سلام به هم محلی‌های عزیز. در ابتدا، جا داره یک بار دیگه از ابراز لطف بی‌دریغ نابینایان محترم، دبیران آموزش و پرورش استثنایی، کارشناسان نابینا در نهاد کتابخانه‌های عمومی کشور و مدیران انجمن‌های نابینایی نسبت به شماره نخست ماهنامه مانا تشکر کنم.خیلی‌ها سعی کردند با نوشته‌هاشون یا تماس‌هاشون نسبت به این اتفاق فرهنگی در جامعه‌ی نابینایان واکنش نشون بدن و اون رو نقد و بررسی کنند. از جمله گزارش مبسوطی که آقای محمد نوری مدیر دفتر فرهنگ معلولین در ارتباط با شماره ی نخست مانا منتشر کرده بودند. الحق که این استقبال گسترده و حمایت شما عزیزان غافلگیرمون کرد. به همین سرعت، یک ماه گذشت و با تلاش اعضای
برچسب: ویترین
سلام بچه ها. خوبین؟ امیدوارم حالتون خوب باشه و اوضاع بر وفق مراد. راستش امروز به این فکر میکردم که چقدر زندگی ما جالبه. امروز و اینجا یکی متولد میشه و همین لحظه یکی دیگه توی یه جای دیگه از این کره ی خاکی، چشماش رو واسه همیشه روی زندگی میبنده. یکی چشماش پر از اشکه و یکی از ته دل میخنده. البته که همین تضادهاست که زندگی رو واست شیرین و خواستنی میکنه. همین که نمیدونی زندگی 1 ساعت بعد چی واست داره، همین بهت روحیه و امید واسه ادامه دادن میده. از دیروز که پست تسلیت توی محله ی همیشه خواستنیم زده شد، خوب حالم زیاد خوب