالیت افراد دارای اختلالات بینایی و در نتیجه دستیابی به سلامت جسمی و روحی موجوده. در نوشته
انسان موجودی اجتماعیه و تنهایی شاید در برخی موارد دلپذیر باشه، اما در مجموع روش دلچسبی برای ادامه زندگی یک انسان نیست و فرد بدون داشتن ارتباطات اجتماعی به زودی به موجودی افسرده و بیمار مبدل خواهد شد. این حقیقتیه که با وجود نظریات و تجربیات فراوان جای انکاری براش نیست. اما داشتن زندگی اجتماعی موفق شامل دارا بودن شرایطیه که راههای کسبشون شاید برای افراد مبتلا به آسیبهای بینایی کمی متفاوت باشن. اگر مشاهدهرو از لیست این روشها خط بزنیم، این پرسش به وجود میاد که جایگزین این راه موثر چی میتونه باشه و اصولا بدون مشاهده چه طور میشه در آگاهی از شرایط لازم برای داشتن تعاملات
تغییر همیشه چالش برانگیزه و اگر این تغییرات حاصل بروز مشکل کوچک یا بزرگی باشن، چالشهای حاصله میتونن بسیار سخت باشن، به طوری که مسیر زندگیرو دچار تحول کرده و افراد بسیاریرو برای پشت سر گذاشتنشون به دردسر بندازن. کاهش بینایی و شروع معلولیت چشمی بر اثر بیماریها، حوادث یا هر عامل دیگه یکی از مشکلات بزرگه که چالشهای بسیار بزرگ و سختیرو برای فرد مبتلا و اطرافیانش به همراه داره. سوال اینجاست که برای پشت سر گذاشتن این بحران که میتونه بسیار ویرانگر عمل کنه چه باید کرد! چطور میشه از مراحل مختلف این اتفاق طوری عبور کرد که حداکثر زیان و ویرانیرو در زندگی فردی و اجتماعیمون
سلامی به وسعت دلهای شما عزیزان به تمامی شما عزیزان محله نابینایان. امید که هر لحظه از زندگیتون سرشار از بهترینها باشه! گاهی مواردی به ظاهر کوچیک میتونن سبب چنان مشکلات بزرگی بشن که اثراتشون به این سادگی از بین رفتنی نیست. به عنوان مثال، شاید عبارت اضطراب اجتماعی به گوشهای ما بیگانه نباشه. اما این پدیده چیه و به چه دلیل ظاهر میشه؟ چه تأثیراتی در زندگی فردی و اجتماعی ما داره و برای رفعش چه راههایی در دسترسمونه؟ شاید باورش سخت باشه ولی این حالت ناخوشآیند در افراد حاصل تکرار نکات ریزیِ که تداومشون شبیه خاری تیز در روح زندگیمون نفوذ کرده و به سلامت روانمون
سلامی به رنگ عشق به تمامی شما دوستان دوست داشتنی محله نابینایان. امید که کشتی زندگانیتون همواره سوار بر امواج کامیابی به پیش بره! احتمالا کسی نمیتونه منکر این حقیقت بشه که سلامت روان یکی از مهمترین عوامل دستیابی به یک زندگی شاد، آرام و موفقه. و متأسفانه نمیشه از این واقعیت هم چشمپوشی کرد که عوامل بسیاری در ضربه زدن به سلامت روان افراد در مراحل و موقعیتهای زندگی موثرن. در این میان، از دست رفتن سلامت جسم یکی از این منفیهاست و اتفاقا اثر مخربش بر زندگی ما هم میتونه بسیار شدید باشه. افراد مختلف راههای مختلفی برای مقابله با این اثرات مخرب دارن و در
سلامی بهاری به تمامی عزیزان سبز محله نابینایان. امید که در قلب بهار، تمام لحظههاتون سبز و عطرآگین باشن. با یکی دیگه از شمارههای نشریه تنآوا در کنار شما هستیم تا به ادامه شناختمون از دنیای بیکلام، جهان حرکت و اشاره و رفتارهای بیآوا بپردازیم. در مورد زبان بدن پیش از این صحبت کردیم. زبانی که شاید اسمشرو زیاد شنیده باشیم اما کاربردش در زندگی بسیاری ما که نمیتونیم برای دیدن از چشمهامون استفاده کنیم، شاید بحثی نوپا و قدری ناآشنا باشه. حالا آگاهیم که دونستن این زبان ساکت اما گویا برای ما هم مثل افراد بینای اجتماع لازم و ضروریه و هرچند شاید از نظر خیلیهامون عجیب
سلامی شکوفهباران به دوستان محله نابینایان. امید که در هر حال و هر جا و هر موقعیتی که هستید، بهاری باشید! گاهی در مواجهه با مواردی قرار میگیریم که در حالت عادی اصلا مشکل به حساب نمیان ولی شاید برای بسیاری از ما که نمیتونیم از چشمهامون برای دیدن و ارزیابی شرایط کمک بگیریم دردسرهای بزرگ و جدی درست کنن که چه بسا زندگیمونرو واسمون به جهنمی از استرس و ترس مبدل کنن. برای گذر از این موارد و اثرات منفیشون، چارهای جز پیدا کردن راهکارهای جدید نیست. راهکارهایی که میتونن به سادگی کلید حل مشکلات اینچنینیمون باشن و از حس آزاردهنده حاصل از نگرانیها خلاصمون کنن و
سلامی صمیمی به یاران صمیمی نشریههای محله نابینایان و در این نوبت، نشریه تنآوا. با سومین شماره از تنآوای محله نابینایان در خدمت شما هستیم. بینایی تا چه اندازه در پیشرفت تعاملات اجتماعی نقش داره؟ آیا این نقش اونقدر پررنگ هست که بدون وجود بینایی ما قادر به برقراری و حفظ ارتباطات عادیمون در اجتماع نباشیم؟ آیا فقدان بینایی به مفهوم انزواست؟ و آیا هیچ راهی برای تغییر این مسیر نیست؟ شاید تنآوای امروز بتونه درصدی از این ابهاماترو واسمون حل کنه و با بالاتر بردن سطح آگاهیمون در این موضوع، قدری از حجم نگرانیهای ما و والدین و مربیان و هر کسی که با معلولین بینایی سر
سلام بر یاران همراه محله نابینایان. امیدواریم در هر لحظه از زندگیتون با بهترینها مواجه باشید! با یکی دیگه از ماهنامههای محله نابینایان در کنار شما هستیم که امروز به خواست خدا اولین برگ از دفترشرو با هم میخونیم و بعد از این هم با یاری پروردگار هر ماه برگی از این دفتر تقدیم حضورتون خواهد شد. برای اینکه کمی بیشتر از موضوع و محتوای این بخش بدونیم اجازه بدید با چند پرسش شروع کنیم. دوست نابینای من! چقدر از خودت میدونی؟ نیازهای خودترو تا چه اندازه میشناسی؟ برای رفع نیازهایی که دوستان بینای ما شاید به سادگی از زمان کودکی تنها با نگاه کردن به اطرافشون
صمیمیترین سلامها به عزیزترینهای محله نابینایان! امید که لحظهلحظه عمرتون روشن از فروغ آرامش باشه! با برگ دوم از دفتر تنآوا در خدمتتون هستیم. ارتباط غیرکلامی موردیه که گاهی واقعا برای افراد دارای آسیب بینایی مشکلساز میشه و میتونه موانعی جدی در راه هماهنگی ما با اجتماع اطرافمون به وجود بیاره. پیش میاد که به خاطر عدم مهارت در این مدل ارتباط منظورمونرو برعکس به طرف مقابل تفهیم کنیم یا اصلا در توضیح اونچه میخواییم بگیم و اونچه لازمه از رفتارمون تعبیر بشه موفق نباشیم. امروزه بر کسی پوشیده نیست که زبان تنها راه تعامل نیست و اگر ما راههای ارتباطی جز کلامرو ندونیم از بسیاری موارد اجتماعی
