مسخره کردم خودم رو و همه دوستانم رو و همه ی ارزش هام رو. اعصابم به هم ریخته. صبح و شب ندارم. همش کلاس, همش توی راه رفت و برگشت ورنامخواست اصفهان و بالعکس توی تاکسی ها و قاتی دود مینیبوس ها کوفته شدن و درد سر و ترجمه و تالیف و تدریس و شغل و کار و کوفتگی و تابستون و عرق و تشنگی و گرما و محرومیت از عشق و حال و همش یک هدف بی هدف! سرگردون و دیوونه اینجا مینویسم مث کسایی که هیچی هیچی حالیشون نیست و خوابشون مییاد. مث کسایی که دوس دارند کلید های چند سطحی جاز را واسه شما بنویسند: کلیدهای
